Abstract

Artykuł przedstawia analizę metod zabezpieczeń biletów komunikacji miejskiej oraz procedur związanych z ujawnianiem fałszerstw. Jak wykazano, do  najczęściej występujących metod zabezpieczania biletów należy zaliczyć: zabarwianie papieru, rozety, paski holograficzne, mikrodruk i numery seryjne. Oprócz analizy literatury naukowej, w  wykorzystano metodę badania ankietowego – kwestionariusze wysłano do jednostek („zarządów transportu” i przedsiębiorstw) mających siedzibę w  11  największych miastach Polski. Okazuje się, że  przypadków fałszowania zarówno biletów, jak i podrabiania dokumentów uprawniającyc h do zniżek jest niewiele, a procedury postępowania po ujawnieniu przypadku oszustwa prezentują się podobnie. Co  ciekawe, analiza regulaminów przewozu pasażerów i bagaży wykazała, że nie wszystkie zarządy transportu i przedsiębiorstwa komunikacyjne posiadają defi nicję „biletu”.

Authors and Affiliations