Guzy neuroendokrynne układu pokarmowego (GEP NET) – dyskusja wokół nazewnictwa i klasyfikacji
Journal Title: Gastroenterology Review - Year 2006, Vol 1, Issue 1
Abstract
Guzy neuroendokrynne układu pokarmowego stanowią heterogenną grupę rzadko występujących nowotworów. Początkowo, Oberndorfer w 1907 r. wprowadził termin rakowiaka do określenia nowotworów rozwijających się w jelicie grubym i wykazujących specyficzne cechy morfologiczne i kliniczne. W 1963 r. Williams i Handler zaproponowali klasyfikację guzów endokrynnych opartą na pochodzeniu embrionalnym, która wyróżniła guzy przedniego odcinka prajelita (foregut – żołądek, dwunastnicę, trzustkę, proksymalny odcinek jelita cienkiego), guzy środkowego odcinka prajelita (migut – dystalny odcinek jelita cienkiego, wyrostek robaczkowy, kątnicę) oraz dolny odcinek prajelita (hindgut – okrężnicę i odbytnicę). W 1980 r. klasyfikacja WHO zaproponowała określenie rakowiaka dla wszystkich guzów neuroendokrynnych pochodzących z rozlanego systemu neuroendokrynnego, z wyjątkiem guzów trzustki (wyspiaki), raka rdzeniastego tarczycy, paraganglioma, raka drobnokomórkowego płuca i raka skóry z komórek Merkla. Ostatecznie termin rakowiak został zastąpiony określeniem guzy neuroendokrynne w odniesieniu do nowotworów wykazujących różnicowanie endokrynne. W 2000 r., zaakceptowano nową klasyfikację GEP NETów. Podstawowym jej kryterium było określenie umiejscowienia guza, a kolejnym – potwierdzenie markerami immunohistochemicznymi, jak synaptofizyna i chromogranina, neuroendokrynnego różnicowania. Następnym istotnym założeniem tej klasyfikacji był podział nowotworów na grupy na podstawie parametrów histopatologicznych i rokowania. Niniejsza klasyfikacja wyróżnia następujące typu GEP NETów: wysoko dojrzały guz neuroendokrynny o łagodnym przebiegu, wysoko dojrzały guz neuroendokrynny o nieznanym potencjalnie przebiegu, wysoko dojrzały rak neuroendokrynny i nisko dojrzały rak neuroendokrynny. Do kryteriów będących podstawą podziału na wymienione wyżej typy nowotworów zalicza się układ histoformatywny nowotworu, jego wielkość, indeks proliferacyjny Ki67, naciekanie tkanek otaczających, naczyń i pni nerwowych.
Authors and Affiliations
Anna Nasierowska-Guttmejer, Małgorzata Malinowska
Keywords
Related Articles
- EP ID EP123545
- DOI -
- Views 205
- Downloads 0
Sprawozdanie z warsztatów dotyczących biologicznej terapii nieswoistych chorób zapalnych jelit
Diagnostic imaging of pancreatic neuroendocrine tumours, consider target radionuclide treatment
The incidence of pancreatic neuroendocrine tumors has been reported to be 4-12 per million per year. Well- differentiated tumours (NETWD, WHO I) are the majority. Most of this group consists of two groups: first insulino...
Kolagenowe zapalenie jelita grubego – opis przypadku
Kolagenowe zapalenie jelita grubego (KZJG) jest postacią mikroskopowego zapalenia okrężnicy, występującą kilkakrotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn, szczególnie powyżej 50. roku życia. Manifestuje się przewlekłą wodni...
Powikłania metaboliczne choroby Leśniowskiego-Crohna
Powikłania metaboliczne choroby Leśniowskiego-Crohna stanowią następstwo złożonej patogenezy schorzenia, co prowadzi do zaburzeń wchłaniania, niedożywienia, niedoborów witamin, związków mineralnych. Szereg powikłań może...
Does the progress in diagnosing Leśniowski-Crohn\'s disease correlate with the therapeutic procedures?
The progress in molecular analyses of genetic predisposition to Leśniowski-Crohn’s disease does not correlate with therapeutical progress. There is a constant comparison of “step-up” and “top-down” treatment, more and mo...