Homilia hagiograficzna pół wieku po Vaticanum II
Journal Title: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie - Year 2013, Vol 0, Issue 20
Abstract
W materiale w sposób lapidarny przedstawiono istotę świętości. Świętości nie należy mylić z bezgrzesznością. Świętość stanowi swoisty obraz − ikonę Boga na ziemi. Tak jak ikona, podobnie i homilia hagiograficzna stanowi okno, przez które widać, jak konkretne ludzkie życie przechodzi w wymiar nadprzyrodzony; staje się obrazem Boga. Dzięki takiemu − ikonograficznemu − podejściu homilia staje się obrazowa, a święty jest na tyle konkretny i ludzki, że zachęca do pójścia w jego ślady. Sobór Watykański II, jak również myśl posoborowa, odkrywa na nowo biblijny aspekt w życiu świętych. Życie świętych w istocie stanowi dopełnienie interpretacji Pisma Świętego. To najlepiej ukazu-je istotę świętości oraz sens homiletyki hagiograficznej. Życie świętego bez odniesienia do Biblii nie jest tworzywem homiletycznym. Takie rozumienie homilii hagiograficznej skłania do podjęcia określonego wysiłku intelektualne-go i teologicznego − stanowi swoistą zaporę przed okrągłymi słowami. Hagio-graficzna beztroska, historyczna niedbałość, mówienie jedynie dla zbudowania słuchaczy w rzeczy samej nie są kerygmą ani nawet moralitetem. Przedstawia-ny obraz świętego (wzór osobowy) musi „zagnieździć” się w świadomości współczesnego ultra-nacjonalisty, w przeciwnym wypadku będzie kolokwialną „mową-trawą”. Istotą homilii hagiograficznej są zatem: biblijność i chrystocentryczność − nie panegiryczność. Należy więc − zgodnie z nauką Vaticanum II − dokonać przekierowania celu przepowiadania, tak aby bardziej wyraziste stało się przesłanie hagiograficzne i pełniej ukazana została rola wzoru osobowego w życiu konkretnego chrześcijanina. Prawdziwą nowością Soboru Watykańskiego II było stwierdzenie, iż centralne miejsce w Kościele zajmuje Słowo Boże (KO 1). Przepowiadanie homiletyczne (hagiograficzne) jest z natury dialogalne, ale uwzględnia też milczenie, które bywa często bardziej wymowne niż same słowa − ponieważ mówi Bogu o otwartości ludzkiego serca i umysłu na „głos Pana”. Chwile osobistego słuchania, milczenia i przemodlenia usłyszanych treści „w towarzystwie świętych” są zbawienne dla obu stron: dla głosiciela słowa Bożego, jak również dla „słuchających go tłumów”. Słuchanie zawsze poprzedza mówienie. Święci najpierw przyjmowali Słowo, potem dopiero dzielili się Nim. To bardzo waż-ny, choć wciąż niedoceniany, postulat pastoralny ostatniego Soboru.
Authors and Affiliations
Ignacy Kosmana
Keywords
Related Articles
- EP ID EP166852
- DOI -
- Views 130
- Downloads 0
„Młodzi na progu” – propozycja kerygmatyczno-mistagogicznego przygotowania do sakramentu bierzmowania
Katecheza inicjacyjna obejmuje różne formy nauczania i wychowania prowadzące do przygotowania do przyjęcia sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Ten rodzaj katechezy jest realizowany w ramach programu Młodzi na p...
Bezpieczeństwo egzystencjalne i specyfika jego wybranych noetycznych zagrożeń
Autor podejmuje analizę rozumienia idei bezpieczeństwa jednostki i w jej ramach bezpieczeństwa egzystencjalnego, a następnie dokłada starań w celu ustalenia tożsamości zagrożeń tych wymiarów bezpieczeństwa. Przybierają o...
Tablica narodów (Rdz 10,1-32) czyli jak doświadczenie historyczne wpłynęło na refleksję wiary
L’analisi di Gen 10 fa pensare che il testo, anche se i suoi singoli elementi potevano esistere prima indipendentamente, è una composizione postesilica. Questa convinzione viene basata sui segenti osservazioni: 1. Il con...
Wyzwania dla współczesnej praktyki przygotowania do bierzmowania na przykładzie doświadczeń Polski i Niemiec
Analiza współczesnego praktycznego przygotowania do sakramentu bierzmowania w Polsce i Niemczech pozwala nam nie tylko zdiagnozować obecną sytuację w obu krajach, ale także odkryć zmiany, które mają być wdrożone. Biorąc...
Pochodzenie i rozwój maryjnego tytułu „Gwiazda Zaranna”
This article presents, in four points, the genesis and development of this popular title for the Blessed Virgin Mary (synonyms: „Dawn”, „Aurora”) in the teaching and devotional praxis of the Church. The first point prese...