Abstract

W 2008 roku dwa towarzystwa naukowe – Europejskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci oraz Europejskie Towarzystwo Chorób Infekcyjnych Dzieci – opracowały wytyczne postępowania w ostrej biegunce infekcyjnej. Artykuł stanowi ich podsumowanie oraz omówienie nowych danych opublikowanych w latach 2008-2013, ze szczególnym uwzględnieniem interwencji leczniczych aktualnie dostępnych w Polsce. Wprowadzenie szczepień przeciwko rotawirusom sprawia, że w niektórych częściach świata najczęstszą przyczyną biegunki, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, stają się zakażenia norowirusowe. Podstawę leczenia ostrej biegunki stanowi nawadnianie oraz właściwe żywienie, które należy wznowić niepóźniej niż 4-6 h po rozpoczęciu nawadniania. Wiarygodne dane potwierdzają zasadność wcześniejszych wytycznych europejskich, że w leczeniu ostrej biegunki u dzieci można rozważyć – zawsze tylko jako leczenie wspomagające nawadnianie, nigdy zamiast – stosowanie probiotyków o udokumentowanym działaniu (aktualnie pozostają nimi Lactobacillus GG i Saccharomyces boulardii), racekadotrylu (leku o działaniu hamującym wydzielanie) lub smektynu dwuoktanościennego (leku o działaniu adsorpcyjnym). Zachorowanie na ostrą biegunkę rzadko wymaga zastosowania antybiotyków.

Authors and Affiliations