Mechanizm włóknienia wątroby – rola komórek gwiaździstych, stresu oksydacyjnego i nitrozacyjnego

Journal Title: Advances in Hygiene and Experimental Medicine - Year 2019, Vol 73, Issue

Abstract

Włóknienie wątroby jest długotrwałym i złożonym procesem patologicznym, który występuje u pacjentów z przewlekłymi chorobami tego narządu niezależnie od ich etiologii. Najczęstszą patologią prowadzącą do włóknienia miąższu wątroby jest alkoholowa choroba wątroby, wirusowe zapalenie wątroby typu B, C lub D i choroby autoimmunologiczne. Do innych przyczyn zalicza się choroby metaboliczne jak hemochromatoza i choroba Wilsona, choroby dróg żółciowych, hepatotoksyczne działanie leków lub infekcje pasożytnicze. Dynamika i progresja włóknienia zależy od rodzaju schorzenia i polega przede wszystkim na nadmiernym gromadzeniu składników macierzy zewnątrzkomórkowej (ECM). Postępujące włóknienie wykazując osobniczą zmienność ściśle wiąże się z zaburzeniem stabilności między syntezą a degradacją tkanki łącznej w wątrobie. W patomechanizmie włóknienia głównym żródłem ECM są komórki gwiażdziste wątroby (HSCs), ale zaangażowane są również fibroblasty układu wrotnego, komórki pochodzące ze szpiku kostnego, komórki epitelialne nabłonka dróg żółciowych oraz hepatocyty podczas przekształcenia epitelialno-mezenchymalnego. HSCS są wrażliwe na działanie różnorodnych czynników prozapalnych jak: cytokiny, stres oksydacyjny czy nitrozacyjny, co w konsekwencji prowadzi do odmiennych patologii narządu (zapalenie, stłuszczenie zwłóknienie, marskość, rak wątrobowo – komórkowy). Alkohol jako najczęstsza przyczyna włóknienia jest prawie w całości metabolizowany w wątrobie i dlatego narząd ten jest szczególnie eksponowany na jego szkodliwe bezpośrednie i pośrednie działanie. Procesy które odpowiadają za alkoholowe uszkodzenie wątroby to nie tylko stres oksydacyjny, nitrozacyjny czy działanie cytokin prozapalnych ale również stres redukcyjny, hipoksja hepatocytów, dysfunkcja bariery śluzówkowej jelit i wpływ mikrobioty jelitowej oraz nie do końca jeszcze poznane działanie czynników genetycznych i immunologicznych. Mimo, że w ostatnich latach dokonał się duży postęp w zakresie poznania mechanizmów włóknienia wątroby to jednak w dalszym ciągu wyzwaniem jest wczesne rozpoznanie choroby i wdrożenie skutecznego leczenia a wprzyszłości znalezienie wiarygodnych biomarkerów i nowych celów terapeutycznych.<br/><br/>

Authors and Affiliations

Grażyna Czechowska, Krzysztof Celiński

Keywords

Related Articles

Comparison of Haptoglobin and Alpha1-Acid Glycoprotein Glycosylation in the Sera of Small Cell and Non-Small Cell Lung Cancer Patients

Introduction: Cancer-related carbohydrate epitopes, which are regarded as potential diagnostic and prognostic biomarkers, are carried on the main acute phase proteins. It is not clear, however, if the glycosylation profi...

Udział synaps elektrycznych w powstawaniu hipokampalnego rytmu theta

Obecny w zapisie hipokampalnej aktywności elektroencefalograficznej rytm theta jest przekładem modelowej oscylacji i synchronizacji zachodzącej w sieciach neuronalnych ośrodkowego układu nerwowego. Obecnie wiadomo, że u...

Opracowanie miniaturowej mikromacierzy DNA do identyfikacji 66 genów wirulencji Legionella pneumophila

Wprowadzenie: Przez ostatnie pięć lat coraz więcej uwagi w Polsce zaczęto poświęcać problemowi infekcji wywoływanych przez bakterie Legionella sp. Ma to związek m.in. z pojawieniem się nowych regulacji prawnych, dotycząc...

Bakteriofagi w walce z infekcjami pokarmowymi wywołanymi zanieczyszczeniem żywności bakteriami z rodzaju Campylobacter

Szacuje się, że każdego roku ponad 2 mln ludzi cierpi z powodu biegunek, wynikających ze spożycia zanieczyszczonego mięsa. Najczęściej za infekcje pokarmowe odpowiadają małe Gram-ujemne laseczki Campylobacter. Ich gospod...

Download PDF file
  • EP ID EP560002
  • DOI 10.5604/01.3001.0013.1974
  • Views 156
  • Downloads 0

How To Cite

Grażyna Czechowska, Krzysztof Celiński (2019). Mechanizm włóknienia wątroby – rola komórek gwiaździstych, stresu oksydacyjnego i nitrozacyjnego. Advances in Hygiene and Experimental Medicine, 73(), 421-439. https://europub.co.uk/articles/-A-560002