Mielotoksyczność leczenia radioizotopem samaru (153Sm) chorych na raka piersi z przerzutami do kości; jej wpływ na następowe leczenie cytostatykami
Journal Title: Współczesna Onkologia - Year 2005, Vol 9, Issue 10
Abstract
Wstęp: Przerzuty do kości występują u ok. 75 proc. chorych na raka piersi; układ kostny jest tym samym najczęstszym miejscem rozsiewu tego nowotworu. Co więcej, u wielu chorych pozostaną one jedynym miejscem rozsiewu. Leczenie przerzutów do kości w przebiegu zaawansowanego procesu nowotworowego ma charakter paliatywny, a jego celem jest w pierwszym rzędzie poprawa jakości życia. Do podstawowych metod leczenia przerzutów do kości należą radioterapia, bisfosfoniany oraz systemowe leczenie radioizotopami. Cel pracy: Celem pracy była ocena tolerancji leczenia samarem chorych na raka piersi z przerzutami do kości oraz wpływu przebytego leczenia izotopami na toksyczność hematologiczną następowego leczenia cytostatykami. Materiały i metody: Analizie poddano 90 chorych na raka piersi, w stadium uogólnienia, z licznymi przerzutami do kości, leczonych w Dolnośląskim Centrum Onkologii, w latach 2002–2004. Pacjentki leczone były radioizotopem samaru w Zakładzie Medycyny Nuklearnej IV Wojskowego Szpitala Klinicznego. U 69 (77 proc.) chorych rozsiew procesu nowotworowego ograniczony był do kości, u 26 (23 proc.) stwierdzono również obecność przerzutów do innych narządów. 54 chore (60 proc.) poddane były paliatywnej radioterapii przed leczeniem radioizotopem. Większość (80/90 – 89 proc.) chorych otrzymywała w leczeniu wspomagającym bisfosfoniany, wszystkie chore wymagały stosowania leków przeciwbólowych. Wyniki: Leczenie samarem było dobrze tolerowane. Supresja szpiku u wszystkich chorych była bezobjawowa i miała charakter przemijający. U 16 (18 proc.) chorych (11 z grupy z przerzutami narządowymi i 5 z rozsiewem ograniczonym do kości) leczonych uprzednio radioizotopem podjęto próbę leczenia cytostatykami. U 10 (62,5 proc.) chorych w tej grupie, leczenie cytostatykami zostało opóźnione o średnio 4–8 tyg., a następnie z powodu powikłań hematologicznych konieczne było zmniejszenie intensywności dawek cytostatyków. U 4 (25 proc.) chorych parametry krwi obwodowej nie pozwoliły na rozpoczęcie chemioterapii pomimo wskazań do leczenia cytostatykami, jedynie u 2 (12,5 proc.) chorych przebyte leczenie radioizotopem nie miało wpływu na prowadzoną chemioterapię. Wnioski: U chorych na raka piersi z przerzutami do kości oraz innych narządów, u których spodziewane jest uzyskanie korzyści klinicznych z leczenia cytostatykami, wskazana jest szczególna ostrożność przy kwalifikacji do leczenia radioizotopem, mimo że patogeneza supresji szpiku jest wieloczynnikowa, a prawdopodobieństwo wpływu leczenia radioizotopem na funkcję szpiku niskie.
Authors and Affiliations
Aleksandra Łacko, Katarzyna Pająk, Andrzej Kołodziejczyk, Jacek Żebrowski, Agnieszka Garncarek, Emilia Filipczyk-Cisarż
Medulloblastoma in a 38-year-old patient; a case report and literature review
Medulloblastoma (MB), a malignant neuroectodermal tumour, is rare in adults, accounting for 1% of all primary tumours of the central nervous system. Maximum surgical resection followed by craniospinal irradiation with a...
Evaluation of the quality of life in patients undergoing low anterior resection or abdominoperineal excision with no preoperative radiation therapy for rectal cancer
Colorectal cancer (CRC), the most common type of malignant neoplasm of the digestive tract is a serious and growing problem not only in Poland but also all over the world. Most frequently, CRC is localized in the rectum....
Bone marrow suppression induced by systemic radionuclides (153Sm) in metastatic breast cancer patients with bone metastases, its impact on subsequent chemotherapy
Introduction: Bone metastases are present in approximately 75 percent of breast cancer patients, therefore bones are the most frequent localization of metastases and the only site of metastatic spread in many patients....
Medulloblastoma u 38-letniego mężczyzny. Opis przypadku i przegląd literatury
Medulloblastoma, złośliwy guz neuroektodermalny, jest rzadko spotykany u dorosłych i stanowi ok. 1 proc. wszystkich guzów centralnego układu nerwowego. Standardem postępowania jest maksymalne usunięcie guza, z pooperacyj...
Wstępniak