Abstract

 Konflikty w praktyce lekarskiej mogą mieć różne przyczyny. Mogą być też przedstawione w zależności od każdorazowego punktu widzenia, w odmienny sposób. Problemy dotyczące terapii, decyzje terapeutyczne, pytania o sens stosowania środków intensywnej opieki medycznej, problemy we wzajemnej komunikacji w relacji lekarz-pacjent aż do zagadnień u początku bądź kresu życia, mogą wygenerować konflikty. Nie zawsze dostrzegany, jednak coraz częściej występujący i widoczny obszar problemowy wiąże się z tym, że medycyna musi spełniać swoje obowiązki wielokulturowym i wieloreligijnym społeczeństwie. Relacji między pacjentem a lekarzem przypada w tym kontekście bardzo ważna rola. Nie tylko prawa i autonomia pacjenta sprzyjają udanej współpracy lekarzy i pacjentów, ale także związana z etyką zawodową otwarta postawa lekarza wobec różnic kulturowego pochodzenia i religijnej przynależności pacjentów i pacjentek. W niniejszym artykule zawarto analizę działalności lekarskiej w wielokulturowym i wieloreligijnym społeczeństwie. Czy można sformułować propozycje i wskazania dotyczące właściwej relacji lekarza i pacjenta, które byłyby godne miana medycyny o ludzkim obliczu? Tematyka ta był już przedmiotem licznych naukowych debat i publikowanych analiz. Prace te zostały w niniejszym artykule uwzględnione, a punktem wyjście będzie obszar onkologii i medycyny paliatywnej.

Authors and Affiliations