Ocena stężenia czynników wzrostu pochodzenia płytkowego w koncentracie stosowanym w celu regeneracji uszkodzonej tkanki kostnej
Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2013, Vol 15, Issue 5
Abstract
Wstęp. Powszechny problem leczenia złożonych złamań stanowią zaburzenia zrostu różnego typu, zarówno pochodzenia biologicznego jak i jatrogennego. Upośledzenie procesu regeneracji tkanki kostnej bywa następstwem braku potencjału biologicznego gojenia i stymulacji osteogenezy w miejscu ubytku kostnego. Metodą stosowaną w stymulacji zrostu kostnego jest miejscowe podanie koncentratu płytkopochodnych czynników wzrostu. Celem pracy była ocena stężenia płytkopochodnych czynników wzrostu w ich koncentracie przed i po aktywacji mieszaniną trombiny i chlorku wapnia. Materiał i metody. Badaniami objęto 30 próbek pochodzących z koncentratu płytkopochodnych czynników wzrostu. Płytki krwi aktywowano dodając CaCL2 i 20 j. m. trombiny. Powstały skrzep inkubowano w temperaturze 37°C przez 30 min. i ponownie odwirowano. W każdej próbce oznaczano liczbę krwinek płytkowych, stężenie PDGF AB, TGFB, VEGF i IGF-1. Badania wykonano zgodnie z zalecanymi procedurami. W przypadku oznaczenia PDGF AB dokonano własnej modyfikacji procedury, polegającej na zmianie rozcieńczenia badanej próbki. Analizę statystyczną przeprowadzono testem nieparametrycznym, korelację rang Spearmana. Wyniki. W badaniach własnych uzyskano 6,27-krotny wzrost liczby płytek krwi w koncentratach płytkopochodnych czynników wzrostu w porównaniu z liczbą krwinek płytkowych w krwi pełnej. Stwierdzono 5,6-krotny wzrost stężenia PDGF AB w koncentratach po aktywacji. Stężenie pozostałych badanych czynników wzrostu po aktywacji CaCl2 i trombiną wzrosło 1,2-2-krotnie w porównaniu ze stężeniem w krwi pełnej. W badaniach własnych nie wykazano statystycznie znamiennych korelacji pomiędzy liczbą płytek a stężeniem poszczególnych czynników wzrostu. Wnioski. Uzyskane wyniki wskazują, że zastosowana metoda otrzymywania koncentratu płytkopochodnych czynników wzrostu może być metodą skuteczną w uzyskaniu preparatu o wysokiej liczbie krwinek płytkowych oraz pozwala otrzymać mieszaninę płytkopochodnych czynników wzrostu o stężeniu kilkakrotnie przewyższającym stężenie w krwi pełnej.
Authors and Affiliations
Jolanta Korsak, A. Rzeszotarska, Wojciech Marczyński, Iwona Jabłońska, Jerzy Białecki, Piotr Walczak
Rozwój wczesnych biologicznych koncepcji, technik i metod operacji wytwórczych stawów
Autorzy przedstawiają w artykule rozwój technik chirurgicznego uruchamiania zesztywniałych stawów, a w szczególności problematykę stosowania tzw. materiałów interpozycyjnych, które stanowiąc substytut zniszczonej chrząst...
Zwichnięcie rzepki u chorej z zespołem Rubinsteina-Taybiego – studium przypadku.
Zespół Rubinsteina-Taybiego to rzadki zespół wad wrodzonych o nadal nieustalonej etiologii. U większości chorych stwierdza się nieprawidłowości w narządzie ruchu, które mogą mieć istotne znaczenie dla samodzielnej lokomo...
Badania nad stabilnością trzpienia endoprotezy bezcementowej w artrozie dysplastycznej biodra– 12 lat doświadczeń
Wprowadzenie Celem pracy jest retrospektywna ocena funkcji sztucznego stawu biodrowego oraz stabilności trzpieni bezcementowych różniących się budową, zastosowanych w leczeniu dysplastycznych zmian zniekształcająco-zwyro...
Wyniki leczenia operacyjnego guzów przerzutowych zlokalizowanych w złączu czaszkowo-szyjnym
Wstęp. Przerzuty nowotworów złośliwych do górnego odcinka kręgosłupa szyjnego, dotyczą niewielkiego odsetka chorych. Leczenie nieoperacyjne składa się z radio i chemioterapii oraz unieruchomienia w kołnierzu ortopedyczn...
Distal greater trochanteric transfer in the treatment of deformity of the proximal femur caused by avascular necrosis.
Background. Distal greater trochanteric transfer is one of the surgical methods used to correct proximal femoral deformity arising in the course of treatment for developmental dysplasia of the hip. Material and methods....