Osteogeneza dystrakcyjna jako metoda w leczeniu zaburzeń środkowego piętra twarzy

Apply

Osteogeneza dystrakcyjna jako metoda w leczeniu zaburzeń środkowego piętra twarzy – przegląd

Journal Title: Forum Ortodontyczne - Year 2011, Vol 7, Issue 2

Abstract

Leczenie niedorozwoju szczęki przy znacznym niedoborze tkanek nie zawsze jest możliwe z zastosowaniem wyłącznie technik ortodontycznych, niejednokrotnie konieczne jest włączenie do współpracy zespołu chirurgicznego. Zastosowanie metody osteogenezy dystrakcyjnej (OD) stworzyło nowe możliwości wczesnego leczenia. Osteogeneza dystrakcyjna polega na generowaniu nowej kości pomiędzy dwoma segmentami kostnymi powstałymi na skutek osteotomii. Dystrakcja pierwotnie stosowana wyłącznie w kościach długich, z czasem stała się uznaną metodą używaną w obrębie szkieletu części twarzowej czaszki. Metoda OD jest obiecującą techniką, szczególnie w terapii pacjentów ze znacznymi niedoborami kostnymi, które mogą dotyczyć zaburzeń w trzech płaszczyznach. Obecnie stosuje się ją w celu korekty zaburzeń w obrębie środkowego piętra twarzy, a zwłaszcza niedorozwojach szczęki oraz wadach zespołowych w obrębie części twarzowej czaszki. Główną zaletą osteogenezy dystrakcyjnej jest fakt, że tkanki miękkie również podlegają stopniowemu rozciągnięciu, co pozwala zmniejszyć ryzyko nawrotu. Celem pracy jest omówienie zastosowania metody osteogenezy dystrakcyjnej w obrębie środkowego piętra twarzy, a także uzyskanych wyników na podstawie 8 pozycji piśmiennictwa badań oryginalnych z ostatnich dziesięciu lat (Forum Ortod. 2011; 7: 85 - 92 ). Nadesłano: 23.03.2011 Przyjęto do druku: 17.06.2011[b] [/b]

Authors and Affiliations

Dorota Cudziło, Teresa Matthews-Brzozowska

Keywords

EP ID EP68790
DOI -
Views 85
Downloads 0