Osteotomia miednicy wg Saltera w chorobie Perthesa. Późne wyniki radiologiczne
Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2004, Vol 6, Issue 6
Abstract
Wstęp. Leczenie chirurgiczne w chorobie Perthesa jest stosowane od kilkudziesięciu lat, jednak wciąż kontrowersyjny pozostaje wybór metody operacyjnej. Celem tej pracy jest analiza odległych wyników radiologicznych u chorych z chorobą Perthesa, leczonych operacyjnie osteotomią miednicy wg Saltera.Materiał i metody. Ocenie poddano 113 stawów biodrowych u 110 chorych. Chorych płci męskiej było 90, żeńskiej 20. Ze względu na ciężkość zmian w stawie biodrowym chorych podzielono na podgrupy wg Catterala: grupa II – 25 bioder (22,1%), III – 14 (12,4%), IV – 74 (65,5%). Wiek chorych w momencie zabiegu operacyjnego wynosił średnio 7,2 lat. Okres obserwacji wyniósł średnio 9 lat (5-14 lat). Osteotomię miednicy wg Saltera wykonywano w sposób opisany przez autora. Materiał analizowano w zależności od wieku rozpoznania choroby, rozległości procesu chorobowego (klasyfikacja Catteralla) oraz od długości okresu obserwacji. Oceniano zdjęcia radiologiczne przed leczeniem oraz podczas ostatniej kontroli. Do oceny wyników leczenia zastosowano kryteria Mose i klasyfikację Stulberga.Wyniki. Wg kryteriów Mose uzyskano wyniki: dobre – 63 biodra (55,3%), zadowalające – 25 bioder (21,9%), złe – 25 bioder (21,9%). Zgodnie z klasyfikacją Stulberga zakwalifikowano: do grupy I – 55 bioder (49,4%), do II – 33 (29,1%), do III – 14 (12,3%), do IV – 8 (7,8%), a do grupy V – 2 (1,5%). Radiologiczne parametry pokrycia głowy kości udowej poprawiły się po leczeniu operacyjnym. Zmiany zwyrodnieniowe stwierdzono w 8 stawach (7,8%).Wniosek. Osteotomia miednicy wg Saltera zapewnia dobre pokrycie głowy kości udowej przez panewkę i stwarza korzystne warunki dla sferycznej odbudowy głowy. Wynik leczenia osteotomią miednicy wg Saltera jest trwały i nie zależy od okresu obserwacji.
Authors and Affiliations
Barbara Jasiewicz, Maja Zarzycka, Daniel Zarzycki, Mariusz Kaliciński, Maciej Tęsiorowski, Walery Sienkiel, Wojciech Kącki
Treatment outcome after one-stage reconstruction of the anterior cruciate ligament and mosaicplasty of the articular cartilage of the knee
Background. Chronic rotational instability of the knee after damage to the anterior cruciate ligament (ACL) fairly quickly produces undesirable secondary changes in the joint. Concomitant damage may affect the meniscus o...
The value of synovectomy of the knee in the treatment of rheumatoid arthritis
The goal of the present study is to evaluate the usefulness of synovectomy of the knee joint in patients with rheumatoid arthritis. Synovectomy of the knee is the most common lower limb operation performed in patients wi...
Postawa ciała kobiet po leczeniu raka piersi
Streszczenie:Wstęp: Postawa ciała człowieka zmienia się w przebiegu procesu ontogenetycznego, a zmiany uzależnione są zarówno od czynników wewnętrznych (choroba) jak i zewnętrznych (uraz). Niewątpliwie choroba jaką jest...
Zastosowanie pooperacyjnej retransfuzji krwi z drenów w całkowitej endoprotezoplastyce kolana
Wstęp Całkowita endoprotezoplastyka stawu kolanowego wiąże się z okołooperacyjną utratą krwi, a jej niedobory uzupełnia się najczęściej podaniem krwi allogenicznej. Zagrożeniem są możliwość przeniesienia zakażeń wirusowy...
Posterior Branches of Lumbar Spinal Nerves – Part III: Spinal Dorsal Ramus Mediated Back Pain – Pathomechanism, Symptomatology and Diagnostic Work-up
Spinal Dorsal Ramus Mediated Back Pain is the second most frequently described condition (the first one being Lumbar Facet Syndrome) originating from pathology involving posterior branches of lumbar spinal nerves. Spinal...