Plejotropowe działanie proinsulinowego peptydu C
Journal Title: Advances in Hygiene and Experimental Medicine - Year 2012, Vol 66, Issue 0
Abstract
Proinsulinowy peptyd C, wydzielany w równomolowych ilościach z insuliną przez komórki β trzustki, od chwili odkrycia w 1967 r. był uważany za cząsteczkę pozbawioną funkcji biologicznych z wyjątkiem umożliwienia tworzenia wiązań disiarczkowych pomiędzy łańcuchami A i B w procesie syntezy aktywnej cząsteczki insuliny. Jednak badania ostatnich dwóch dekad wykazały istotną rolę peptydu C w regulacji wielu procesów w różnych typach komórek i organów. Jak dotąd nie wiadomo, czy peptyd C działa za pośrednictwem receptora sprzężonego z białkiem G, czy bezpośrednio – po wniknięciu do komórek. Dotychczas nie udało się zidentyfikować receptora wiążącego ten peptyd. Peptyd C zmniejsza zmiany patologiczne wywołane przez cukrzycę typu 1, takie jak hiperfiltracja kłębuszkowa, stan zapalny śródbłonka naczyń czy demielinizacja neuronów. U chorych na cukrzycę oraz modelowych zwierząt cukrzycowych, podawanie peptydu C w fizjologicznych stężeniach wpływa na poprawę funkcjonalnych i strukturalnych właściwości nerwów obwodowych, a także ochrania przed indukowaną przez hiperglikemię apoptozą i stymuluje proliferację komórek nerwowych. Ponadto peptyd C wpływa na syntezę glikogenu w mięśniach, a w doświadczeniach in vitro powoduje dezagregację oligomerów insuliny, zwiększając w ten sposób potencjalnie jej biodostępność w organizmie i potęgując efekty działania insuliny na metabolizm. W ostatnich latach pojawiło się wiele kontrowersyjnych doniesień dotyczących biologicznej roli peptydu C, a zwłaszcza jego działania na aktywność ATP-azy zależnej od jonów sodu i potasu. Podwyższone stężenie peptydu C u pacjentów z cukrzycą typu 2 przyczynia się jednak do rozwoju miażdżycy naczyń krwionośnych. Dlatego potrzebne są długotrwałe badania kliniczne dotyczące działania peptydu C w dawkach fizjologicznych, by jego stosowanie w terapii było bezpieczne.
Authors and Affiliations
Michał Usarek, Jadwiga Bryła
Keywords
Related Articles
- EP ID EP66656
- DOI -
- Views 162
- Downloads 0
Molecular mimicry in the etiology of autoimmune diseases
There are currently more than 80 different autoimmune diseases, affecting approximately 100 million people worldwide. The etiology of most autoimmune diseases is unknown. The highest incidence of these diseases is in th...
Jama ustna jako potencjalne źródło komórek macierzystych
W artykule omówiono typy komórek macierzystych wywodzących się z tkanek jamy ustnej, mających zastosowanie w stomatologii regeneracyjnej, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji, zmieniającej się w zależności od miejsca ic...
Sygnały kostymulacyjne wysyłane przez komórki prezentujące antigen w przedimplantacyjnym okresie ciąży
Prawidłowy rozwój ciąży zależy od wielu współdziałających ze sobą czynników. Jednym z najważniejszych jest ustalenie stanu tolerancji immunologicznej wobec antygenów semiallogenicznego płodu. W przedimplantacyjnym okres...
Białka zapasowe roślin – główny surowiec odżywczy – droga od biosyntezy do wewnątrzkomórkowych struktur spichrzowych
Białka zapasowe roślin strączkowych są jednym z głównych składników diety człowieka i zwierząt. Zgromadzone w ich nasionach składniki mają przy tym walory prozdrowotne, wspomagające zapobieganie wielu chorobom cywilizacy...
Chirurgiczne wycięcie rozległych kłykcin kończystych odbytu jest operacją nie powodującą ryzyka zwężenia odbytu
Wstęp: Kłykciny kończyste odbytu były już dobrze znaną chorobą w starożytności, ale w ostatnich latach obserwuje się szybki wzrost liczby osób cierpiących na tę chorobę. Główną przyczyną tej choroby jest zakażenie wirus...