Powikłania stomii jelitowych - leczenie chirurgiczne
Journal Title: Gastroenterologia Polska - Year 2009, Vol 16, Issue 2
Abstract
Wzrost zachorowalności na nowotwory jelita grubego oraz inne czynniki (choroby zapalne, urazy) spowodowały, że mimo niezwykle dynamicznego rozwoju technik chirurgicznych i technologii medycznych, liczba wykonywanych stomii nie uległa zmniejszeniu. Efektem postępu w chirurgii jelita grubego powinno być również określone podejście do końcowego etapu operacji - wykonanie stomii chirurg musi postrzegać jako bardzo istotną czynność. Prawidłowe umiejscowienie i wykonanie brzusznego odbytu jest jednym z najważniejszych czynników warunkujących jego prawidłowe funkcjonowanie. To z kolei warunkuje szybki powrót pacjenta ze stomią do pełnej aktywności życiowej i decyduje o jakości jego życia. Powikłania stomii dzielimy na ogólnoustrojowe i miejscowe. Spośród powikłań ogólnoustrojowych (nie są one tematem niniejszej pracy) do najważniejszych należą powikłania psychosocjalne, seksualne i metaboliczne. Powikłania miejscowe mogą wystąpić jako zmiany dermatologiczne na skórze wokół brzusznego odbytu lub mogą mieć charakter chirurgiczny. Chirurgiczne miejscowe powikłania stomii występują w bezpośrednim okresie pooperacyjnym - powikłania wczesne, natomiast powikłania późne mogą pojawić się nawetw kilkadziesiąt lat po operacji. Do najczęściej obserwowanych miejscowych powikłań stomii, wymagających leczenia chirurgicznego należą: przepuklina okołostomijna, wypadanie, zwężenie, wciągnięcie stomii, niedokrwienie i martwica stomii, wciągnięcie brzusznego odbytu, przetoka okołostomijna, brakzrostu śluzówkowo-skórnego, wszczepy śluzówkowe, skręcenie jelita w pobliżu stomii oraz wznowa choroby podstawowej w stomii. Wyniki chirurgicznego leczenia chorych nie mogą być oceniane tylko na podstawie śmiertelności i odsetka powikłań pooperacyjnych. Obecnie bardzo ważne są takie parametry jak: samoocena chorego, funkcjonowanie organizmu w porównaniu do okresu przedoperacyjnego, ocena jakości jego życia. W niniejszej pracy przedstawiono poszczególne rodzaje powikłań wymagające leczenia chirurgicznego, ze szczególnym uwzględnieniem przyczyn ich powstania oraz sposobów leczenia. Leczenie chirurgiczne miejscowych powikłań stomii jelitowych znacznie poprawia jakość życia w tej grupie chorych. Jest to szczególnie widoczne w przypadku przepukliny okołostomijnej.
Authors and Affiliations
Marek Szczepkowski, Maria Niemirowicz-Szczytt
Influence of Helicobacter pylori eradication on blood lipids and fibrinogen in patients with functional dyspepsia
Introduction: In patients with atherosclerosis related cardiovascular diseases higher incidence of Helicoboacter pylori (H. pylori) infection was confirmed. The mechanism of possible relations hip between H. pylori infec...
Ocena jakości życia u chorych z zaporową żółtaczką, bólem trzustkowym i powikłaniami ostrych rzutów zapalenia trzustki leczonych endoskopowo
Wprowadzenie: Szybki rozwój metod leczniczych zwiększył wachlarz wskazań do endoskopowej terapii chorób dotychczas zarezerwowanych dla leczenia chirurgicznego lub objawowego. Poziom jakości życia jest najlepszym wskaźnik...
Ocena sposobu żywienia pacjentów z dyspepsją czynnościową przed i po eradykacji Helicobacter pylori
Cel pracy: Ocena zmiany sposobu żywienia chorych z dyspepsją czynnościową przed i po eradykacji Helicobacter pylori (H. pylori). Materiał i metody: W badaniu wzięły udział 54 osoby z rozpoznaną dyspepsją czynnościową ora...
The role of intestinal mucus in absorbing iron
Ostre eksperymentalne zapalenie trzustki. Wady i zalety modeli eksperymentalnych
Ostre zapalenie trzustki (OZT) jest poważnym schorzeniem o różnej, niejasnej etiologii, charakteryzujące się mnogością powikłań i wysoką śmiertelnością. Od wielu lat trwają poszukiwania najbardziej efektywnych metod lecz...