Proces skrócony o nieważność małżeństwa przed biskupem
Journal Title: Kościół i Prawo - Year 2017, Vol 6, Issue 2
Abstract
Papież Franciszek na mocy motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus wprowadził szereg reform dotyczących procesów małżeńskich. Jedną z najważniejszych jest ustanowienie nowej instytucji – procesu skróconego. Postępowanie w sprawach dotyczących stwierdzenia nieważności małżeństwa w trybie procesu skróconego może mieć miejsce jedynie w przypadku zaistnienia szczególnych przesłanek, takich jak zgodna prośba obojga małżonków oraz wystąpienie okoliczności, które poparte dowodami, w sposób oczywisty wskazują na nieważność małżeństwa (kan. 1683). Wyłącznie do biskupa diecezjalnego należy orzekanie w procesie skróconym, co w sposób szczególny podkreśla jego znaczenie jako pierwszego sędziego w powierzonym mu Kościele partykularnym. Poza biskupem w przebieg procesu skróconego odpowiednio zaangażowani są także wikariusz sądowy, instruktor oraz asesor. Wikariusz sądowy decyduje, czy sprawa może być rozpatrywana w trybie skróconym oraz powołuje instruktora i asesora – osoby bezpośrednio wspomagające biskupa w procesie. To z nimi bowiem biskup konsultuje się przed podjęciem decyzji dotyczącej nieważności małżeństwa. Skrócenie procedury w procesie biskupim przejawia się m.in. w odbyciu (co do zasady) jednego posiedzenia dowodowego, po którym akta sprawy przekazywane są do biskupa diecezjalnego. Gdy osiągnie on moralną pewność, stwierdza nieważność małżeństwa. W przeciwnym razie kieruje sprawę do rozpatrzenia w trybie procesu zwykłego. Wprowadzenie nowej instytucji procesu skróconego ma na celu przyspieszenie i uproszczenie procedur, w żaden sposób nie podważając zasady nierozerwalności małżeństwa. Zaangażowanie i odpowiednie kwalifikacje osób odpowiedzialnych za przeprowadzenie procesu skróconego są przy tym podstawą prawidłowości i legalności postępowania.
Authors and Affiliations
Aleksandra Rybaczek
Keywords
Related Articles
- EP ID EP254511
- DOI 10.18290/kip.2017.6.2-14
- Views 66
- Downloads 0
Recepcja przepisów Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. dotyczących kompetencji pasterzy Kościoła w zakresie środków społecznego przekazu w Dyrektorium o pasterskim posługiwaniu biskupów Apostolorum successores
Artykuł podejmuje problematykę recepcji dyspozycji Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku dotyczących kompetencji pasterzy Kościoła w zakresie środków społecznego przekazu w dyrektorium Apostolorum Successores. W jego p...
Świadomość prawna w Kościele czy świadomość Kościoła?
Przedmiotem opracowania „Świadomość prawna w Kościele czy świadomość Kościoła?” jest problem świadomości prawnej wiernych Kościoła Katolickiego ujęty w szerszym aspekcie świadomości Kościoła. Wierni są związani jednocześ...
The Solicitude of the Diocesan Bishop for the Adequate Means of Livelihood of Clergy
The right to equitable remuneration should undoubtedly be regarded as one of the most basic rights of man. This right belongs, therefore, also to the clergy as evidenced by the code legislator dispositions contained in c...
Antykościelne ustawodawstwo w Hiszpanii na początku lat trzydziestych XX wieku
The article shows the problem of reducing Church influence in Spain at the beginning of 30s of the 20th century by passing a law against the Church. A good relationship was presented between Spain and the Holy See in 20...
Rada mediacyjna w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r.
Artykuł stanowi próbę ukazania struktury, kompetencji i procedury realizacji kompetencji rady mediacyjnej. Podstawa prawna do utworzenia rady znajduje się w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. w kan. 1733 § 2. W artyk...