Profilaktyka przeciwzakrzepowa w zabiegach artroskopowych
Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2013, Vol 15, Issue 6
Abstract
Profilaktyka i epidemiologia choroby zakrzepowo-zatorowej po dużych zabiegach ortopedycznych jest szeroko opisywanym na świecie zagadnieniem. Znacznie mniej miejsca poświęcano w ubiegłych latach profilaktyce przeciwzakrzepowej po zabiegach artroskopowych. W ostatnich latach pojawiają się liczne kontrowersje, wynikające ze sprzecznych ze sobą wytycznych różnych ośrodków. Prowadzone badania kliniczne na prospektywnych grupach pacjentów owocują publikowaniem zaleceń towarzystw ortopedycznych. Najbardziej opiniotwórczymi są wytyczne American College of Chest Phisicians ACCP. Najnowszą edycję opublikowano w 2012 roku. W Wielkiej Brytanii wytyczne dotyczące profilaktyki choroby zakrzepowo-zatorowej publikuje National Institute for Health and Clinical Excellence NICE, obecnie obowiązujące Guideline 92 z 2010 roku. Polskie wytyczne opracowała Grupa Robocza pod przewodnictwem prof. dr hab. med. Krystyny Zawilskiej. Polskie Towarzystwo Ortopedii i Traumatologii dotychczas nie przyjęło i nie rekomendowało wytycznych zaproponowanych przez Grupę Roboczą w 2012 roku. W zakresie ortopedii, w tym zabiegów artroskopowych, aktualne są wytyczne PTOiTR. Porównanie wytycznych międzynarodowych i polskich wskazuje na znaczące rozbieżności w podejściu do stosowania profilaktyki przeciwzakrzepowej w zabiegach artroskopowych. Z puntu widzenia lekarza ortopedy najbardziej istotne jest wybranie i zaproponowanie choremu sposobu właściwego postępowania profilaktycznego. Począwszy od rozmowy z pacjentem i wyjaśnienia mu potrzeby stosowania profilaktyki, przez ocenę czynników ryzyka wystąpienia zakrzepicy oraz stosowanie wymiernych narzędzi takich jak skala Wellsa. Oprócz szeroko znanej i stosowanej w Polsce profilaktyki farmakologicznej, w zabiegach artroskopowych istotne jest stosowanie profilaktyki mechanicznej. Jest ona w wielu ośrodkach pomijana lub stosowana w ograniczonym zakresie. W ostatnich latach przeprowadzono w USA badania na dużych grupach pacjentów w zakresie profilaktyki i występowania choroby zakrzepowo-zatorowej po zabiegach artroskopowych stawu kolanowego, biodrowego i barku. Stwierdzono częstość występowania zakrzepicy żylnej po artroskopii stawu kolanowego na poziomie 0.42%, stawu biodrowego 3.7% i barku 0.31%. Wyniki tych badań potwierdzają zasadność zaleceń American College of Chest Phisicians z 2012 r.
Authors and Affiliations
Jakub Bryll, Janusz Płomiński
Keywords
Related Articles
- EP ID EP57331
- DOI -
- Views 101
- Downloads 0
OCENA FUNKCJONALNA MIĘŚNI DZIAŁAJĄCYCH NA STAW KOLANOWY U PACJENTÓW W 13 TYGODNIU PO REKONSTRUKCJI WIĘZADŁA KRZYŻOWEGO PRZEDNIEGO – DONIESIENIE WSTĘPNE.
Wstęp: Urazy stawu kolanowego połączone z zerwaniem, bądź naderwaniem więzadła krzyżowego przedniego (ACL) są jednymi z częściej spotykanych i bardziej skomplikowanych pod względem diagnozy, operacji i wieloetapowej reha...
Zmiany zwyrodnieniowe narządu ruchu w kontekście orzekania o niezdolności do pracy i potrzebie rehabilitacji leczniczej
Zmiany zwyrodnieniowe narządu ruchu należą do najczęściej spotykanych i najbardziej uciążliwych problemów medycznych, będących przyczyną obniżonej sprawności ruchowej ludzi w wieku średnim i podeszłym. Praca przedstawia...
Zastosowanie stabilizatora zewnętrznego Ilizarowa w leczeniu złamań śródstawowych kości piętowej
Wstęp. Zaburzenia funkcji tyłostopia po złamaniu śródstawowym kości piętowej wynikają z zaburzenia równowagi mięśniowej wywołanej zmianą kształtu kości piętowej oraz z zaburzenia funkcji stawu skokowo-piętowego wynikając...
Zmienność kąta antetorsji głowy i szyjki kości udowej u dzieci z chorobą Perthesa leczonych operacyjnie osteotomią szpotawiąco-derotacyjną
Wstęp. Mimo prowadzonych badań, nadal brak jest odpowiedzi czy, stwierdzany w około 40% wzrost wartości kąta antetorsji u pacjentów z chorobą Perthesa jest zmiana pierwotną, czy wtórną. Celem pracy była ocena zmienności...
The Challenges of Monoaxial Bone Transport in Orthopedics and Traumatology
Background. Bone defects represent the main challenging problem for the orthopedic surgeon and, consequently, they increase the duration of hospitalization, risk of complications and health expenditures. The aim of our o...