Przebudowa i zborność stawu biodrowego u dzieci z chorobą Perthesa leczonych operacyjnie osteotomią szpotawiąco-derotacyjną
Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2004, Vol 6, Issue 6
Abstract
Wstęp. Głównym zagrożeniem dla dalszego rozwoju stawu biodrowego w przypadku choroby Perthesa jest przemieszczanie się głowy kości udowej do przodu i boku. Podstawowym zadaniem każdego rodzaju leczenia, tak zachowawczego, jak również operacyjnego jest pogrążenie martwiczo zmienionej głowy kości udowej w panewce, której kształt jest wykorzystywany jako czynnik modelujący nasadę w okresie regeneracji, by umożliwić powrót kulistego kształtu. Celem pracy jest przedstawienie, na podstawie obiektywnych wskaźników radiologicznych, zmian w obrębie stawu biodrowego przed i po leczeniu operacyjnym choroby Perthesa metodą osteotomii podkrętarzowej szpotawiąco-derotującej bliższego końca kości udowej. Materiał i metoda. Materiał kliniczny stanowiło 53 dzieci w wieku od 5 do 10 lat. Okres martwicy oraz typ określano na podstawie badania radiologicznego wg Reiberga i Catteralla. U wszystkich pacjentów wykonano osteotomię międzykrętarzową szpotawiąco-detorsyjną zmniejszając kąt szyjkowo-trzonowy do średniej wartości 111°, a kąt antetorsji pozostawiano na poziomie 10°. Następnie wykonywano kontrolne badanie co 12 miesięcy, przez okres 6 lat. Uzyskane wartości pomiaru kątów porównywano z normami wartości tego kąta podanymi przez innych autorów. Posłużono się kątami i wskaźnikami opisującymi bliższy koniec kości udowej (kąt szyjkowo-trzonowy rzeczywisty, wskaźnik głowowo-szyjkowy Heymana i Herndona) oraz określającymi usytuowanie głowy kości udowej w panewce (kąt Wiberga, kąt oddalenia, wskaźnik panewkowo-głowowy Heymana i Herndona).Wyniki. Stwierdzono, że w kilkuletniej obserwacji dzieci leczonych operacyjnie z powodu choroby Perthesa wartości kąta szyjkowo-trzonowego nie przekraczały wielkości odpowiednich dla danego wieku, a w przypadku kończyny operowanej były niższe. Ocena wartości pozostałych wskaźników radiologicznych wykazała znaczną poprawę po leczeniu operacyjnym, co pozwoliło zachować kształt obu składowych stawu i poprawić jego zborność.Wnioski. Wartości badanych parametrów po leczeniu operacyjnym poprawiają się istotnie w odniesieniu do stanu przed zabiegiem. Wykonanie osteotomii szpotawiąco-derotującej u pacjentów z chorobą Perthesa III i IV typu wg. Catteralla pozwala uzyskać dobry wynik leczenia i poprawia zborność stawu.
Authors and Affiliations
Maciej Kołban, Jadwiga Darczuk, Michał Chmielnicki
Keywords
Related Articles
- EP ID EP56303
- DOI -
- Views 82
- Downloads 0
Analysis of complications following total knee replacement with a cemented condylar endoprosthesis
Background. Advanced knee arthritis is indicated for total alloplastic and it is considered to be the method of choice. It allows on abolishing of intensive pain and correcting of efficiency of limb.Material and methods....
Diagnostic tests in wrist instability
Several diagnostic tests in wrist instability are presented. Video was added presenting technique of instability testing.
WCZESNA OCENA FUNKCJI STAWU KOLANOWEGO I JAKOŚCI ŻYCIA U PACJENTÓW PO WSZCZEPIENIU ENDOPROTEZY STAWU KOLANOWEGO
Wstęp. Celem badania była ocena funkcji stawu kolanowego oraz zmian w postrzeganej przez pacjentów jakości życia przed operacją endoprotezoplastki stawu kolanowego oraz po czterotygodniowym okresie rehabilitacji pooperac...
Understanding wrist instabilities
The wrist function is to position the hand optimally for specific tasks. To do so, the wrist must have a large arc of motion while maintaining its stability. The traditional row theory, and the columnar theory were devel...
Physiotherapy after Thumb Extensor Tendon Repair in Verdan Zone III. Case Study
Background. Finger tendon injuries represent very common consequences of hand injuries and, if not properly treated, can lead to substantial hand function impairment and interfere with activities of daily living. This ar...