Przebudowa i zborność stawu biodrowego u dzieci z chorobą Perthesa leczonych operacyjnie osteotomią szpotawiąco-derotacyjną
Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2004, Vol 6, Issue 6
Abstract
Wstęp. Głównym zagrożeniem dla dalszego rozwoju stawu biodrowego w przypadku choroby Perthesa jest przemieszczanie się głowy kości udowej do przodu i boku. Podstawowym zadaniem każdego rodzaju leczenia, tak zachowawczego, jak również operacyjnego jest pogrążenie martwiczo zmienionej głowy kości udowej w panewce, której kształt jest wykorzystywany jako czynnik modelujący nasadę w okresie regeneracji, by umożliwić powrót kulistego kształtu. Celem pracy jest przedstawienie, na podstawie obiektywnych wskaźników radiologicznych, zmian w obrębie stawu biodrowego przed i po leczeniu operacyjnym choroby Perthesa metodą osteotomii podkrętarzowej szpotawiąco-derotującej bliższego końca kości udowej. Materiał i metoda. Materiał kliniczny stanowiło 53 dzieci w wieku od 5 do 10 lat. Okres martwicy oraz typ określano na podstawie badania radiologicznego wg Reiberga i Catteralla. U wszystkich pacjentów wykonano osteotomię międzykrętarzową szpotawiąco-detorsyjną zmniejszając kąt szyjkowo-trzonowy do średniej wartości 111°, a kąt antetorsji pozostawiano na poziomie 10°. Następnie wykonywano kontrolne badanie co 12 miesięcy, przez okres 6 lat. Uzyskane wartości pomiaru kątów porównywano z normami wartości tego kąta podanymi przez innych autorów. Posłużono się kątami i wskaźnikami opisującymi bliższy koniec kości udowej (kąt szyjkowo-trzonowy rzeczywisty, wskaźnik głowowo-szyjkowy Heymana i Herndona) oraz określającymi usytuowanie głowy kości udowej w panewce (kąt Wiberga, kąt oddalenia, wskaźnik panewkowo-głowowy Heymana i Herndona).Wyniki. Stwierdzono, że w kilkuletniej obserwacji dzieci leczonych operacyjnie z powodu choroby Perthesa wartości kąta szyjkowo-trzonowego nie przekraczały wielkości odpowiednich dla danego wieku, a w przypadku kończyny operowanej były niższe. Ocena wartości pozostałych wskaźników radiologicznych wykazała znaczną poprawę po leczeniu operacyjnym, co pozwoliło zachować kształt obu składowych stawu i poprawić jego zborność.Wnioski. Wartości badanych parametrów po leczeniu operacyjnym poprawiają się istotnie w odniesieniu do stanu przed zabiegiem. Wykonanie osteotomii szpotawiąco-derotującej u pacjentów z chorobą Perthesa III i IV typu wg. Catteralla pozwala uzyskać dobry wynik leczenia i poprawia zborność stawu.
Authors and Affiliations
Maciej Kołban, Jadwiga Darczuk, Michał Chmielnicki
Keywords
Related Articles
- EP ID EP56303
- DOI -
- Views 96
- Downloads 0
Periprosthetic fractures of the femur after total hip arthroplasty: etiology and outcome
Background. This article reports on our experience in the management of periprosthetic fractures of the femur.Materials and methods. We studied 44 patients (39 women and 5 men) with periprosthetic fractures of the femur...
Open Trimalleolar Fractures Treated with Ilizarov External Fixator
[b]Background. [/b]Open trimalleolar fractures are some of the most severe fractures of the ankle joint region and some of the most difficult in trauma surgery. Repositioning with internal fixation is the most common sur...
Posterior interosseous nerve neuropathy in distal radius fracture
Background. The anatomy of the posterior interosseous nerve, which lies directly on the periostium of the distal epiphysis of the radius, may predispose to nerve migration between fragments after a fracture. This is espe...
Evaluation of Motor Response in Mucopolysaccharidosis Patients Treated with Enzyme Replacement Therapy
Background. The objective of this study is to evaluate the response of the musculoskeletal system to enzyme replacement therapy in a group of patients with Mucopolysaccharidosis (MPS). Material and methods. A retrospect...
Określenie czynników ryzyka rozwojowej dysplazji stawów biodrowych u dzieci urodzonych z ciąż wielopłodowych. Ocena w badaniu ultrasonograficznym z zastosowaniem metody Grafa.
Wstęp. Powszechnie znane są czynniki zwiększonego ryzyka wystąpienia rozwojowej dysplazji stawów biodrowych (R.D.S.B.) u dzieci urodzonych z ciąż pojedynczych. Wiele z tych czynników występuje w ciążach wielopłodowych. C...