Sowieckie organy bezpieczeństwa na Wołyniu 1944-1947
Journal Title: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej - Year 2012, Vol 47, Issue
Abstract
Historia sowieckich organów bezpieczeństwa na Wołyniu stanowi doskonały przykład ilustrujący główne problemy władzy radzieckiej w opanowywaniu nowo wcielonych i zarazem wrogo nastawionych do ZSRR terenów. Z jednej strony mamy do czynienia z niezwykle sprawnym odtworzeniem struktur władzy, z drugiej zaś z niedoborem i wyjątkowo marną jakością kadr tworzących nowy ustrój. Wcześniejsze przygotowywanie zrębów nowej administracji oraz kadr kierowniczych zostało w znacznej mierze zniweczone już po przybyciu na Wołyń. W przypadku organów bezpieczeństwa sytuacja ta jest doskonale widoczna zarówno w ich strukturze, jak i też w doraźnych zabiegach władzy mających na celu ratowanie sypiących się planów. W przeciwieństwie do wcześniej wyzwalanych przez Armię Czerwoną wschodnich obwodów Ukrainy, gdzie odtwarzanie przedwojennych struktur nie napotykało na opór, Wołyń był terenem niezwykle trudnym i niebezpiecznym. O ile na wschodzie skadrowane Wydziały Obwodowe NKWD i NKGB bez przeszkód rozwijały swoją działalność i nie miały większych problemów z odtworzeniem niżej stojących w hierarchii organizacyjnej wydziałów i komórek, to na Wołyniu nawet najlepiej przygotowani i doświadczeni dowódcy nie byli w stanie realizować powierzonych im zadań bez odpowiednio przygotowanych szeregowych funkcjonariuszy. Aby zaradzić dramatycznemu niedoborowi kadr w szeregi organów bezpieczeństwa masowo wcielono byłych partyzantów, a z okolicznych mieszkańców utworzono pomocnicze Oddziały Niszczycielskie. Podobnie jak i w Armii Czerwonej nacisk był kładziony na liczebność, a nie na jakość nowych funkcjonariuszy. Przejęcie partyzantów z jednej strony rozwiązało problem liczebności i znajomości terenu, z drugiej zaś kompletnie rozluźniło dyscyplinę i drastycznie obniżyło poziom całych organów. W tym miejscu należy podkreślić, iż organy bezpieczeństwa, zwłaszcza zaś milicja, często były jedynymi przedstawicielami władzy radzieckiej w terenie i stały się jej swoistym symbolem. W rezultacie w powszechnym odbiorze nie tylko czekiści, ale także zwykli ludzie skierowani z głębi ZSRR do pracy na Wołyniu wzbudzali uzasadniony strach i nieufność. W początkowym okresie działania sowieckich organów bezpieczeństwa na Wołyniu sukcesy w zwalczaniu podziemia udało się osiągnąć jedynie dzięki ogromnej liczbie zaangażowanych funkcjonariuszy i rozmachowi prowadzonych akcji. Masowość aresztowań połączona z prymitywnymi i brutalnymi metodami przesłuchań sprawiała, iż prędzej czy później śledczy wyłapywali osoby realnie powiązane z podziemiem i przekazywali je do dalszej „obróbki” bardziej profesjonalnym kadrom z Zarządów Obwodowych lub nawet oficerom pracującym na szczeblu republikańskim. Masowy terror stosowany w ramach walki z bandytyzmem w połączeniu z licznymi nadużyciami i przestępstwami popełnianymi przez funkcjonariuszy walnie przyczynił się do przedłużenia oporu podziemia oraz pogłębienia i tak już kolosalnych strat ludzkich i zniszczeń wojennych. Warto podkreślić fakt, iż organy bezpieczeństwa stale ewoluowały i zmieniały nie tylko sposoby swojej działalności, ale także i struktury. Wraz z pokonaniem oddziałów partyzanckich i przejściem podziemia do głębokiej konspiracji główny nacisk został przeniesiony z akcjii prowadzonych przez Wojska Wewnętrzne na działania operacyjne koordynowane przez Wydziały Walki z Bandytyzmem. Stałemu ulepszaniu poddawano także system dowodzenia oraz ewidencjonowania. Analizując dokumenty dotyczące działalności organów bezpieczeństwa możemy pokusić się o tezę, iż Wołyń stał się swoistym poligonem doświadczalnym, na którym bez oglądania się na straty, sowieckie kierownictwo testowało różne metody opanowywania terenu i podporządkowywania sobie niechętnie nastawionej ludności. W efekcie tych działań udało się nie tylko przeprowadzić całkowitą sowietyzację, ale także wypracować skuteczny, choć niezwykle krwawy i brutalny system walki z podziemiem.
Authors and Affiliations
Adam Kaczyński
The soviet security services in Volyn in 1944-1947
History of the Soviet secret police in Volyn is a perfect example to illustrate the main problems of Soviet power in controlling the newly incorporated and also hostile to the USSR territory. On the one hand, we are deal...
Od stalinizmu do „herezji”. Myśl polityczna Milovana Đilasa w latach 1941-1949.
Znajomość komunizmu, tak wnikliwie przedstawionego w najlepszej i najgłośniejszej pracy Milovana Đilasa pt. [i]The New Class. An Analysis of the Communist System[/i], New York 1957, niewątpliwie wynikała z jego wcześniej...
Beginnings of the Józef Piłsudski Institute in New York (1943-1956)
Józef Piłsudski Institute was founded in New York, July 4, 1943. The main aim was to maintain constant and independent scientific research facility dealing not only with collecting and organizing historical documents, bu...
The west and the great steppe in the history of Rus and Russia
Born to the famous poets Anna Akhmatova and Nikolay Gumilev, Lev Gumilev achieved fame in his own right, in the social sciences, as the creator of the innovative historiosophic concept called the theory of ethnogenesis....
Stanisław Patek and aspects of russian law enforcement in the Kingdom of Poland, 1875-1914
Stanisław Patek (1866-1944) was a prominent lawyer in the Polish Kingdom in the years 1904-1911. He had links with Masonic, socialist and liberal groupings, and was involved in a diverse range of socio-political activiti...