„Suchą stopą” czy „skacząc w fale”. Przekraczanie rzek przez wojska polskie od XI do początku XVI wieku

Journal Title: Acta Universitatis Lodziensis, Folia Historica - Year 2017, Vol 99, Issue

Abstract

Najczęstszym sposobem przekraczania rzeki było przechodzenie jej w bród. Wiele informacji o takich przeprawach pochodzi z lat wojny polsko-niemieckiej (1003–1018). Obie walczące wówczas armie kilkukrotnie przekraczały Odrę i Łabę, których szerokość sięgała 100 m. Największą rzeką pokonaną przez polskie wojska w bród był Dniestr, który miał szerokość 150 m. Nieliczne wzmianki dotyczą przepraw przez rzeki zamarznięte. Mosty pływające, które zostały umieszczone na dolnych odcinkach Wisły, stały się trwałym elementem wojen polsko-niemieckich w XV w. Pierwsze wzmianki o takich mostach w Polsce pochodzą z 1410 r. Wtedy podczas wojny przeciwko zakonowi krzyżackiemu wybudowano je trzy: na Wiśle pod Czerwińskiem i pod Przypustem oraz na Narwi pod Pułtuskiem. Od tego czasu pływające mosty były regularnie używane podczas wojny przeciwko Zakonowi. Zbudowano je na Wiśle: w 1414 r. pod Zakroczymiem, w 1419 i 1422 r. ponownie pod Czerwińskem, w 1454 r. pod Toruniem i w 1455 r. pod Grudziądzem. Podczas polskiej kampanii do Mołdawii w 1497 r. król Jan Olbracht nakazał postawić most nad Dniestrem koło Halicza. Jednak w końcu zmienił swoje plany i z niego nie skorzystał. Dwa mosty pływające, oparte na beczkach, zbudowano w nocy w dniach 7–8 września 1514 r. Były one użyte przez wojska litewskie i polskie, które w bitwie pod Orszą rozbiły armię Wielkiego Księstwa Moskiewskiego. Głównym powodem, dla którego armie zostały zmuszone do przekraczania mostów na dużych rzekach, była duża liczba wozów i artylerii zabieranych na wyprawę. W XV i na początku XVI w., wykorzystując pływające mosty, armia Królestwa Polskiego bez większych problemów była w stanie przeprawić się przez Wisłę, nawet jeśli szerokość przekraczała 500 m.

Authors and Affiliations

Tadeusz Grabarczyk

Keywords

Related Articles

Assignment to Berlin – realia pracy korespondentów amerykańskich w Niemczech w latach 1939–1941

Jako stolica państwa będącego agresorem podczas II wojny światowej Berlin był ciekawą placówką dla korespondentów amerykańskich. Mogli oni naocznie przekonać się o dalszych planach wojennych Niemców, poznać nastroje społ...

Julian Dunajewski jako polityk

Artykuł opisuje życie Juliana Dunajewskiego, jednego z najważniejszych polskich polityków drugiej połowy XIX w. Autor przedstawia skrócony życiorys profesora, jego karierę naukową i najważniejsze dzieła. Następnie skupia...

Służba i życie codzienne personelu Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej na Polesiu w latach 1919–1939

W artykule zaprezentowano organizację służby i życia codziennego marynarzy, podoficerów i oficerów Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej funkcjonującej na Polesiu w latach 1919–1939. Omówiono m. in. takie zagadnienia jak:...

Udział ochotników z Wielkiej Brytaniiw hiszpańskiej wojnie domowej

Pisząc o ochotnikach biorących udział w walkach na frontach wojny domowej w Hiszpanii konieczne jest zastrzeżenie, że chodziło tylko o osoby pochodzące z Wysp Brytyjskich, a nie z innych części Imperium. Historycy dolicz...

Charles Vane i złota era piractwa

W artykule została przedstawiona biografia Charlesa Vane’a, angielskiego pirata żyjącego na przełomie XVII i XVIII w. Opisano m.in. jego barwne przygody na niespokojnych karaibskich wodach. Dla lepszego zrozumienia czasó...

Download PDF file
  • EP ID EP331860
  • DOI 10.18778/0208-6050.99.05
  • Views 45
  • Downloads 0

How To Cite

Tadeusz Grabarczyk (2017). „Suchą stopą” czy „skacząc w fale”. Przekraczanie rzek przez wojska polskie od XI do początku XVI wieku. Acta Universitatis Lodziensis, Folia Historica, 99(), 83-109. https://europub.co.uk/articles/-A-331860