Surgical treatment of late carpal dislocations
Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2006, Vol 8, Issue 3
Abstract
Background. Perilunate carpal subluxation is quite rare. The aim of our study was to assess outcome in the delayed treatment of these injuries. Material and methods. We studied treatment outcome in 25 perilunate carpal dislocations. The follow-up averaged 11 years and 4 months. The age of the patients ranged from 18 to 52 (average 32). The period from injury to surgery ranged from 1 day to 360 days (average 60 days). The range of motion and grip strength of the wrist were evaluated. In radiological assessment the ulnar dislocation index, carpal height index, and capitolunate, radiolunate, and scapholunate angles were examined. Subjective evaluation was based on the DASH questionnaire. Results. Only slight changes were observed during the observation period in the radiological parameters. There was no significant correlation between the use of traction in preparation for open reduction and the radiological, functional or subjective outcome. Contrary to expectations none of the outcome measures correlated with the type of dislocation or patient age, or with the delay from injury to surgery. In DASH evaluations, the strongest correlation was found between the subjective outcome and the radiological parameters, global grip strength, the sum of all four measures of range of movement, and wrist flexion. In three cases there were late complications: one case of aseptic necrosis of the lunate bone, and two cases of scaphoid pseudarthrosis. Conclusions. The best method of late treatment for perilunate carpal dislocation proved to be open reduction using the dorsal approach with Kirschner wire fixation.
Authors and Affiliations
Adam Lorczyński, Bogusław Baczkowski, Tomasz Mazurek
Keywords
Related Articles
- EP ID EP56531
- DOI -
- Views 102
- Downloads 0
Stabilizacja śródszpikowa i wydłużanie na gwoździu śródszpikowym – dwuetapowe leczenie pourazowego stawu rzekomego uda ze skróceniem. Studium przypadku.
Jednym z cięższych powikłań złamań kości długich jest powstanie stawu rzekomego. Może mu towarzyszyć skrócenie segmentu. Autorzy przedstawiają przypadek 21-letniej chorej z pourazowym stawem rzekomym uda z jego skrócenie...
The Gait Pattern in Post-Menopausal Women. Pilot Study
Background. Aging brings about a number of degenerative changes in the body. The aging process increases its pace after the menopause. Women notice functional limitations in their daily lives, including mobility problem...
Siła mięśni antygrawitacyjnych a siła prostownika grzbietu u dzieci ze skoliozami
Wstęp. Z przeglądu piśmiennictwa wynika, że w programie reedukacji posturalnej znaczące miejsce zajmują ćwiczenia wzmacniające mięśnie prostujące grzbietu. Ćwiczenia te wykonywane są zwykle w pozycjach innych niż pionowe...
Wpływ czynników warunkujących na leczenie złamań bliższego końca kości udowej
[b]Wstęp.[/b] Pacjenci ze złamaniami bliższego końca kości udowej dominują w oddziałach ortopedii i traumatologii narządu ruchu; stanowią 20-30% ogółu leczonych. Celem pracy było rozróżnienie i ocena wpływu czynników war...
Porównanie efektów klasycznego usprawniania pacjentów po aloplastyce stawu biodrowego we wczesnym okresie pooperacyjnym z dodatkowym zastosowaniem techniki rozluźniania powięziowego.