Symbioza gatunków muzycznych w twórczości Nikołaja Kapustina
Journal Title: Notes Muzyczny - Year 2014, Vol 1, Issue 1
Abstract
Nikolay Girshevich Kapustin to kompozytor i pianista, urodzony 22 listopada 1937 roku w Gorłówce na Ukrainie. Artykuł jest próbą zdefiniowania jakości dźwiękowych muzyki Kapustina. Autor, zestawiając właściwości muzyki klasycznej i jazzu, wskazuje i opisuje kategorie występujące w twórczości kompozytora. Według autora najwłaściwsze określenie powstałego stylu to ujazzowiona klasyka, ponieważ kompozytor w indywidualny sposób przeszczepił na grunt muzyki klasycznej elementy jazzu, przede wszystkim: swing, walking bass, idiom improwizacyjny oraz wirtuozowski, artykulację emancypującą zróżnicowany rytm, polirytmię, polimetrię, stride, boogie-woogie, stylistykę jazz-rocka, styl Eroll’a Garner’a, strukturę riffową, dysonansową harmonię z wyższymi strukturami harmonicznymi, akordy określane mianem suspend, akordy typu slash, blue-notes, harmonikę kwartową, skale, glissanda, tremola, arpeggia oraz jakości perkusyjne. Elementy te poparte są przykładami z Tria op. 86 na flet, wiolonczelę i fortepian N. Kapustina. Autor artykułu łączy tajemnicę muzyki Kapustina z apoteozą życia, dostrzegalną w impulsach, witalności, sprężystości, dowcipności brzmień, często bardziej szorstkich, brudniejszych. Artykuł, zawierający wykaz utworów kameralistyki fortepianowej Kapustina, został dopełniony błyskotliwymi wypowiedziami kompozytora na temat jego artystycznej drogi oraz twórczości.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Radosław Stefański
Keywords
Related Articles
- EP ID EP518029
- DOI -
- Views 47
- Downloads 0
Veni Creator op. 103 and Sonate de Requiem op. 283 for cello and piano by Olivier Greif, i.e., homo musicus in search of the total form
The article was written on the basis of the interpretation issues its author came across while preparing for the Polish first performance of Veni Creator and the second premiere of Sonate de Requiem (the first one took p...
Viola d’amore w XVII i XVIII wieku, cz. II
Viola d’amore – instrument ze strunami rezonansowymi, którego ostateczny kształt konstrukcyjny ustalił się w XVIII w. – jest chordofonem smyczkowym o budowie zbliżonej do sopranowej lub altowej violi da gamba. W kolejnyc...
Głos rosyjski w nowej muzyce – elementy jazzu w twórczości Edisona Denisova na przykładzie „Sonaty” na saksofon altowy i fortepian
Artykuł jest streszczeniem wykładu wygłoszonego przez autorkę w trakcie sesji organizowanej przez Katedrę Kameralistyki w Akademii Muzycznej w Łodzi, w listopadzie 2013 r., która dotyczyła elementów jazzu w kameralistyce...
Podstawowe zagadnienia wykonawcze pełnogłosowego stylu akompaniamentu we Francji w latach 1690–1750 w świetle wybranych traktatów, część II: Struktura i język harmoniczny pełnogłosowej realizacji „basso continuo”
To drugi artykuł z cyklu omawiającego podstawowe zagadnienia wykonawcze pełnogłosowego stylu akompaniamentu we Francji w latach 1690–1750 w świetle wybranych traktatów. W swoich dalszych rozważaniach na temat pełnogłosow...
Georg Philipp Telemann, „Pasja według św. Łukasza”, 12–17 marca 2017 r.
Georg Philipp Telemann, „Pasja według św. Łukasza”, 12–17 marca 2017 r.<br/><br/>