Teologiczno-pedagogiczny wymiar kary śmierci

Apply

Teologiczno-pedagogiczny wymiar kary śmierci

Journal Title: Roczniki Pedagogiczne - Year 2019, Vol 11, Issue 1

Abstract

Kara stanowi bodziec i pomoc do poprawy oraz wynagrodzenia za winy – Jan Paweł II. W kręgu kultury zachodniej zagadnienie stosowania (retencjoniści) lub odrzucenia (abolicjoniści) kary śmierci jest obecnie dyskutowane nie tylko przez prawników, etyków, filozofów prawa, teologów, ale również przez polityków, dziennikarzy i najzwyklejszych obywateli. Problem ten jest naprawdę złożony i trudny. Kara śmierci jest najsurowszą i najstarszą karą legalnie lub nielegalnie stosowaną prawie we wszystkich kulturach świata tak w starożytności jak również współcześnie. Kara śmierci jest ze swej istoty nieodwracalna, wyrządzona skazanemu krzywda jest niemożliwa do naprawienia. Stosunek do kary śmierci na długie stulecia wytyczyła nauka św. Tomasza z Akwinu. Pan Bóg, karząc zabójcę brata, chroni go przed ludźmi, którzy chcieliby go zabić. „Nawet zabójca nie traci swej osobowej godności i Bóg sam czyni się jej gwarantem”. Podejście teologiczne do kary śmierci jest oparte na przekonaniu o świętości życia każdego człowieka, z czego wynika zasada jego nienaruszalności. „Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu. Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia, człowiek nie może nim rozporządzać [...]”. Podejście do kary śmierci Kościoła Katolickiego posiada cechy personalistyczne, umożliwiające nawet zbrodniarzowi możliwość resocjalizacji. Uważa zatem, że kiedy osoba będzie traktowana jako twórca samej siebie, będzie chciała się zmienić.

Authors and Affiliations

Kazimierz Pierzchała

Keywords

EP ID EP674774
DOI 10.18290/rped.2019.11.1-8
Views 277
Downloads 0