Udział limfocytów Th17 w patogenezie stwardnienia rozsianego

Apply

Udział limfocytów Th17 w patogenezie stwardnienia rozsianego

Journal Title: Advances in Hygiene and Experimental Medicine - Year 2009, Vol 63, Issue

Abstract

W 2003 roku opisano nową subpopulację pomocniczych limfocytów T, charakteryzujących się wytwarzaniem IL-17 (IL-17A), nazwanych później limfocytami Th17. Szybko przypisano im istotną rolę w patogenezie stwardnienia rozsianego (SM) i innych chorób z autoagresji, które tradycyjnie wiązano z komórkami Th1. Duża liczba poświęconych im w ostatnich latach badań pozwoliła ustalić, że prekursorowe limfocyty CD4(+) różnicują się w kierunku fenotypu Th17 pod wpływem ściśle określonego zestawu cytokin. Powstawaniu mysich limfocytów Th17 sprzyjają TGF-β oraz IL-6 lub IL-21, natomiast środowisko optymalne dla procesu różnicowania się ich ludzkich odpowiedników wymaga obecności TGF- β, IL-1β i IL-2 w połączeniu z IL-6, -21 lub -23. Odpowiedź immunologiczna zależna od limfocytów Th17 jest dodatkowo wzmacniana przez osteopontynę, TNF-α lub PGE2, a hamowana przez IL-25, -27, -35 i -10. Oprócz swej głównej cytokiny, komórki Th17 są zdolne również do wytwarzania IL-17F, -21, -22, TNF-α i CCL20, a u ludzi również IL-26. Jedną z ważnych funkcji limfocytów Th17 jest indukcja przez IL-17 czynników chemotaktycznych neutrofilów (m.in. chemokin CXCL1, CXCL2 i CXCL8). Rosnąca liczba danych płynących z badań nad SM i jego modelami zwierzęcymi potwierdza główną rolę limfocytów Th17 w patogenezie tej choroby. W świetle najnowszych doniesień podkreśla się jednak to, że odpowiedź immunologiczna przeciwko autoantygenom mieliny może być inicjowana i podtrzymywana zarówno przez komórki Th17, jak i Th1. Dokładne poznanie roli, jaką w patogenezie SM pełnią limfocyty Th17 wymaga dalszych badań, gdyż ich wyniki mogą być użyteczne w rozwoju nowych metod terapii SM.

Authors and Affiliations

Marek Juszczak, Andrzej Głąbiński

Keywords

Th17 cells Multiple Sclerosis

Badanie potencjału przeciwwolnorodnikowego różnych rodzajów herbat oraz wyciągów uzyskanych z tych herbat za pomocą jednostki aktywności przeciwwolnorodnikowej (TAU)

Wprowadzenie: Herbata zielona, czarna i pu-erh mają, w porównaniu do innych surowców roślinnych, silne właściwości przeciwwolnorodnikowe. W pracy zbadano15 różnych herbat należących do trzech typów, zielonych, czarnych...

EP ID EP66389
DOI -
Views 151
Downloads 0