Viola d’amore w XVII i XVIII, cz. I
Journal Title: Notes Muzyczny - Year 2015, Vol 2, Issue 4
Abstract
Viola d’amore to instrument z grupy chordofonów smyczkowych, który powstał w XVII wieku. Posiada on cechy budowy charakterystyczne dla violi da gamba, natomiast technika gry i sposób trzymania instrumentu bliższe są skrzypcom. Szczyt popularności violi d’amore przypada na XVIII wiek. Pod koniec XVIII i na początku XIX w. viola d’amore odeszła w zapomnienie, by ponownie zaistnieć w wieku XX. Rozwój wykonawstwa historycznego pozwolił na ponowne odkrycie bogatej siedemnastowiecznej i osiemnastowiecznej literatury przeznaczonej na ten niezwykły instrument. Rodowód violi d’amore oraz dokładny czas jej powstania nie są do końca wyjaśnione. Istnieje szereg hipotez dotyczących tego zagadnienia. Najprawdopodobniej instrument ten powstał na gruncie europejskim, ale inspirowany był instrumentami pochodzącymi z Dalekiego Wschodu. Określenie „d’amore” może wskazywać na wschodnie pochodzenie violi d’amore, ale najpewniej odnosi się do charakteru jej dźwięku – miłosnego, delikatnego, słodkiego, przyjemnego. Początkowo violą d’amore nazywano skrzypce lub rodzaj małej violi da gamba, które nie posiadały strun rezonansowych, a zamiast strun jelitowych miały struny metalowe. Najbardziej rozpowszechnionym modelem barokowej violi d’amore był instrument wielkości altówki, o budowie korpusu charakterystycznej dla violi da gamba. Wcześniejszy typ tego instrumentu wyposażony był w różną liczbę strun melodycznych (od pięciu do siedmiu), zazwyczaj metalowych. Późniejsza i bardziej rozpowszechniona viola d’amore to instrument posiadający jelitowe struny melodyczne oraz mosiężne struny rezonansowe, biegnące pod gryfem. Liczba strun w takiej violi wahała się od dziesięciu do czternastu (pięć, sześć lub siedem strun melodycznych i taka sama liczba strun rezonansowych). Najpopularniejsze osiemnastowieczne viole d’amore miały po dwanaście lub czternaście strun (6/6 i 7/7). Swoistymi odmianami violi d’amore są grupy instrumentów o nazwie „english violet” oraz „violetta marina”.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Katarzyna Litwiniuk
Keywords
Related Articles
- EP ID EP517990
- DOI -
- Views 51
- Downloads 0
Klawiatura XVII-wiecznego klawesynu w kontekście utworów Girolama Frescobaldiego (1583–1643) i Johanna Jacoba Frobergera (1616–1667)
Artykuł omawia zagadnienie skali i mechaniki klawiatur dawnych instrumentów klawiszowych ze szczególnym uwzględnieniem klawesynu. W przystępny sposób wyjaśnione zostały podstawowe zagadnienia budowy, aspekty techniczne...
Ocalić od zapomnienia. Wspomnienie o Piotrze Hertlu
Wspomnienie o Piotrze Hertlu<br/><br/>
Piano and chamber works by Jerzy Gablenz (1888-1937)
The article is aimed at presenting piano and chamber music written by the forgotten composer of the period of the Young Poland. Born in Cracow to a family with rich music traditions, Jerzy Gablenz learned to play the pia...
Ornamentation in music from the 16th century to the mid-18th century, part 1
Among important elements being part of ornamentation practices are small embellishment formulas and ornaments; selected ones will be presented in subsequent parts of this cycle of articles devoted to performance issues o...
„Veni Creator” op. 103 i „Sonate de Requiem” op. 283 na wiolonczelę i fortepian Oliviera Greifa, czyli „homo musicus” w poszukiwaniu formy totalnej
Artykuł powstał w oparciu o zagadnienia interpretacyjne napotkane przez autorkę podczas przygotowywania polskiego prawykonania Veni Creator i drugiej premiery Sonate de Requiem (pierwsza miała miejsce w Warszawie w 1993)...