Viola d’amore w XVII i XVIII wieku, cz. II

Apply

Viola d’amore w XVII i XVIII wieku, cz. II

Journal Title: Notes Muzyczny - Year 2016, Vol 1, Issue 5

Abstract

Viola d’amore – instrument ze strunami rezonansowymi, którego ostateczny kształt konstrukcyjny ustalił się w XVIII w. – jest chordofonem smyczkowym o budowie zbliżonej do sopranowej lub altowej violi da gamba. W kolejnych podpunktach artykułu zaprezentowane i opisane są poszczególne charakterystyczne dla budowy violi d’amore elementy, takie jak: pudło rezonansowe, otwory rezonansowe, rozeta, podstawek, strunociąg, komora kołkowa oraz sposoby zamocowania strun rezonansowych. Viola d’amore wyróżnia się spośród innych instrumentów smyczkowych dużą liczbą strun oraz tym, że jest instrumentem, który w XVII i XVIII w. nie posiadał jednego stałego stroju. Wiek XVIII obfitował w liczbę sposobów strojenia violi d’amore. Głównymi zasadami doboru stroju było dostrajanie instrumentu do tonacji utworu oraz taki sposób nastrojenia violi d’amore, który umożliwia zagranie wszystkich zapisanych w utworze akordów. Najpopularniejszym sposobem strojenia w pierwszej połowie XVIII w. było nastrojenie instrumentu na akord D-dur lub d-moll, choć w traktatach, szkołach gry i literaturze z tamtego okresu pojawia się wiele innych, uzasadnionych sposobów strojenia, pokrótce opisanych w tym artykule. Viola d’amore cieszyła się dużą popularnością pod koniec XVII w. i przez cały następny wiek. Do naszych czasów zachowało się ok. 500 utworów na ten instrument i wciąż w bibliotekach odkrywane są nieznane nam, zapomniane dzieła. Literaturę na violę d’amore podzielić można na sześć głównych grup: szkoły gry oraz traktaty, utwory na violę d’amore solo, utwory na violę d’amore i basso continuo, utwory kameralne, koncerty oraz arie z violą d’amore jako instrumentem koncertującym. Ważnym aspektem, dotyczącym literatury na violę d’amore, były bardzo różne sposoby jej notacji. Istniało wiele sposobów zapisywania utworów przeznaczonych dla różnie nastrojonej violi d’amore. Opisując twórczość na violę d'amore trzech wybranych kompozytorów, autorka prezentuje trzy różne stosowane przez nich sposoby notacji.<br/><br/>

Authors and Affiliations

Katarzyna Litwiniuk

Keywords

Twórczość fortepianowa łódzkich kompozytorów II połowy XX wieku, cz. III

The article is the third and last part of a cycle of articles in which their author describes piano pieces by Łódź’s composers of the second half of the 20th century from the angle of piano technique means they use; at t...

Basic performance issues of the full voice accompaniment style in France in 1690–1750 in the light of selected treatises, part 2: The structure and harmonic language of the full voice rendering of basso continuo

It is the second article being part of the cycle describing the basic performance issues of the full voice accompaniment style in France in 1690–1750 in the light of selected treatises. In his further considerations abou...

EP ID EP517958
DOI -
Views 44
Downloads 0