Zaburzenia psychiczne w chorobach autoimmunologicznych – problemy diagnostyczno-terapeutyczne
Journal Title: Psychiatria Polska - Year 2012, Vol 46, Issue 6
Abstract
W chorobach autoimmunologicznych, nazywanych również układowymi chorobami tkanki łącznej, dochodzi do zajęcia różnych układów i narządów, w tym również ośrodkowego, obwodowego i autonomicznegoukładu nerwowego. Manifestacje neurologiczne i neuropsychiatryczne występujące z różną częstością w tych chorobach często są spowodowane zmianami naczyniowymi, których etiologia może być zapalno-zakrzepowa, immunologiczna, a także miażdżycowa.Objawy neuropsychiatryczne mogą występować pojedynczo lub układać się w zespół. U tego samego chorego postać zespołu neuropsychiatrycznego może się zmieniać, jeden zespół przechodzi w inny. Część manifestacji neuropsychiatrycznych w chorobach autoimmunologicznych jest wtórna do leczenia, zwłaszcza glikokortkosteroidami i lekami biologicznymi, zaburzeń metabolicznych i chorób współistniejących, np. nadciśnienia tętniczego lub infekcji. Do najczęstszych objawów psychicznych w układowych chorobach tkanki łącznej należą: łagodne zaburzenia funkcji poznawczych, chwiejność emocjonalna oraz zaburzenia snu.Objawy neuropsychiatryczne najczęściej występują w układowym toczniu trzewnym (nawet u około 80% chorych). Psychoza z lub bez drgawek zalicza się do jego kryteriów diagnostycznych. Stwierdza się je najczęściej u chorych z współistniejącym zespołem antyfosfolipidowym. Osobnym problemem klinicznym pozostaje indukcja syntezy autoprzeciwciał pod wpływem niektórych leków, między innymi psychiatrycznych. Przeciwciała te wywołują objawy kliniczne choroby autoimmunologicznej jedynie u niewielkiego odsetka chorych i są to najczęściej objawy tocznia trzewnego, tzw. tocznia polekowego, obejmujące bóle mięśni i stawów, gorączki, zmiany skórne oraz zapalenie błon surowiczych. Rozpoznawanie i leczenie powikłań psychiatrycznych w przebiegu chorób autoimmunologicznych pozostaje trudne. Niezmiernie istotne jest zróżnicowanie czy dany objaw jest objawem pierwotnym choroby czy wtórnym do jej leczenia. W postępowaniu najważniejsze jest leczenie choroby podstawowej, jej zaostrzeń i fazy przewlekłej oraz prewencja i leczenie zmian naczyniowych.
Authors and Affiliations
Magdalena Celińska-Löwenhoff, Jacek Musiał
Keywords
Related Articles
- EP ID EP145947
- DOI -
- Views 98
- Downloads 0
Parental attitudes recollected by patients and neurotic disorders picture – sexuality-related and sexuality-unrelated symptoms
Objectives. To evaluate the risks associated with non-optimal characteristics of the picture of parents in the patient’s memories, concerning the sexuality-related symptoms and other areas of neurotic disorders. Methods...
Rola zjawiska przedwczesnego wnioskowania w powstawaniu urojeń
Wyniki wielu badań wskazują, że u osób doświadczających urojeń występują zaburzenia wnioskowania polegające na podejmowaniu decyzji na podstawie niewielkiej liczby informacji. Osoby z urojeniami formułują wnioski w oparc...
Międzynarodowa Klasyfikacja Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej (ICMHC) – charakterystyka i zastosowanie
W ostatnich dekadach notuje się znaczny wzrost zainteresowania ewaluacją psychiatrycznej opieki zdrowotnej. Dotyczy to w szczególności przebiegu procesu terapeutycznego w ramach psychiatrii. Wiąże się to z decentralizacj...
Badania asocjacyjne wybranych polimorfizmów genów DRD2, 5HTT, GRIK3, ADH4 u pacjentów z zespołem zależności alkoholowej
Streszczenie Uzależnienie od alkoholu jest schorzeniem złożonym, uwarunkowanym wieloczynnikowo. Uważa się, że najistotniejszymi czynnikami ryzyka uzależnienia od alkoholu są czynniki genetyczne (40-50% ) i środowiskowe...
Progresja myśli samobójczych do zachowań samobójczych w świetle wybranych modeli suicydologicznych
W praktyce klinicznej myśli samobójcze (MS) są jednym z najczęściej spotykanych objawów u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. Ich obecność pociąga za sobą konieczność rzetelnej estymacji ryzyka samobójczego. Choć czyn...