Zasady terapii neurologopedycznej w dysfagii
Journal Title: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny - Year 2015, Vol 4, Issue 4
Abstract
Słowo dysphagia wywodzi się z języka greckiego, gdzie przedrostek dys- oznacza trudność, -phagia zaś to jedzenie, połykanie. Zaburzenie połykania może dotyczyć zarówno osób dorosłych, jak i dzieci. Terapią tego zaburzenia zajmuje się głównie neurologopeda. Specjalista indywidualizuje metodę leczenia w zależności od przyczyn i objawów występujących u pacjenta, mając do dyspozycji dwa rodzaje ćwiczeń: terapeutyczne i wyrównawcze. Pierwsze służą poprawie efektywności połykania poprzez zmianę mechanizmu połykania. Neurologopeda może nauczyć pacjenta specjalnych manewrów lub wykonywać z nim ćwiczenia stymulujące odruch połykania. Z kolei w ramach ćwiczeń terapeutycznych można wyróżnić dwie kategorie: pośrednie i bezpośrednie. Ćwiczenia pośrednie to inaczej te wzmacniające mięśnie, biorące udział w akcie połykania. Do ich wykonywania nie stosuje się pokarmów ani płynów. Ćwiczenia bezpośrednie, czyli ćwiczenia z pokarmami i płynami, wpływają na siłę mięśni jamy ustnej i gardła. Głównym celem tej metody jest usprawnienie aktu połykania. Drugi rodzaj ćwiczeń to ćwiczenia wyrównawcze, które służą nauczeniu pacjenta kompensacji deficytów towarzyszących dysfagii i nie wpływają na zmianę czynności połykania. Neurologopeda daje wskazówki pacjentowi oraz uczy go specjalnych manewrów, polegających m.in. na zmianie pozycji głowy podczas połykania. Założeniem tej metody jest zmniejszenie ryzyka aspiracji. Terapia dzieci z zaburzeniami połykania jest dużym wyzwaniem dla neurologopedy. Terapeuta ćwiczy z nimi podstawowe ruchy języka i ułożenie narządów jamy ustnej biorących udział w połykaniu. Następnie uczy wykorzystania tych umiejętności w trakcie przełykania śliny czy spożywania pokarmów lub płynów. O efektywności terapii dysfagii decyduje dobra współpraca neurologopedy z pacjentem oraz samodzielność i ilość ćwiczeń wykonywanych przez pacjenta pomiędzy zajęciami terapeutycznymi.
Authors and Affiliations
Aneta Kosmowska, Ewelina Sielska-Badurek, Kazimierz Niemczyk
Keywords
Related Articles
- EP ID EP187177
- DOI 10.5604/20845308.1184570
- Views 165
- Downloads 0
Ostre zapalenie ucha środkowego (OMA)
Acute otitis media (AOM) is the inflmmation of the middle ear cleft of rapid onset with the presence of local and general signs and symptoms of inflmmatory reaction associated with purulent effusion in the middle ear. Ac...
Sprawozdanie z Konferencji Naukowo-Szkoleniowej ,,Chirurgia endoskopowa FESS – z ł oty standard w leczeniu przewlek ł ego zapalenia zatok przynosowych’’ , Wroc ł aw 04.10–05.10.2013
<a href="#" onclick="document.zmienLangEN.submit()">Streszczenie dost&#281;pne w j&#281;zyku angielskim!</a>
Otorrhea – schemat postępowania
Authors pres ented managem ent algorhytm in case of ear discharge. Based on signs and symptoms, three main clinical situations were defi ned. It allowed to conduct further diagnosis and management. In most frequent disor...
A rare case of invasive carcinoma basocellulare
Carcinoma basocellulare is the most common neoplasm which occurs in human, accounts for 75% neoplasm localized in the skin. The aim of this study was to present a case of a 83-year-old patient with carcinoma basocelulare...
Falls – epidemiology, risk factors and prevention strategy
Falls and their consequences constitut e the most importa nt challenge of geriatric health care. Among fall -related complica tions the most freque nt are injuries, with the especially devastating hip fr acture. Number o...