Zespół apatii w konsekwencji uszkodzenia mózgu – trudny problem neurorehabilitacji
Journal Title: Rehabilitacja Medyczna - Year 2005, Vol 9, Issue 2
Abstract
Pierwotne, biologiczne zaburzenie czynnika motywacyjnego w najszerzej rozumianym wymiarze celowego, świadomego zachowania człowieka jest w praktyce klinicznej znaną konsekwencją uszkodzenia mózgu i stanowi poważne utrudnienie w prowadzeniu procesu rehabilitacji. Deficyt motywacji, nazywany inaczej zespołem apatii, jest szczególnie często obserwowany u chorych po udarze i urazie mózgu. Powoduje ograniczenie emocjonalnego przeżywania i żywego reagowania na otoczenie, utratę troski o siebie i innych, bierne uczestnictwo w procesie rehabilitacji. Wszystko to drastycznie utrudnia fizyczny i społeczny powrót do zdrowia. Hipotetycznie przyjmuje się, że patomechanizmem apatii jest dysfunkcja czołowo-podkorowego systemu neuronalnego, obejmującego przyśrodkowe części kory przedczołowej oraz wzgórze i jądra podstawy. W wyniku uszkodzenia wymienionych struktur następuje dysfunkcja systemu dopaminergicznego, który jest nazywany „behawioralnym systemem aktywującym” bowiem moduluje m.in. stan wzbudzenia, uwagi i emocji. Apatia może współwystępować z zaburzeniami poznawczymi, ale te dwa elementy są traktowane jako względnie rozdzielne. Celem artykułu jest szczegółowy opis zespołu apatii oraz zwrócenie uwagi profesjonalistom praktycznie zajmującym się neurorehabilitacją na biologiczne podłoże zachowań niektórych chorych, którym niesłusznie przypisuje się brak zaangażowania i słabą motywację do aktywnego uczestnictwa w procesie rehabilitacji. Autorzy – na podstawie przeglądu piśmiennictwa omawiają problemy diagnostyki różnicowej oraz leczenia. Zwraca się uwagę na odróżnianie apatii od depresji, otępienia i zaburzeń świadomości. Ciągle brak systematycznych badań na temat skutecznej farmakoterapii w organicznym zespole apatii. W artykule prezentowane są wyniki wstępnych badań klinicznych, sugerujących m.in. skuteczność terapeutyczną agonistów dopaminy i innych stymulantów.
Authors and Affiliations
Joanna Seniów, Renata Komajda, Jacek Zaborski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP82155
- DOI -
- Views 138
- Downloads 0
Early post-stroke rehabilitation in Krakow – analysis of its availability
Introduction and aim: The aim of the study was to determine the availability and use of early stroke rehabilitation in Krakow.Material and methods: The research material was a group of 90 people (39 women and 51 men) who...
Optymalizacja wczesnej rehabilitacji pacjentów poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym – doświadczenia własne
W niniejszym artykule autorzy dzielą się swoimi doświadczeniami związanymi z pracą z chorymi poddawanymi operacjom kardiochirurgicznym. W szczegółowy sposób przedstawione są stosowane metody postępowania na poszczególnyc...
Comparison of early inpatient rehabilitation in patients after coronary artery bypass grafting without cardiopulmonary bypass by means of the so-called minithoracotomy with patients after conventional cardiac surgery – authors’ experience
There is some evidence that focused and intense rehabilitation improve clinical outcome following conventional open-heart surgery. Recent developments in surgical techniques, which focused on the improvement in patient c...
Comparative assessment of abdominal muscles endurance between nulliparous and parous women
Background: Normative databases on abdominal muscles performance in women are essential in the diagnosis of musculoskeletal impairment and as reference values for post-partum rehabilitation targets. This study quantified...
Badanie samodzielności, mobilności oraz funkcji społecznych dziecka z Zespołem Möbiusa dla potrzeb fizjoterapii
Möbius syndrome is a rare genetic neurological disorder. Clinically, it is characterized mainly by the paralysis of the 6th and 7th cranial nerves, resulting in an inability to move the muscles of the face and an inabili...