Abstract

W chirurgii ortognatycznej jednym z czynników warunkujących powodzenie leczenia jest zastosowanie odpowiednich zespoleń po wykonaniu zabiegu osteotomii szczęki lub żuchwy. Podobnie jak zmieniały się metody i techniki operacyjne, tak również ewaluowało podejście chirurgów do sposobów zespalania odłamów kostnych od pozostawiania ich bez zespalania do stosowania różnych technik osteosyntezy. Rozwój medycyny i technologii medycznej pozwolił zmienić podejście do unieruchamiania odłamów kostnych nie tylko w ortopedii i traumatologii, ale również przy planowych kostnych zabiegach korekcyjnych. Naczelna zasada warunkująca gojenie kości – czyli jej prawidłowe ustawienie, tak aby zapewnić właściwą powierzchnię przylegania, oraz unieruchomienie, aby umożliwić zrost – pozostała od wieków niezmienna, natomiast dzięki postępowi możliwe stało się zwiększenie komfortu pacjenta i przewidywalności efektów leczenia. W artykule przedstawiono techniki i sposoby zespalania odłamów osteotomijnych po wykonaniu strzałkowej osteotomii gałęzi żuchwy, począwszy od pierwszych zabiegów wykonywanych przez Hugo Obwegesera, aż do dzisiaj.

Authors and Affiliations