Biomechaniczne warunki okluzyjne narządu żucia w warunkach normy fizjologicznej i po całkowitej utracie uzębienia – w świetle piśmiennictwa oraz na podstawie badań własnych
Journal Title: Prosthodontics - Year 2017, Vol 67, Issue 3
Abstract
Biomechaniczne warunki narządu żucia określane są na podstawie analizy okluzji, stanu napięcia i pracy mięśni oraz dynamiki stanów artykulacyjnych żuchwy. Układ ten w warunkach normy fizjologicznej może pracować bez zakłóceń jedynie wówczas, jeżeli poszczególne jego człony są w pełni sprawne i pracują zgodnie z anatomicznym i fizjologicznym przeznaczeniem. W warunkach normy fizjologicznej praca i napięcie mięśni odpowiedzialnych za ruchy żuchwy jest koordynowana poprzez ośrodkowy układ nerwowy, a przebieg ruchów uzależniony jest od budowy i indywidualnych cech topograficznych stawów skroniowo-żuchwowych (s-ż), kształtu łuków zębowych, przebiegu powierzchni okluzyjnej, wysokości zwarcia oraz rzeźby powierzchni żujących zębów. Warunki biomechaniczne definiowane dla przypadków w normie fizjologicznej, ulegają radykalnej zmianie w momencie całkowitej utraty uzębienia. U pacjentów bezzębnych dochodzi do zmian zanikowych w zakresie podłoża kostnego i tkanek miękkich oraz zaburzeń funkcji układu mięśniowo-nerwowego i stawów s-ż. Ma to związek z brakiem mechanicznych bodźców czynnościowych, jakich dostarcza czynność żucia. U osób bezzębnych dochodzi do obniżenia aktywności elektrycznej mięśni o połowę w porównaniu do osób z uzębieniem naturalnym. Podobne obserwacje dotyczą wielkości generowanych sił okluzyjnych. Taki stan rzeczy wynika nie tylko ze złej stabilizacji protez na podłożu, ale jest związany ze zmianami zanikowymi w samych mięśniach. Zmiany te wskazują na skalę trudności w odtwarzaniu warunków biomechanicznych narządu żucia u pacjentów bezzębnych z zastosowaniem protez całkowitych. Własne obserwacje kliniczne i wyniki badań instrumentalnych wskazują, że po leczeniu protetycznym z zastosowaniem protez całkowitych wykonanych wg. systemu biofunkcjonalnego, dochodzi do uzyskania dobrego ich funkcjonowania w zakresie podstawowych zdań czyli żucia i mowy oraz poprawy biomechanicznych parametrów okluzji poprzez zwiększenie aktywności elektrycznej mięśni, a zwłaszcza symetryczności ich działania oraz wzrostu generowanych sił okluzyjnych. Potwierdza to, że z punktu widzenia biomechaniki narządu żucia, jest to metoda godna polecenia w trudnych przypadkach bezzębia szczęki i żuchwy pacjentów w wieku podeszłym.
Authors and Affiliations
Grażyna Wiśniewska, Magdalena Orczykowska
Keywords
Related Articles
- EP ID EP215903
- DOI -
- Views 88
- Downloads 0
Laserotherapy as a supplementary aid in the prosthetic treatment of postmenopausal women with osteopenia or osteoporosis
Introduction. Osteoporosis-related changes in bone mineral density (BMD) affect the bones of the masticatory organ and result in unfavourable conditions of prosthetic foundation. Women with osteoporosis and pronounced re...
Zastosowanie metody biofunkcjonalnej w rehabilitacji protetycznej pacjenta po zabiegu operacyjnym w obrębie twarzoczaszki
Leczenie protetyczne pacjentów po zabiegach operacyjnych w obrębie części twarzowej czaszki jest obarczone dużymi trudnościami z powodu specyficznych warunków podłoża protetycznego. Ważne jest zatem poszukiwanie metod le...
Porównanie rozkładu naprężeń w implancie i w kości wokół implantów AstraTech. i Xive za pomocą analizy elementów skończonych
Wstęp. Na lokalizację i wielkość naprężeń w implancie i wokół implantów ma wpływ sposób połączenia implantu z łącznikiem protetycznym. Ważną rolę w prawidłowym rozkładzie naprężeń odgrywają również naprężenia wstępne (...
DSD as a tool enhancing comprehensive planning of prosthodontic treatment
In recent years growing aesthetic demands concerning dental treatment have been observed among patients. In order to satisfy their sophisticated needs regarding prosthetic restorations, a variety of computer aided techn...
Repeated prosthetic rehabilitation with custom post and core reconstructions. Case report