Definicja podejrzanego i oskarżonego a konstytucyjne prawo do obrony
Journal Title: Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych - Year 2016, Vol 1, Issue 4
Abstract
Autor analizuje zasięg prawa do obrony w aspekcie czasu jego obowiązywania w kontekście przepisów Konstytucji RP, wiążących Polskę umów międzynarodowych oraz regulacji ustawowych, dochodząc do wniosku, iż Konstytucja RP zapewnia prawo do obrony już od momentu podjęcia przez organy ścigania jakiejkolwiek czynności o charakterze dochodzeniowo-śledczym względem danej osoby, nawet w przypadku braku ich wiedzy o tej okoliczności. Rozważania zmierzają do konkluzji, że art. 6 k.p.k. w zw. z art. 71 § 3 k.p.k. w zakresie, w jakim gwarantują prawo do obrony dopiero od momentu uzyskania statusu co najmniej podejrzanego, oraz art. 233 § 1a k.k. w zw. z art. 233 § 3 k.k. w zakresie, w jakim przewidują karalność faktycznego sprawcy przestępstwa za składanie fałszywych zeznań co do okoliczności dotyczących tego czynu mających wpływ na jego odpowiedzialność karnoprawną, są niezgodne z art. 42 ust. 2 Konstytucji RP. Autor neguje dotychczas prezentowane koncepcje wykładni przepisów gwarantujących prawo do obrony, zapewniających ich zgodność z Konstytucją RP, jako odbiegające od zasad wykładni tekstów prawnych, jednocześnie postulując stwierdzenie ich niekonstytucyjności przez Trybunał Konstytucyjny w przewidzianym do tego trybie oraz rezygnację przez ustawodawcę z obowiązującej w polskim procesie karnym formalnej definicji podejrzanego i modelu jego desygnowania w drodze wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów, na rzecz przyjęcia materialnej definicji, gdzie charakter konstytutywny miałoby podjęcie czynność operacyjno-śledczych wobec określonej osoby, nawet w przypadku braku wiedzy organu o tej okoliczności. The author analyzes the scope of the right to defence in terms of its duration in the context of the concluding that the Polish Constitution provides the right to defence from the moment of taking any investigation activities by the law enforcement agencies against a person, even in case of lack of knowledge by that person of such facts. Considerations are concluded by stating the incompatibility of Art. 6 of Polish Code of Criminal Procedure (k.p.k.) in conjunction with Art. 71 § 3 k.p.k to the extent to which they guarantee the right to defence only after obtaining the status of a suspect, and Art. 233 § 1a of Polish Criminal Code (k.k.) in conjunction with Art. 233 § 3 k.k. to the extent to which they respectively punish the perpetrator of the crime for false testimony concerning the circumstances of the committed crime, with Art. 42 (2) of the Polish Constitution. Author denies previously presented concepts of interpretation of the provisions guaranteeing the right to defence, which were aimed at ensuring their compliance with the Polish Constitution, as departing from the principles of interpretation of legal texts. Author postulates also that the unconstitutionality of these regulations should be declared by the Constitutional Tribunal within the proper mode, as well that the legislator should resign from the usage of formal definition of a suspect on behalf of its material definition.provisions of the Polish Constitution, binding international agreements, and statutory regulations,
Authors and Affiliations
Paweł Nowak
Keywords
Related Articles
- EP ID EP372048
- DOI -
- Views 58
- Downloads 0
Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 9 grudnia 2015 r., II AKa 155/15
Glosa dotyczy rozstrzygnięcia postępowania karnego w sytuacji, gdy sąd stwierdzi upływ terminu przedawnienia karalności oraz okoliczność, że sprawca nie popełnił zarzucanego mu czynu. Sąd Apelacyjny w Lublinie stwierdził...
Zmiany w zakresie środków probacyjnych (ustawa nowelizująca Kodeks karny z 11 marca 2016 r.)
Artykuł dotyczy nowelizacji wybranych przepisów o warunkowym umorzeniu postępowania karnego i warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności, wprowadzonych ustawą z 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks...
Usprawiedliwiony błąd co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego w świetle nowelizacji art. 28 § 1 k.k.
W artykule zostało omówione rozwiązanie przewidziane w znowelizowanym art. 28 § 1 k.k. w oparciu o dogmatyczną metodę analizy tekstu ustawy karnej, z uwzględnieniem istotnych informacji ontologicznych oraz teoretycznego...
Wejście w życie regulacji prawa Unii Europejskiej a zakres odpowiedzialności karnej za czyn zabroniony opisany w formie blankietu (studium przypadku)
Artykuł ma na celu odpowiedź na pytanie o zakres odpowiedzialności karnej za przestępstwa opisane w ustawie z dn. 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, po wejściu w życie tzw. rozporządzenia MAR i braku i...
Karalność obrotu dopalaczami w świetle art. 165 k.k. (analiza dogmatyczna)
Tekst stanowi dogmatyczna analizę przesłanek odpowiedzialności karnej, opisanych w art. 165 k.k. prowadzoną z perspektywy czynu polegającego na produkcji oraz handlu dopalaczami. Autor zwraca uwagę na rozproszony charakt...