Dinu Lipatti – książę fortepianu
Journal Title: Notes Muzyczny - Year 2017, Vol 2, Issue 8
Abstract
W tym roku przypada setna rocznica urodzin Dinu Lipattiego (1917–1950), rumuńskiego pianisty i kompozytora. Sylwetkę artysty warto przypomnieć przede wszystkim ze względu na jego dokonania pianistyczne: połączenie respektu dla dzieła z głęboką duchowością wykonawcy, niezwykle szlachetny dźwięk, uczciwość wobec słuchaczy (jeden z krytyków napisał, że Lipatti naprawdę zaczynał ćwiczyć utwór w momencie, gdy większość pianistów uznaje, że można go zaprezentować publiczności). G. Bărgăuanu, badacz spuścizny rumuńskiego pianisty, nazwał go „księciem fortepianu”. Na estradach koncertowych Europy Lipatti gościł zaledwie piętnaście lat. Obok utworów solowych i przeznaczonych na fortepian z orkiestrą, chętnie grywał w duetach z pianistkami – Clarą Haskil, żoną Madeleine, ze skrzypkiem George’em Enescu. Jego wspaniale rozwijającą się karierę najpierw skomplikowała druga wojna światowa, ostatecznie zaś przekreśliła śmiertelna choroba. O wartości nagrań dokonanych w pierwszej połowie ubiegłego wieku, a więc w epoce niezwykle odległej pod względem techniki rejestracji dźwięku, przesądza osobowość i perfekcjonizm wykonawcy. Lipatti pierwsze koncerty dawał w swojej ojczyźnie jako cudowne dziecko. W latach międzywojennych Rumunia pozostawała pod silnym wpływem kultury francuskiej – stąd w biografii kilkunastoletniego pianisty (laureata Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Wiedniu) kontynuacja studiów w Paryżu, posługiwanie się językiem francuskim w korespondencji prywatnej i tekstach związanych z pianistyką, wreszcie – przyjęcie posady profesora klasy mistrzowskiej w konserwatorium w Genewie. Ostatnie lata życia to rozpaczliwa walka z czasem – o kolejne koncerty, nagrania, zajęcia ze studentami, a przy tym, zachowana we wspomnieniach bliskich i przyjaciół, ogromna pogoda ducha. Kilka zaledwie godzin nagrań, które pozostały po Lipattim, pozwala zobaczyć w nim artystę, który swoim kunsztem zapowiadał pianistykę nowoczesną, precyzyjną, żyjącą nie tylko na sali koncertowej, ale także – mimo upływu kilkudziesięciu lat – w nagraniu.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Agnieszka Roguska
Keywords
Related Articles
- EP ID EP516647
- DOI -
- Views 53
- Downloads 0
Instrumenty z mechanizmem młoteczkowym i ich rola w kształtowaniu się stylu kompozytorskiego utworów na instrumenty klawiszowe w latach 1730-1780, cz. I
Artykuł stanowi pierwszą część cyklu poświęconego instrumentom klawiszowym z mechanizmem młoteczkowym powstałym w latach 1730-1780. Zamierzeniem autorki jest przedstawienie w szerszej perspektywie wybranych zagadnień dot...
The organ by Paweł Ernest Rickert of 1755 at the Piarist Church of the Gracious Mother of God and of St. Adalbert of Prague in Łowicz in the context of historical pipe organ renovation problem, part 1
The article touches on the sophisticated and very vast topic of historical pipe organ renovation. Its aim is presenting the great and in many ways unique, forgotten until now and unlisted instrument built by Paweł Ernest...
Retoryczna koncepcja formy w jasnogórskich utworach pasyjnych z XVIII wieku
Istotne miejsce w kulturze muzycznej XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej zajmował klasztor paulinów na Jasnej Górze. Do maryjnego sanktuarium pielgrzymowali polscy władcy, szlachta i duchowieństwo, ale przede wszystkim prośc...
„Sechs kleine Klavierstücke” op. 19 Arnolda Schönberga – język muzyczny, ekspresja, wyraz artystyczny
Sechs kleine Klavierstücke op.19 na fortepian Arnolda Schönberga to cykl wyjątkowy, w którym obserwujemy kształtowanie się nowego języka muzycznego. Wraz z zawieszeniem tonalności, w każdej z miniatur pojawiają się nowe...
Basic performance issues of the full voice accompaniment style in France in 1690–1750 in the light of selected treatises, part 1: France and its musical style
Basic performance issues of the full voice accompaniment style in France in 1690–1750 in the light of selected treatises is a cycle of articles based on Daniel Pochwała’s diploma thesis written during his BA studies at t...