Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 10 września 2013 r., II AKa 126/13
Journal Title: Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych - Year 2015, Vol 1, Issue 4
Abstract
Niniejsze opracowanie jest glosą do wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 10 września 2013 r. Zdaniem sądu zamiar ewentualny zawsze świadczy o niższym stopniu winy niż popełnienie czynu w analogicznych okolicznościach w zamiarze bezpośrednim. W przypadku przypisania sprawcy zamiaru ewentualnego wyjątkowo jest możliwe orzeczenie kary dożywotniego pozbawienia wolności. Autorka wskazuje, że pojęcia zamiaru bezpośredniego i zamiaru ewentualnego to pojęcia techniczno-prawne, niemające bezpośredniego odpowiednika w przebiegu procesów psychicznych człowieka. Procesy psychiczne, które leżą u podstaw przypisania tych konstrukcji, są obiektywnymi faktami. Na potrzeby prawa karnego zatem dokonuje się ich „przycięcia” do ram, jakimi posługuje się prawo karne. Ustawodawca w żadnym miejscu nie wskazuje wyraźnie na stopień naganności różnych postaci zamiaru. Nie czyni tego wprost ani w art. 53 k.k., ani w art. 115 § 2 k.k. Zrekonstruowanie nastawienia psychicznego sprawcy do czynu jest z reguły spekulacją. Zdaniem autorki niewłaściwe jest wartościowanie różnych postaci zamiaru, ponieważ nie ma ku temu ani podstaw normatywnych, ani faktycznych. Wymierzenie najsurowszej kary przewidzianej w Kodeksie karnym możliwe jest przy każdej postaci zamiaru, jeżeli całokształt okoliczności w danej sprawie za tym przemawia. This paper is a commentary to the judgment issued by the Court of Appeal in Lodz on September 10th 2013. According to the Court eventual intent (dolus eventualis) always suggests a lower degree of fault of a perpetrated act than if such an act had been committed with a direct intent (dolus directus). In case of crimes committed with eventual intent imposition of a penalty of deprivation of liberty for life is an exception. Direct intent and eventual intent are technical terms which do not have direct equivalent within human mental processes. Psychic activities which are used as a basis for attribution of those above-mentioned intent constructions, are objective facts. For the criminal law purposes they are specifically „cut” to fit them into the frames used by the criminal law. The legislator do not points out precisely any gradation in culpability of different types of intent. It is not expressed neither in art. 53 of Polish Criminal Code (k.k.) nor in art. 115 § 2 k.k. Reconstruction of psychological intent of perpetrator is in fact only a speculation. According to the author it is inappropriate to evaluate different types of intent, because of lack of any legal or factual basis. Imposition of the most severe penalty provided by k.k. is possible in any instance of intent, if the circumstances of the given case allows it.
Authors and Affiliations
Magdalena Budyn-Kulik
Keywords
Related Articles
- EP ID EP371436
- DOI -
- Views 59
- Downloads 0
Międzynarodowy standard statusu i organizacji prokuratury a najnowsze zmiany polskiego porządku prawnego
Opracowanie prezentuje standardy przyjęte przez ONZ i Radę Europy, jakim powinna odpowiadać prokuratura w demokratycznym państwie prawa. Analizie poddane zostały dwa zagadnienia poruszane przez międzynarodowe akty prawne...
Art. 167 k.p.k. po nowelizacji – wstępne nakreślenie problemów
A thorough amendment of the Code of Criminal Procedure introduced by the Act from September 27th 2013 (Dz. U. 2013, item 1247, as amended) as amended by the Act from February 20th 2015 (Dz. U. 2015, item 396) included al...
Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z 9 lipca 2015 r., III KK 375/14
Sąd Najwyższy w komentowanym orzeczeniu rozważał zagadnienie intertemporalne, czy naruszenie przez sąd powszechny przed 1 lipca 2015 r. przepisów procedury karnej, stanowiące bezwzględną podstawę odwoławczą, rodzi obowią...
Zagadnienia intertemporalne zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności oraz kary łącznej w perspektywie zmian Kodeksu karnego dokonanych wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 17 lipca 2013 r. (SK 9/10) oraz ustawą nowelizującą z 20 lutego 2015 r
Autorzy przedstawiają szereg argumentów przemawiających za tym, że po dniu wejścia w życie wyroku TK z dnia 17 lipca 2013 r. art. 75 § 1 k.k. utracił swoja moc obowiązująca w całości, a nie tylko w zakresie, w jakim zost...
Częściowy zakaz wykonywania zawodu
W świetle obecnego orzecznictwa Sądu Najwyższego niedopuszczalne jest orzeczenie zakazu wykonywania zawodu na podstawie art. 41 § 1 k.k. ograniczonego do wykonywania określonych czynności. Ta interpretacja powoduje, że s...