Kultura wizualna jako dyskursywny element przestrzeni publicznej

Abstract

Często obecność sztuki w przestrzeni publicznej redukowana jest do tzw. sztuki zaangażowanej społecznie. Sprowadza się więc ją do takich zjawisk, jak działania partycypacyjne, happenig, performans uliczny, lub do strategii artystycznych, które problematyzują symbole wizualne funkcjonujące w obszarze publicznej widoczności i fundujące je ideologie. Choć tego typu praktyki artystyczne również są przedmiotem tekstów uwzględnionych w XII tomie „Annales…”, to jego celem jest przede wszystkim wykroczenie poza tę perspektywę i ujęcie sztuki jako szeregu zjawisk kształtujących i kształtowanych przez szeroko rozumianą przestrzeń publiczną na wielu różnych płaszczyznach. Przestrzeń publiczna w proponowanym tutaj ujęciu odnosi się tak samo do fizycznie pojmowanej przestrzeni miejskiej, formowanej przez założenia urbanistyczne wraz z charakteryzującą ją architekturą, jak i do instytucji wystawienniczych, gdzie obserwować można całą panoramę stylistyk, estetyk, symboli i treści stanowiących pochodną różnych postaw światopoglądowych i wartości uznawanych czy też krytykowanych przez twórców. Innym aspektem tej przestrzeni są szeroko rozumiane media: od specjalistycznych i branżowych periodyków poświęconych sztuce po prasę codzienną, radio telewizję i internet. Tak rozumianą przestrzeń publiczną w pewnym zakresie utożsamić można z przestrzenią debaty publicznej. Wśród artykułów zawartych w tomie znajdziemy teksty poświęcone festiwalom fotografii i performansu, które zarówno analizują je pod kątem rozlokowania geograficznego, próbując uchwycić ich specyfikę jako formy wyrazu artystycznego, jak i postrzegają je jako swoisty fenomem socjologiczny o ambiwalentnej naturze – kreujący społeczności, a jednocześnie budujący w nich wewnętrzne hierarchie. Znajdziemy tutaj wypowiedzi poświęcone rewitalizacji przestrzeni miejskiej, czy to przy wykorzystaniu strategii charakterystycznych dla działań partycypacyjnych, czy też dokonywanej niejako „nie wprost” przez artystów tworzących murale i graffiti. To ostatnie medium analizowane jest również w aspekcie jego skuteczności i politycznego potencjału w przestrzeni dotkniętej międzynarodowym konfliktem wojskowym na Ukrainie. Zagadnienie polityczności, rozumianej już nie jako walka o władzę militarną i ustawodawczą, lecz jako subtelne ewokowanie przemocy symbolicznej, podjęte zostało w tekstach dotyczących zachodniego landartu oraz uwikłania twórczości artystycznej – w tym przypadku literackiej – w relacje postkolonialne. Pytania o rolę sztuki jako dyskursywnego narzędzia w społecznym negocjowaniu wartości zadawane są w tekstach poruszających temat rzeźby w przestrzeni publicznej. Analizują one jej rolę w kontekście polityki pamięci, a także propagandy, i podkreślają niejednoznaczną wymowę symboliki propagowanej przez dyskurs polityczny wobec gier podejmowanych – często nieświadomie – zarówno przez twórców, jak i przez odbiorców. Na podobne dwuznaczności w przypadku fotograficznego zapośredniczenia symboliki narodowej wskazuje tekst dotyczący współczesnej recepcji Encyklopedii Benedykta Chmielowskiego, a społeczna negocjacja tożsamości narodowej ukazana zostaje w dyskusji na temat warszawskiej Zachęty, która toczyła się w międzywojniu. Niniejszy numer „Annales…” lokuje więc przestrzeń publiczną w obszarze visual culture studies, stając się interdyscyplinarnym przeglądem relacji pomiędzy obszarem debaty publicznej a jej wizualnymi zapośredniczeniami. Stawia pytania dotyczące różnicy pomiędzy strategiami wizualnymi jako elementem przestrzeni publicznej, który pojawia się w architekturze, fotografii, performansie, rzeźbie, instalacji, działaniach partycypacyjnych, landarcie lub krytyce artystycznej. Opisując całe spektrum strategii, w których uobecnia się potencjał dyskursywny sztuk wizualnych na różnych poziomach debaty publicznej, zebrane teksty analizują, jak w każdym z tych obszarów sztuka stanowi źródło społecznych rezonansów, kształtuje sąsiadujące z nią pola i ulega zewnętrznym wpływom oraz jak debata publiczna staje się konwergencyjnym tyglem, w którym praktyki wypracowane w jednej dziedzinie przejmowane są przez inne.

Authors and Affiliations

Łukasz Białkowski

Keywords

Related Articles

Kultura wizualna jako dyskursywny element przestrzeni publicznej

Często obecność sztuki w przestrzeni publicznej redukowana jest do tzw. sztuki zaangażowanej społecznie. Sprowadza się więc ją do takich zjawisk, jak działania partycypacyjne, happenig, performans uliczny, lub do strateg...

The network of performance art festivals as an independent art institution – a historical survey

Zarys historyczny funkcjonowania festiwali performance jako niezależnych przestrzeni sztuki Artykuł jest przeglądem historycznym festiwali sztuki performance, organizowanych od lat 60. do czasów współczesnych w wybranych...

Pustostan jako katalizator działań artystycznych w przestrzeni publicznej 
na przykładzie Łodzi po 2000 roku

Uninhabited building can be recognize as a symptom of ongoing changes. Emptiness of large architectural structures in the city is like a kind of state of emergency, and sign of crisis and decay. From the other hand uninh...

Miłośnicy kontra krytycy i artyści, czyli spory wokół Zachęty
w międzywojennej Polsce

The Society for the Encouragement of Fine Arts was founded in 1860 in order to promote and support young Polish artists and popularize art as an important element of socio-cultural life at a time when Poland did not exis...

Disappearing Objects in Georges Didi -Huberman’s Curatorial Practices

In this essay, I undertake an analysis of the first exhibition curated by Didi -Huberman, L’Em-preinte (Imprint), which took place in Centre Pompidou in 1997. In this project, the French philosopher and art historian int...

Download PDF file
  • EP ID EP292216
  • DOI -
  • Views 71
  • Downloads 0

How To Cite

Łukasz Białkowski (2017). Kultura wizualna jako dyskursywny element przestrzeni publicznej. Annales Universitatis Pedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione, 0(243), 3-4. https://europub.co.uk/articles/-A-292216