Leczenie tocznia rumieniowatego układowego
Journal Title: Postępy Nauk Medycznych - Year 2012, Vol 25, Issue 2
Abstract
Toczeń rumieniowaty układowy (SLE) jest przewlekłą autoimmunizacyjną chorobą zapalną, charakteryzującą się nadmierną produkcją autoprzeciwciał i cytokin oraz aktywacją dopełniacza i wynikających z tego konsekwencji klinicznych. Obrazy kliniczne choroby mogą być różnorodne. W przebiegu SLE występują okresy zaostrzeń i remisji. Leczenie choroby zależy od jej postaci klinicznej, aktywności, stopnia zajęcia narządów wewnętrznych, chorób towarzyszących, występujących powikłań polekowych. Ma na celu właściwe kontrolowanie aktywności zapalnej dla zapobieżenia trwałym uszkodzeniom narządowym. Jednocześnie, istotne jest minimalizowanie działań niepożądanych leków i ryzyka wtórnych infekcji. W leczeniu SLE zależnie od aktywności choroby stosowane są różne grupy leków. Na skórę stosowne są preparaty zawierające glukokortykosteroidy działające miejscowo; objawowo podawane są leki przeciwbólowe oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne. Leki antymalaryczne są lekami często stosowanymi w leczeniu SLE. Są najczęściej używane do leczenia objawów stawowych, zmian skórnych, uporczywego zmęczenia i zmian zapalnych w płucach. Potwierdzono, że przewlekłe stosowanie leków antymalarycznych zapobiega zaostrzeniom choroby, w tym również zaostrzeniem toczniowego zapalenia nerek. Glukokortykosteroidy są lekami podstawowymi w leczeniu SLE. Leki immunosupresyjne i cytostatyczne blokują funkcję układu immunologicznego i dlatego są chętnie używane w leczeniu SLE. Najczęściej z tych grup leków używane są (szczególnie przy zajęciu w przebiegu choroby nerek i ośrodkowego układu nerwowego) azatiopryna, cyklofosfamid, mykofenolat mofetylu, cyklosporyna A, metotreksat. W postaciach SLE, w których dochodzi do bezpośredniego zagrożenia życia i funkcji narządów stosuje się wlewy dożylne immunoglobulin, plazmaferezy, w wybranych przypadkach leki biologiczne. Przy rozwoju w przebiegu SLE wtórnego zespołu antyfosfolipidowego należy do stosowanego leczenia immunosupresyjnego dołączyć leczenie przeciwkrzepliwe. U niektórych chorych z dominującymi w obrazie chorobowym powikłaniami zakrzepowymi może to być podstawowe leczenie SLE. U wszystkich chorych należy stosować profilaktykę powikłań sercowo-naczyniowych oraz osteoporozy.
Authors and Affiliations
Maria Majdan, Dorota Suszek, Andrzej Majdan
Keywords
Related Articles
- EP ID EP54383
- DOI -
- Views 113
- Downloads 0
Stan odżywienia a nawyki żywieniowe wśród dzieci w wieku szkolnym z Warszawy
Wstęp. Podstawowym czynnikiem, decydującym o prawidłowym sposobie żywienia dziecka jest kształtowanie odpowiednich nawyków żywieniowych. Nieprawidłowe nawyki żywieniowe mogą prowadzić do występowania nadwagi i otyłości w...
Osteoblast activation factors in HIV-infected patients on antiretroviral therapy
<b> Objectives.</b>Bone diseases: osteoporosis, osteopenia and aseptic bone necrosis are relatively common in HIV-infected patients on combined antiretroviral therapy (cART). Pathogenesis of t...
Percutaneous treatment of iatrogenic femoral artery pseudoaneurysms
Introduction. Percutaneous examinations and procedures are widely used in cardiology and interventional radiology. They enable accurate diagnosis and intravascular treatment of vascular diseases.Percutaneous procedures a...
The relationship of serum testosterone, estradiol and dehydroepiandrosterone sulfate to erectile dysfunction in healthy, aging male.
The aim of this study was to evaluate serum testosterone, dehydroepiandrosterone sulfate (DHEAS) and estradiol levels in normal aging men and these relationship with erectile function. In a study 179 men completed questi...
Urological oncology in Poland
Fundamental part of clinical urology constitutes uro-oncology. Kidney, urinary bladder and prostate cancers are responsible for 26% of all newly diagnosed cancers in polish males. Following article describes shortly onco...