Leczenie zaburzeń zrostu trzonu kości udowej gwoździem śródszpikowym. Niepowodzenia leczenia
Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2007, Vol 9, Issue 4
Abstract
Wstęp Celem pracy była analiza wyników leczenia braku zrostu kości udowej gwoździem śródszpikowym. Materiał W latach 1999-2005 leczono 22 chorych z powodu stawu rzekomego kości udowej gwoździem śródszpikowym z blokowaniem. Średni wiek chorych wynosił 38,2 lat ( od 17 – 79 lat). W grupie tej było 20 mężczyzn i 2 kobiety. Zaburzenie zrostu występowało w 12 przypadkach w prawym a w 10 w lewym udzie. Wszyscy chorzy byli już wcześniej wielokrotnie operowani z powodu braku zrostu. Czas braku zrostu wynosił od 9 miesięcy, nawet do 10 lat. Stabilizację gwoździem śródszpikowym wykonywano po rozwierceniu jamy szpikowej. Stosowano gwoździe o różnej średnicy od 11 do 16 mm, najczęściej 11 i 13 mm, zarówno z blokowaniem statycznym jak i dynamicznym. U 13 chorych wykonano stabilizację odłamów tylko za pomocą gwoździa śródszpikowego, zaś u 9 wykonywano dodatkowo dekortykację kostno mięśniową wg Judeta-Forbesa, przeszczepy kości, czy dodatkowo zespolenie płytą przykostną i dekortykacją kostno mięśniową.Wyniki U 19 chorych uzyskano wygojenie stawu rzekomego, u 3 nie uzyskano zrostu. Dokładnej analizie poddano 9 chorych u których nie uzyskano zrostu po rozwierceniu jamy szpikowej i stabilizacji odłamów gwoździem śródszpikowym oraz dodatkowych zabiegach. U 3 chorych pomimo dodatkowych zabiegów nie uzyskano wygojenia stawu rzekomego.Wnioski 1.Leczenie zaburzeń zrostu trzonów kości długich gwoździem śródszpikowym po rozwierceniu jamy szpikowej mimo uznanego sposobu leczenia nie zawsze zapewniało w analizowanej grupie chorych wyleczenie i często wymagało dodatkowych procedur. Zabieg ten wymaga zatem indywidualnego rozważenia w każdym przypadku stwierdzenia stawu rzekomego trzonu kości udowej.
Authors and Affiliations
Tadeusz Niedźwiedzki, Jarosław Brudnicki, Łukasz Niedźwiedzki
Keywords
Related Articles
- EP ID EP56732
- DOI -
- Views 90
- Downloads 0
Badania radiologiczne i anatomiczne nad ustaleniem związku pomiędzy złamaniem kości łódeczkowatej a typem kości księżycowatej
Wstęp. Związek pomiędzy rodzajem kości księżycowatej został wcześniej opisany zarówno w takich schorzeniach jak w chorobie Kienbocka, ale również w chorobach zwyrodnieniowych nadgarstka, jak np. w zwyrodnieniu stawu STT....
Bezobjawowa okołooperacyjna zakrzepica żył głębokich (ZŻG) kończyn dolnych u chorych po totalnej alloplastyce stawu kolanowego (TASK)
Wstęp. Zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych jest rozpoznawana od 25% do 74% po TASK, pomimo stosowania heparyn drobnocząsteczkowych w profilaktyce przeciwzakrzepowej. U 50% chorych przebiega ona w sposób bezobjawowy....
Sports Activity After Total Knee Arthroplasty
Background. Osteoarthritis of the knee is a degenerative disease which affects the functional status and quality of life of patients. The treatment of choice in advanced stages is total knee arthroplasty (TKA). Although...
Zamknięta osteosynteza śródszpikowa gwoździem gamma w leczeniu złamań okołokrętarzowych kości udowej
Wstęp. Leczenie złamań okołokrętarzowych kości udowej głównie u osób starszych należy do trudniejszych zadań chirurga, wynikających nie tylko z wieku pacjenta lecz także z typu złamania. Celem pracy jest ocena skutecznoś...
Opóźnione rozpoznanie pierwotnej nadczynności przytarczyc u pacjenta z osteoclastoma.
Pierwotna nadczynność przytarczyc (PNP) jest obecnie rozpoznawana najczęściej przypadkowo, w okresie bezobjawowym, podczas wykonywania badań przesiewowych lub diagnostyki z powodu niskiej masy kostnej. Klasyczne objawy...