Liza komórek bakteryjnych w procesie uwalniania bakteriofagów – kanoniczne i nowo poznane mechanizmy
Journal Title: Advances in Hygiene and Experimental Medicine - Year 2015, Vol 69, Issue 0
Abstract
Uwalnianie z zainfekowanej bakterii namnożonych w niej bakteriofagów jest warunkiem rozprzestrzeniania się zakażenia. Tylko fagi filamentokształtne są wydzielane z komórki, nie powodując jej destrukcji. Uwalnianie pozostałych wiąże się z lizą i śmiercią bakterii. Ważne jest więc poznanie fagowych funkcji litycznych w celu ich wykorzystania w walce z patogennymi bakteriami. Bakteriofagi o małych genomach w postaci RNA lub DNA kodują pojedyncze białka zwane amurynami, powodujące lizę przez inhibicję syntezy ściany komórkowej. Dominujące w środowisku bakteriofagi ogonkowe, o genomach w postaci dwuniciowego DNA, kodują enzymy zwane endolizynami, przyczyniające się do lizy przez trawienie peptydoglikanu ściany. Endolizyny niemające sekwencji sygnałowych nie mogą samodzielnie przedostać się przez błonę cytoplazmatyczną. Dostęp do peptydoglikanu, przez tworzenie dużych porów w błonie, tzw. „dziur”, umożliwiają im białka błonowe zwane holinami. Niektóre endolizyny do transportu przez błonę nie wymagają holin, dzięki obecności na N-końcu tzw. sekwencji SAR. Umożliwia ona ich transport z udziałem białek bakteryjnego systemu sec. Nie jest jednak odtrawiana, przez co endolizyny te w postaci nieaktywnej pozostają uwięzione w błonie. Ich uwolnienie skorelowane z aktywacją zachodzi w wyniku depolaryzacji błony i zależy od białek zwanych pinholinami. Pinholiny tworzą w błonie pory zbyt małe do transportu przez nią endolizyn, ale wystarczające do jej depolaryzacji. Białka zwane antyholinami precyzyjnie regulują czas rozpoczęcia lizy przez blokowanie działania holin do czasu zakończenia morfogenezy fagów. W uwalnianiu z komórek bakteriofagów bakterii Gram-ujemnych uczestniczą nowo zidentyfikowane białka zwane spaninami. Powodują destrukcję zewnętrznej błony komórkowej przez jej połączenie z błoną cytoplazmatyczną. Jest to możliwe po uszkodzeniu peptydoglikanu dzielącego obie błony przez endolizynę i zapewnienie szybkie zakończenie lizy.
Authors and Affiliations
Wioleta M. Woźnica, Joanna Bigos, Małgorzata B. Łobocka
Keywords
Related Articles
- EP ID EP67590
- DOI -
- Views 118
- Downloads 0
Copeptin – stable C-terminal fragment of pre-provasopressin as a new stress marker in newborns
Stress stimuli, including diseases, disturb homeostasis of the body and enhance secretion of various hypothalamus, pituitary and adrenal gland hormones. One of the main hypothalamic hormones secreted in stress conditions...
Zachowanie długości telomerów
Telomery chronią końce chromosomów utrzymując stabilność genomu. Długość telomerów jest regulowana poprzez aktywność enzymatyczną telomerazy lub alternatywnie przez proces rekombinacji. Brak tych mechanizmów powoduje, że...
Identyfikacja profilu ekspresji genów związanego z opornością ex vivo na etopozyd w dziecięcych ostrych białaczkach
Wstęp: Oporność na terapię oraz związany z nią profil ekspresji genów dyskryminują wyniki leczenia, a także wskazują podgrupy pacjentów z niekorzystnym rokowaniem. Celem badań była analiza profilu ekspresji genów w korel...
Rola transportera glukozy 1 (GLUT1) w diagnostyce i terapii nowotworów
Podstawową cechą komórek nowotworowych jest przyspieszony metabolizm glukozy połączony z zahamowaniem procesu fosforylacji oksydacyjnej. Zwiększone tempo glikolizy umożliwia kompensację niewielkiego zysku energetyczne...
The use of oligonucleotide aptamers in cancer therapy
Aptamers are a new class of molecules which originated in the 1990s. They are usually RNA or DNA oligonucleotides, the length of which ranges between 20 and 80 nt. They are produced using the SELEX method that allows one...