Postrzeganie dźwięków otoczenia w subiektywnej ocenie użytkowników implantów ślimakowych przed aktywacją i po aktywacji systemu implantu ślimakowego
Journal Title: Nowa Audiofonologia - Year 2014, Vol 3, Issue 5
Abstract
Wstęp: Dźwięk, jako zdarzenie rozpatrywane holistycznie, jest istotny dla odbioru krajobrazu środowiskowego. Głęboki ubytek słuchu, ograniczając możliwość percepcji dźwięków otoczenia w pełnym zakresie częstotliwości, wpływa na jakość życia osób z wadą słuchu, ogranicza ich możliwość całkowitego włączenia się w środowisko i pełnienie ról społecznych. System implantu ślimakowego (CI) jako medyczny środek rehabilitacyjny kompensujący ubytek słuchu poprawia postrzeganie dźwięków i prowadzi do zmniejszenia skutków niepełnosprawności. Cel: Analiza subiektywnej oceny postrzegania dźwięków otoczenia dokonanej przez użytkowników CI. Materiał i metody: Badania kwestionariuszowe przeprowadzono wśród 88 dorosłych pacjentów przed aktywacją CI i po miesiącu korzystania z niego oraz w grupie 43 osób dorosłych ze słuchem prawidłowym. Posłużono się kwestionariuszem „Karta dźwięków”, opracowanym w Zakładzie Implantów i Percepcji Słuchowej dla pacjentów z CI. Wyniki: Przed aktywacją CI pacjenci z prezentowanych w kwestionariuszu dźwięków otoczenia nie odbierali średnio 31,7% tych dźwięków. Miesiąc po aktywacji CI wartość ta zmniejszyła się do 15,9%. Przed aktywacją CI 29,8% pacjentów słyszało mniej niż 43% dźwięków, zaś 24,1% pacjentów słyszało co najmniej 86% dźwięków. Miesiąc po aktywacji ponad 90% pacjentów słyszało co najmniej 43% dźwięków. Natomiast 35,6% wszystkich badanych słyszało co najmniej 86% dźwięków. Przed aktywacją CI dźwięki, które najrzadziej były odbierane przez pacjentów jako nieprzyjemne, to: cięcie papieru, odgłos kierunkowskazu oraz szum gotującej się wody. Natomiast za najbardziej nieprzyjemne uznali oni: hałas uliczny, szelest reklamówki i odgłos sztućców. Po aktywacji CI do najmniej nieprzyjemnych dźwięków pacjenci zaliczyli: odgłos kierunkowskazu, śpiew ptaków oraz tykanie zegara. Z kolei wśród najbardziej nieprzyjemnych dźwięków odbieranych w miesiąc po aktywacji CI wymieniane były: pisk opon, karetka pogotowia i odgłos sztućców. Wnioski: Przed aktywacją CI większość pacjentów zgłaszała postrzeganie blisko połowy wymienionych w kwestionariuszu dźwięków otoczenia. Po upływie zaledwie miesiąca od aktywacji CI postrzeganie to uległo istotnej statystycznie poprawie. Po porównaniu okresu przed wszczepieniem CI z okresem po aktywacji urządzenia stwierdzono, że efekt estetyczny tych dźwięków nie pogorszył się. Ocena estetyki w odniesieniu do kategorii przyjemny/nieprzyjemny była podobna u osób implantowanych i osób ze słuchem prawidłowym.
Authors and Affiliations
Tomasz Wiśniewski, Artur Lorens, Henryk Skarżyński, Aleksandra Pieczykolan, Agata Lutek, Anna Obszańska
Sprawozdanie z VII Konferencji Naukowo-Szkoleniowej „Słucham, więc potrafię– Listening is I can”. Słyszeć, aby się uczyć, 28.10.2016 r., Kajetany
VII Konferencja „Słucham, więc potrafię – Listening is I can”, zorganizowana przez Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu oraz Polską Akademię Nauk, zgromadziła 120 uczestników. Byli to specjaliści z całej Polski, którzy...
Play Therapy – terapia poprzez bawienie się
Niedyrektywna terapia poprzez zabawę – Play Therapy wykorzystuje podstawową aktywność dzieci, którą jest bawienie się. Metoda ta opiera się na dowolnej zabawie dzieci, która jest wynikiem ich sp...
Ocena płynności mówienia
W artykule dokonano krytycznego przeglądu metod oceniających płynność mówienia. Przegląd uwzględnia zarówno metody stosowane w Polsce, jak i na świecie. Oceny metod dokonano w odniesieniu do przyjętych na wstępie definic...
Postępy w badaniach niedosłuchu uwarunkowanego genetycznie
Wprowadzenie: Niedosłuch jest najczęstszym upośledzeniem narządów zmysłów u człowieka. W znaczącej liczbie przypadków jego wystąpienie warunkują czynniki genetyczne. Badania genetyczne w dziedzinie niedosłuchu są dostępn...
Sprawozdanie z kursu „Applied microanatomy and ultrastructure of the human cochlea – implications for cochlear implantation”, 30.06–1.07.2016 r., Uppsala, Szwecja
Kurs, którego organizatorem był prof. Helge Rask-Andersen z Kliniki Otolaryngologii Uniwersytetu Medycznego w Uppsali, poświęcony był badaniom nad mikroanatomią kości skroniowej.