Receptory lektyn w postnatalnej osteogenezie świnek morskich

Apply

Receptory lektyn w postnatalnej osteogenezie świnek morskich

Journal Title: Advances in Clinical and Experimental Medicine - Year 2012, Vol 21, Issue 1

Abstract

[b]Wprowadzenie.[/b] Wzrost osteoporozy w aspekcie wiekowym stał się przyczyną przeprowadzenia bardziej dokładnych badań patogenezy tej choroby wraz z rozszerzeniem zakresu metod badania tkanki kostnej. [b]Cel pracy.[/b] Przeprowadzenie eksperymentalnych badań ekspresji receptorów lektyn o różnej specyfice węglowodanowej w komponentach strukturalnych tkanki kostnej świnek morskich w aspekcie wiekowym, biorąc pod uwagę dymorfizm płciowy. [b]Materiał i metody.[/b] Zestaw, który stanowi 5 standardowych lektyn (Соn А, PNA, RCA, WGA, SNA), uzupełniony oryginalnym fukozo-specyficznym lektynowym preparatem kory Laburnum anagyroides (LAВA), został wykorzystany podczas przeprowadzenia badań ekspresji glikokoniugatów podczas postnatalnego remodelowania chrząstki i kości, uwzględniając płeć i wiek zwierząt doświadczalnych. Kości udowe świnek morskich, płci męskiej i żeńskiej, w wieku 3 miesięcy, 1 i 3 lat, odpowiednio zostały utrwalone w 4% neutralnej formalinie, odwapnione w 7% НNO3, a również zatopione w paraplaście. Skrawki zostały potraktowane koniugatami lektyn-peroksydazy chrzanowej, a wizualizacja receptorów została wykonana w systemie DAB – Н2О2. [b]Wyniki.[/b] Badania ujawniły znaczną ekspresję receptorów lektyny Соn А, PNA oraz SNA w składzie chondromukoidu nasadowych płytek wzrostu, w porównaniu ze słabszym wiązaniem tych lektyn z chrząstka powierzchni stawowej. Otoczki izogenicznych grup chondrocytów wykazywały dużą przynależność do lektyny SNA i WGA, co świadczy o zwiększonej ekspresji w ich składzie Neu5Ac/2-6Gаl, DG1cNAc i NeuNAc determinantę. Oseomukoid wykazał słabą reaktywność ze wszystkimi wykorzystanymi lektynami, podczas gdy lektyna SNA konturowała linie kostnienia. Glikokoniugaty zatok i kanalików kostnych, jak również cytoplazmatyczne glikokoniugaty elementów komórkowych chrząstki oraz kości, demonstrowały znaczną przynależność do lektyny RCA i SNA. Osteoklasty sporadycznie reagowały z lektyną PNA. Porównywanie wiązania lektyn między grupami zwierząt doświadczalnych ujawniło, że reaktywność komponentów tkankowych samców była wyższa niż u samic, biorąc pod uwagę te same struktury. W starszych grupach wiekowych reaktywność tkanek u obu płci była ograniczona. [b]Wnioski.[/b] Otrzymane wyniki pozwalają poszerzyć wiadomości o możliwościach wykorzystania lektyn jako selektywnych markerów komórek oraz ich subpopulacji, jak również można je wykorzystać jako podstawę badań dotyczących patologicznych zmian węglowodanów w tkance kostnej.

Authors and Affiliations

Olga Dzhura, Antonina Yashchenko, Vladimir Antonyuk, Alexander Lutsyk

Keywords

EP ID EP114252
DOI -
Views 95
Downloads 0