Sztuka (nie)dojrzewania. Wychowanie do płci i seksualności – o dwóch wierszach Izabeli Filipiak
Journal Title: Nauki o wychowaniu. Studia interdyscyplinarne - Year 2016, Vol 1, Issue 2
Abstract
W wierszach Izabeli Filipiak proces wychowania jest zawsze tym, co inicjuje, prowadzi i kończy rodzic, jest to więc proces jednostronny i narzucony, polega w istocie na „przeszkadzaniu” w dojrzewaniu do pełnej, własnej, odrębnej niż rodzicielska osobowości. W utworach przyjęta została perspektywa dziewczynki, która pragnie zbuntować się przeciwko narzuconej identyfikacji z rodzicielskimi wzorcami osobowymi też wzorcami płci i heteroerotycznej identyfikacji. Jednak bohaterka, zamiast skupiać się na „wsłuchiwaniu” w siebie i swoje potrzeby, wsłuchuje się w potrzeby i pragnienia wychowawców. Wychowanie i dojrzewanie zamienia się w tresurę, w uwięzienie w cudzych wyobrażeniach na swój własny temat. Jeśli dziecko czuje wewnętrzny opór przed narzuconymi wzorcami, to ten aspekt dziecięcych życiorysów staje się traumą. Dojrzewanie nie przeradza się w uzyskanie pełni, ale jest raczej jak lepienie Golema czy Frankensteina, „spotwornianiem” osoby. Dziecko dojrzewa za cenę własnej (symbolicznej) śmierci, zapomnienia o swoich (pozaspołecznych) pragnieniach i potrzebach. Relacja z rodzicami jest gwałtem i przemocą, którą w opisanym układzie nazywa się „miłością”. Odrzucenie ich celów wychowawczych staje się klęską nie tylko rodziców, lecz także społecznego porządku. Ze strachu przed anarchią dziecko z rezygnacją poddaje się wychowawczej przemocy.
Authors and Affiliations
Bernadetta Żynis
Aktualizowanie potencjalności twórczej w kontekście kultury i sztuki a habitus pierwotny – rozważania obrazoburcze?
W tekście przedstawiono inicjalne badania jakościowe związane z estetyką szkoły, które ilustrują problem uwzględnienia kulturowego habitusu ucznia w edukacji do twórczości, a także konieczność koncentrowania się na indy...
O „bez-względności” słowa w relacji z Drugim
W artykule podejmuję próbę ukazania obecności słowa – żywego słowa - jako środka języka/mowy w relacji jednego człowieka z Drugim – z kimś bliższym niż ktoś inny, kto swoją obecnością poświadcza obecnoś...
Katedra UNESCO: Kształcenie i Praktyki Profesjonalne (Chaire UNESCO: »Formation et des Pratiques professionnelles«) — zakres aktywności
The caregiver's responsiveness and the sense of child’s autonomy in early childhood
The purpose of this article is to show the essence of the positive relationship between caregiver and a child in early childhood. Those relations can be defined as the readiness of adults to respond to...
Erziehungswissenschaftliche Hauptfachstudiengänge in Deutschland. Zum Wandel von Studium und Disziplin im Zuge der Bolognareform
Der Beitrag befasst sich mit den europäischen Hochschulrefomprozessen und fokussiert dabei auf den sogenannten Bolognaprozess im Zuge dessen an den deutschen Universitäten eine flächendeckende Umwandlung der ehemaligen D...