Wakcynomika i adwersomika jako nowe kierunki wakcynologii
Journal Title: Advances in Hygiene and Experimental Medicine - Year 2017, Vol 71, Issue
Abstract
Obecnie stosowane szczepionki zostały opracowane na podstawie eksperymentalnych przedklinicznych lub klinicznych badań porównawczych. Mimo że powszechne zastosowanie szczepionek to jedno z najważniejszych osiągnięć zdrowia publicznego, w przypadku niektórych patogenów, jak dotychczas nie udało się wybrać optymalnych antygenów, zdolnych do wywołania skutecznej odpowiedzi ochronnej. Poszukiwanie i wykrywanie związków między sekwencją genów lub całych genomów a poziomem indukowanej odpowiedzi poszczepiennej zapoczątkowało drugi „złoty wiek” wakcynologii i rozwinięcie dwóch nowych kierunków: wakcynomiki i adwersomiki. Wakcynomika jest połączeniem farmakogenetyki, określającej związki między polimorfizmem sekwencji pojedynczych genów a odpowiedzią poszczepienną oraz farmakogenomiki, określającej związki polimorfizmu sekwencji genomu i odpowiedzi immunologicznej indukowanej po podaniu szczepionek. Adwersomika jest ukierunkowana na opracowanie strategii obniżającej indywidualne ryzyko rozwoju ewentualnych niepożądanych odczynów poszczepiennych za pomocą diagnozowania osób potencjalnie narażonych na ich rozwój oraz zastosowania w tych przypadkach alternatywnych szczepionek odpowiednio zmodyfikowanych. Dotychczasowe założenia oraz osiągnięcia wakcynomiki, zapoczątkowane przez Georga Polanda, wpłynęły na opracowanie nowej strategii wyboru antygenów szczepionkowych. Polega ona na wyborze optymalnego antygenu po scharakteryzowaniu genetycznych i epigenetycznych uwarunkowań działania elementów układu immunologicznego wszystkich badanych potencjalnych antygenów szczepionkowych. Uwzględnienie roli zmienności nie tylko patogenu, ale także gospodarza w wyborze antygenów może istotnie wpłynąć na poprawę efektywności nowo opracowywanych szczepionek oraz szczepionek obecnie stosowanych po ich odpowiedniej modyfikacji.
Authors and Affiliations
Anna Lutyńska, Aleksandra Gołoś, Ewa Augustynowicz, Beata Orzechowska
Keywords
Related Articles
- EP ID EP248263
- DOI 10.5604/01.3001.0010.7616
- Views 154
- Downloads 0
Limfocele – powikłanie urologiczne po przeszczepie nerki
Przeszczep nerki jest najlepszą metodą leczenia nerkozastępczego, zapewniającą pacjentomdłuższe przeżycia i lepszą jakość życia. Na wynik leczenia przeszczepianiem nerki wpływa występowanie powikłań, w tym urologicznych....
Receptor GPR120 - mechanizm działania, znaczenie i możliwości zastosowań terapeutycznych
Receptory błonowe sprzężone z białkami G (GPR) tworzą rodzinę transmembranowych białek pośredniczących w licznych, zachodzących w komórce procesach. W ostatnich latach duże zainteresowanie wzbudza należący do tej rodziny...
Role of CEACAM in neutrophil activation
Neutrophils express many surface adhesion molecules, including CEACAM1, CEACAM3, CEACAM4, CEACAM6 and CEACAM8 glycoproteins, which play an important role in biological functions of neutrophils such as adhesion, phagocyt...
The role of metalloproteinases in modification of extracellular matrix in invasive tumor growth, metastasis and angiogenesis
Extracellular matrix metalloproteinases (MMPs) are a family of endopeptydases which recquire a zinc ion at their active site, for proteolityc activity. There are six members of the MMP family: matrilysins, collagenases,...
Renaturacja in vitro białek zakumulowanych w ciałach inkluzyjnych
Rekombinowane białka i enzymy dzięki ich heterologicznej ekspresji w prokariotycznych systemach ekspresyjnych są powszechnie wykorzystywane w diagnostyce, medycynie i przemyśle. Wysoki poziom ekspresji obcych białek w ko...