Wakcynomika i adwersomika jako nowe kierunki wakcynologii
Journal Title: Advances in Hygiene and Experimental Medicine - Year 2017, Vol 71, Issue
Abstract
Obecnie stosowane szczepionki zostały opracowane na podstawie eksperymentalnych przedklinicznych lub klinicznych badań porównawczych. Mimo że powszechne zastosowanie szczepionek to jedno z najważniejszych osiągnięć zdrowia publicznego, w przypadku niektórych patogenów, jak dotychczas nie udało się wybrać optymalnych antygenów, zdolnych do wywołania skutecznej odpowiedzi ochronnej. Poszukiwanie i wykrywanie związków między sekwencją genów lub całych genomów a poziomem indukowanej odpowiedzi poszczepiennej zapoczątkowało drugi „złoty wiek” wakcynologii i rozwinięcie dwóch nowych kierunków: wakcynomiki i adwersomiki. Wakcynomika jest połączeniem farmakogenetyki, określającej związki między polimorfizmem sekwencji pojedynczych genów a odpowiedzią poszczepienną oraz farmakogenomiki, określającej związki polimorfizmu sekwencji genomu i odpowiedzi immunologicznej indukowanej po podaniu szczepionek. Adwersomika jest ukierunkowana na opracowanie strategii obniżającej indywidualne ryzyko rozwoju ewentualnych niepożądanych odczynów poszczepiennych za pomocą diagnozowania osób potencjalnie narażonych na ich rozwój oraz zastosowania w tych przypadkach alternatywnych szczepionek odpowiednio zmodyfikowanych. Dotychczasowe założenia oraz osiągnięcia wakcynomiki, zapoczątkowane przez Georga Polanda, wpłynęły na opracowanie nowej strategii wyboru antygenów szczepionkowych. Polega ona na wyborze optymalnego antygenu po scharakteryzowaniu genetycznych i epigenetycznych uwarunkowań działania elementów układu immunologicznego wszystkich badanych potencjalnych antygenów szczepionkowych. Uwzględnienie roli zmienności nie tylko patogenu, ale także gospodarza w wyborze antygenów może istotnie wpłynąć na poprawę efektywności nowo opracowywanych szczepionek oraz szczepionek obecnie stosowanych po ich odpowiedniej modyfikacji.
Authors and Affiliations
Anna Lutyńska, Aleksandra Gołoś, Ewa Augustynowicz, Beata Orzechowska
Keywords
Related Articles
- EP ID EP248263
- DOI 10.5604/01.3001.0010.7616
- Views 147
- Downloads 0
Zakrzepica żył głębokich u osób uzależnionych od dożylnych środków odurzających
Drugi kod, czyli co determinuje regiony aktywności transkrypcyjnej oraz miejsca inicjacji replikacji
Komórki poszczególnych tkanek, chociaż zawierają identyczny materiał genetyczny, różnią się jednak kodami epigenetycznymi odpowiedzialnymi za odmienne wzorce ekspresji genów. Kody takie, poprzez wpływ na strukturę chroma...
Znaczenie selenu w leczeniu choroby Hashimoto
W pracy przedstawiono wiadomości na temat roli selenu w leczeniu choroby Hashimoto. W ciągu ostatnich lat wzrosła liczba zachorowań na autoimmunologiczne zapalenie tarczycy typu Hashimoto - przewlekłą chorobę, prowadzącą...
Oddziaływania synergistyczne między chemoterapeutykami przeciwnowotworowymi i związkami fenolowymi oraz synergizm przeciwnowotworowy między polifenolami
Przeciwciała monoklonalne w terapii celowanej
Terapia celowana jest nową metodą terapeutyczną polegającą na hamowaniu określonych szlaków molekularnych. Główną rolę w nowoczesnej terapii odgrywają przeciwciała monoklonalne, zaliczane do grupy leków biologicznych. Wa...