Wyniki leczenia i analiza czynników prognostycznych u dorosłych chorych na mięsaka Ewinga w materiale Centrum Onkologii w Krakowie
Journal Title: Współczesna Onkologia - Year 2007, Vol 11, Issue 2
Abstract
Cel: Celem pracy jest przedstawienie wyników leczenia mięsaka Ewinga (ME) w Centrum Onkologii w Krakowie w latach 1979–2001. Materiał i metody: Analizą objęto grupę 25 dorosłych chorych: 19 mężczyzn (76%) oraz 6 kobiet (24%) w wieku 16–42 lat (mediana 19). Pierwotna lokalizacja ME najczęściej dotyczyła kości miednicy (u 52% chorych). W chwili rozpoznania choroby, u 11 chorych (44%) stwierdzono rozsiew. Przerzuty odległe najczęściej zlokalizowane były w płucach (46% chorych). U 3 chorych przeprowadzono leczenie chirurgiczne, polegające na częściowej resekcji guza. Wszyscy chorzy otrzymali wielolekową chemioterapię. U 24 chorych (96%) leczenie systemowe skojarzone było z radioterapią, z czego u 17 chorych (71%) leczenie napromienianiem miało charakter radykalny. Wyniki: Po zakończeniu leczenia u 8 chorych (32%) uzyskano całkowitą regresję, u 3 chorych (12%) regresję częściową. U 8 chorych (32%) w trakcie leczenia stwierdzono rozwój przerzutów odległych, a u 6 chorych (24%) stwierdzono progresję miejscową. Obserwacja po leczeniu w analizowanej grupie chorych wahała się 5–286 mies. 5-letnie wyniki ocenione jako przeżycia całkowite oraz przeżycia bez objawów choroby nowotworowej w całej grupie chorych wynosiły 20%. U 17 chorych (71%) napromienianych radykalnie odsetek ten wynosił 29,4%. W analizie czynników prognostycznych stwierdzono statystycznie istotny wpływ młodszego wieku chorych na pogorszenie wyników w zakresie przeżyć całkowitych. Obserwowano również lepsze wyniki leczenia w przypadku płci męskiej oraz lokalizacji guza pierwotnego w kościach długich. Analiza czynników terapeutycznych wykazała, że wykonanie nawet częściowej resekcji guza pierwotnego ma istotny wpływ na poprawę wyników leczenia. Zastosowanie chemioterapii wielolekowej wpływa na uzyskanie wyższych odsetek przeżyć całkowitych i bez objawów choroby nowotworowej. W przypadku stosowania radioterapii taki wpływ wykazano, gdy napromieniano techniką dwóch wiązek przeciwstawnych oraz z podwyższeniem dawki na teren guza.
Authors and Affiliations
Anna Kokoszka, Beata Sas-Korczyńska, Stanisław Korzeniowski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP107481
- DOI -
- Views 51
- Downloads 0
Zaburzenia hemostazy a nasilenie procesu neoangiogenezy u chorych na raka piersi
Występowanie wzmożonej aktywacji układu krzepnięcia i fibrynolizy w chorobie nowotworowej jest od wielu lat przedmiotem badań. Zgromadzono dowody na to, że nie jest to tylko zjawisko towarzyszące i przyczyna powikłań, al...
Zespoły polipowatości rodzinnych jelita grubego
Zespoły polipowatości rodzinnych uwarunkowane są mutacjami genu APC. Klinicznie charakteryzują się występowaniem bardzo licznych polipów gruczolakowatych jelita grubego, wczesną transformacją złośliwą oraz częstą obecn...
Leczenie przerzutów raka piersi do kości
Przerzuty do kości są dużym problemem klinicznym u osób z rakiem piersi. Oprócz przedłużenia czasu ich przeżycia, głównym zadaniem jest poprawa jakości życia tych osób. Leczenie przerzutów do kości wymaga podejścia wielo...
Postępy w leczeniu przewlekłej białaczki limfocytowej B-komórkowej
Przewlekła białaczka limfocytowa B-komórkowa stanowi ok. 20–30% wszystkich białaczek u dorosłych. W 90% przypadków zachorowania dotyczą osób po 60. roku życia, a mężczyźni chorują 2-krotnie częściej niż kobiety. W osta...
Ocena objętości gruczołu krokowego przy użyciu TRUS i NMR u chorych na raka stercza
Cel: Zachorowalność na raka gruczołu krokowego stale wzrasta. Zarówno w trakcie diagnostyki, jak i planowania leczenia istotne jest oszacowanie objętości gruczołu krokowego. Istnieją różne sposoby pomiaru objętości ste...