Zastosowanie systemów adhezyjnych w leczeniu biologicznym miazgi
Journal Title: Prosthodontics - Year 2017, Vol 67, Issue 3
Abstract
Wstęp. Żywa, zdrowa miazga stanowi skuteczną barierę ochronną przeciwdziałającą wnikaniu drobnoustrojów przez jamę zęba do tkanek okołowierzchołkowych oraz w głąb organizmu. Podstawowym materiałem stosowanym w metodach bezpośredniego i pośredniego pokrycia miazgi jest wodorotlenek wapnia. Mimo wysokiej biozgodności, właściwości przeciwbakteryjnych, przeciwzapalnych oraz odontropowych, nie jest on materiałem idealnym. Stąd poszukiwanie innych materiałów do pokrycia bezpośredniego miazgi, w tym systemów adhezyjnych. Cel pracy. Celem pracy było przedstawienie na podstawie współczesnej literatury naukowej informacji dotyczących stosowania systemów adhezyjnych w leczeniu biologicznym miazgi. Materiał i metody. Przeprowadzono kompleksowy, systematyczny przegląd piśmiennictwa opublikowanego w latach 2006-2016 w bazie PubMed i GBL na temat zastosowania systemów adhezyjnych w leczeniu biologicznym miazgi. Posłużono się słowami kluczowymi: „systemy adhezyjne”, „leczenie biologiczne miazgi”, „preparaty wodorotlenku wapnia”.Wyniki. Idea stosowania systemów adhezyjnych w leczeniu biologicznym miazgi opiera się na tym, że odizolowanie obnażonej miazgi od niekorzystnego wpływu środowiska jamy ustnej jest wystarczające do stworzenia warunków do regeneracji tkanki, a także do wytworzenia mostu zębinowego w późniejszym okresie. Systemy adhezyjne mają udowodnione naukowo działanie cytotoksyczne, mutagenne oraz kancerogenne. Dowiedziono, że składniki żywic, takie jak HEMA, Bis – GMA, UDEMA czy TEGDMA wykazują działanie hamujące na proces replikacji DNA, syntezę białek oraz mają właściwości immunosupresyjne na organizm człowieka. Wnioski. W świetle obecnych badań nie wydaje się być uzasadnione rutynowe stosowanie systemów adhezyjnych w procesie leczenia biologicznego miazgi. Na przebieg regeneracji miazgi wpływa wiele czynników takich jak: wiek pacjenta, zatamowanie krwawienia czy stopień odkażenia ubytku. Niektórzy badacze skłaniają się ku tezie, że to właściwa diagnoza stanu miazgi jest kluczem do powodzenia leczenia, a zastosowane materiały mają mniejsze znaczenie.
Authors and Affiliations
Monika Tysiąc-Miśta, Maria Marczyńska, Marlena Biel, Sandra Janiga, Ewa Białożyt-Bujak, Magdalena Wyszyńska-Chłap, Jacek Kasperski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP215895
- DOI -
- Views 101
- Downloads 0
Wpływ czynników zwarciowych na stabilizację protez całkowitych
Prawidłowo wykonane protezy całkowite powinna cechować dobra stabilizacja i retencja. Stabilizacja to opór stawiany siłom poziomym i rotacyjnym, chroniący protezę przed przemieszczeniami. Osiąga się ją dzięki dostosowan...
Wpływ procedury polimeryzacji na stopień szczelności brzeżnej wypełnień z materiałów złożonych – badania in vitro
Wprowadzenie. Materiały złożone stosuje się obecnie najczęściej w celu rekonstrukcji tkanek zęba. Materiały te kurczą się jednak w czasie polimeryzacji, co powoduje tworzenie się szczeliny brzeżnej między wypełnieniem a...
Preprosthetic correction procedures in patients with combination syndrome
The long-term use of complete maxillary dentures in the presence of natural residual anterior teeth may cause degenerative changes in the masticatory organ that are classified as signs of Kelly’s syndrome and pose a cons...
Effects of social factors on the index of stomatognathic system dysfunction
Aim of the study. To analyse the effects of social factors on the value of the stomatognathic system dysfunction index. Material and methods. The study involved 220 (100%) patients with temporomandibular joint disorders....
Relationships between bruxism and tooth wear index in patients with advanced tooth wear
Aim of the study. Advanced tooth wear is a phenomenon of different etiology. The aim of the study was to investigate whether bruxism might exert an impact on the quality of tooth wear.Material and methods. The study was...