Czynniki przebudowy regeneratu kostnego w osteogenezie dystrakcyjnej
Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2013, Vol 15, Issue 6
Abstract
Wstęp. Dynamika i efektywność tworzenia się nowej tkanki kostnej (regeneratu) w procesie osteogenezy dystrakcyjnej jest zależna od wielu czynników, które mogą w istotny sposób wpływać na czas leczenia. Jednym ze wskaźników potencjału gojenia jest indeks wydłużenia (lengthening index – LI) definiowany jako liczba miesięcy stosowania aparatu Ilizarowa przypadająca na 1 cm uzyskanego wydłużenia. Celem pracy jest ocena efektywności osteogenezy dystrakcyjnej na podstawie analizy indeksu wydłużenia w zależności od wieku, wielkości nierówności kończyn, etiologii, segmentu, korekcji osi i uzyskanego wydłużenia. Materiał i metody. Materiał poddany analizie stanowiło 251 chorych w wieku od 3 do 50 lat (średnia 15,3) leczonych metodą Ilizarowa z powodu nierówności kończyn dolnych. W tej grupie chorych wykonano 319 procedur wydłużenia segmentu kostnego metodą Ilizarowa (155 wydłużeń goleni, 164 – ud). U wszystkich chorych określono całkowity czas leczenia (czas stosowania aparatu) oraz wielkość uzyskanego wydłużenia w celu kalkulacji indeksu wydłużenia (LI). Chorzy zostali podzieleni na grupy w zależności wyżej opisanych czynników Wyniki. Średnia LI w całym materiale wyniosła 1,6 mies/cm (od 0,7 do 5,9). Najniższy LI (1,4 mies/cm) odnotowany u najmłodszych chorych (wiek od 3 do 9 lat) wzrastał wraz z wiekiem uzyskując 1,6 mies/cm w grupie wiekowej od 10 do 17 lat, 1,7 – od 18 do 21 lat i 2,4 – od 22 do 50 lat. Średnia LI dla wydłużeń uda była niższa (1,5) niż dla goleni (1,8). W grupie 63 przypadków wydłużeń do 4 cm średnia LI wyniosła 2,3, podczas gdy w drugiej grupie (wydłużenia od 4 do 7 cm – 189 procedur) – 1,6, a w ostatniej (wydłużenia ponad 7 cm) – 1,2. Nie stwierdzono istotnej różnicy w zakresie LI pomiędzy grupami z korekcją osi i bez korekcji, natomiast stwierdzono takie różnice pomiędzy grupami etiologicznymi: u chorych z achondroplazją średnia LI wyniosła 1,2, w etiologii pozapalnej i chorobie Olliera – 1,4, w wadach wrodzonych – 1,6, pourazowych – 1,8, a w neurogennych i stopie końsko-szpotawej – 2,0Wniosek. Efektywność procesu osteogenezy dystrakcyjnej oceniana na podstawie indeksu wydłużenia jest zależna od wieku, etiologii skrócenia, wydłużanego segmentu oraz wielkości wydłużenia, natomiast nie jest zależna od tego, czy równocześnie z wydłużeniem prowadzono korekcję osi kończyny.
Authors and Affiliations
Paweł Koczewski, Milud Shadi
Keywords
Related Articles
- EP ID EP57345
- DOI -
- Views 98
- Downloads 0
Próba wykorzystania termografii do monitorowania regeneratu kostnego w czasie wydłużania kończyn – doniesienie wstępne
Wstęp. Rutynowo ocenę regeneratu kostnego dokonuje się na podstawie zdjęć rentgenowskich wykonywanych co 7 14 dni w okresie dystrakcji i co 14 28 dni w okresie stabilizacji. Z procesem regeneracji tkanek, występujący...
Przeszczep ręki – ocena wyniku po 6 miesiącach, doniesienie wstępne.
Wstęp Przeszczep kończyny górnej posiada nadal cechy procedury eksperymentalnej o czym decyduje nadal nieliczny materiał kliniczny oraz krótki, nie przekraczający 10 lat okres obserwacji. Większość operacji przeszczepu k...
Midterm Functional Outcome after Operative Management of Midfoot Injuries.
Background. Injuries of the midfoot are often missed and therefore underestimated. Early diagnosis and treatment are crucial for the final outcome. The primary aim of this study was to assess the pattern and results of e...
Modified Colzi method in the management of established Volkmann contracture - the experience of Trzebnica Limb Replantation Center (preliminary report)
Background: “The terrible disability of irreversible ischaemic flexion contracture of the metacarpi and digits known as Volkmann’s contracture can be avoided in the vast majority of cases, but never completely cured” (M....
Nowe możliwości leczenia wrodzonej łamliwości kości typu III –obserwacje własne
Wprowadzenie. Wrodzona łamliwość (IO) kości jest genetycznie uwarunkowanym defektem w syntezie kolagenu typu I, który manifestuje się klinicznie zwiększoną łamliwością kości i błękitnym zabarwieniem twardówek. W typie II...