Czynniki przebudowy regeneratu kostnego w osteogenezie dystrakcyjnej
Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2013, Vol 15, Issue 6
Abstract
Wstęp. Dynamika i efektywność tworzenia się nowej tkanki kostnej (regeneratu) w procesie osteogenezy dystrakcyjnej jest zależna od wielu czynników, które mogą w istotny sposób wpływać na czas leczenia. Jednym ze wskaźników potencjału gojenia jest indeks wydłużenia (lengthening index – LI) definiowany jako liczba miesięcy stosowania aparatu Ilizarowa przypadająca na 1 cm uzyskanego wydłużenia. Celem pracy jest ocena efektywności osteogenezy dystrakcyjnej na podstawie analizy indeksu wydłużenia w zależności od wieku, wielkości nierówności kończyn, etiologii, segmentu, korekcji osi i uzyskanego wydłużenia. Materiał i metody. Materiał poddany analizie stanowiło 251 chorych w wieku od 3 do 50 lat (średnia 15,3) leczonych metodą Ilizarowa z powodu nierówności kończyn dolnych. W tej grupie chorych wykonano 319 procedur wydłużenia segmentu kostnego metodą Ilizarowa (155 wydłużeń goleni, 164 – ud). U wszystkich chorych określono całkowity czas leczenia (czas stosowania aparatu) oraz wielkość uzyskanego wydłużenia w celu kalkulacji indeksu wydłużenia (LI). Chorzy zostali podzieleni na grupy w zależności wyżej opisanych czynników Wyniki. Średnia LI w całym materiale wyniosła 1,6 mies/cm (od 0,7 do 5,9). Najniższy LI (1,4 mies/cm) odnotowany u najmłodszych chorych (wiek od 3 do 9 lat) wzrastał wraz z wiekiem uzyskując 1,6 mies/cm w grupie wiekowej od 10 do 17 lat, 1,7 – od 18 do 21 lat i 2,4 – od 22 do 50 lat. Średnia LI dla wydłużeń uda była niższa (1,5) niż dla goleni (1,8). W grupie 63 przypadków wydłużeń do 4 cm średnia LI wyniosła 2,3, podczas gdy w drugiej grupie (wydłużenia od 4 do 7 cm – 189 procedur) – 1,6, a w ostatniej (wydłużenia ponad 7 cm) – 1,2. Nie stwierdzono istotnej różnicy w zakresie LI pomiędzy grupami z korekcją osi i bez korekcji, natomiast stwierdzono takie różnice pomiędzy grupami etiologicznymi: u chorych z achondroplazją średnia LI wyniosła 1,2, w etiologii pozapalnej i chorobie Olliera – 1,4, w wadach wrodzonych – 1,6, pourazowych – 1,8, a w neurogennych i stopie końsko-szpotawej – 2,0Wniosek. Efektywność procesu osteogenezy dystrakcyjnej oceniana na podstawie indeksu wydłużenia jest zależna od wieku, etiologii skrócenia, wydłużanego segmentu oraz wielkości wydłużenia, natomiast nie jest zależna od tego, czy równocześnie z wydłużeniem prowadzono korekcję osi kończyny.
Authors and Affiliations
Paweł Koczewski, Milud Shadi
Diagnostic imaging of wrist instability
Wrist instability is an important clinical problem. The diagnosis of instability is not easy, because it includes very subtle structures and changes between them, which are difficult to evaluate. A detailed and careful e...
Złamania zmęczeniowe kości udowej w trakcie terapii bisfosfonianami – studium przypadków
Wstęp: Celem pracy jest analiza na przykładach klinicznych charakterystycznych cech złamań zmęczeniowych kości udowej występujących w przebiegu terapii bisfosfonianami.Materiał i metody: Przedstawiamy dwa przypadki (2 pa...
The treatment of intertrochanteric fractures of the femur with Endovis nail
SummaryBackground: The incidence of fractures in the trochanteric area has risen with the increasing numbers of elderly persons with osteoporosis. The imperative goals of treatment are early mobilization by means of stab...
Contractures of the lower extremities in spinal muscular atrophy type II. Descriptive clinical study with retrospective data collection
Introduction: Early development of contractures and progressive scoliosis with pelvic obliquity are the most significant orthopaedic problems for children with the intermediate form of spinal muscular atrophy, SMA type I...
The natural history of idiopathic scoliosis
Background. The natural history of idiopathic scoliosis is a crucial issue in the planning and assessment of different treatment methods. This article presents the evaluation of scoliotic deformity in immature patients w...