Elementy jazzowe i brazylijskie w suicie „Scaramouche” op. 165b Dariusa Milhauda
Journal Title: Notes Muzyczny - Year 2015, Vol 1, Issue 3
Abstract
Artykuł składa się z kilku sekcji. We wstępie autor przedstawia życiorys Dariusza Mihauda ze szczególnym uwzględnieniem afiliacji jazzowych. W dalszej części autor prezentuje stylistykę kompozytora oraz wymienia kompozycje Milhauda zaliczane do kameralistyki fortepianowej. Autor opisuje okoliczności powstania dzieła oraz zwraca uwagę na jego ogromną popularność. Kluczowym składnikiem artykułu jest analiza, w której autor wyszczególnia i omawia w świetle sztuki wykonawczej najważniejsze elementy jazzowe i brazylijskie suity Scaramouche op. 165b Dariusa Milhauda. Typowo brazylijska muzyka popularna i jazz mają bardzo podobne korzenie – są mieszanką tradycji afrykańskiej i europejskiej na kontynencie amerykańskim. W trzech częściach utworu: pierwszej – Vif, drugiej – Modéré oraz trzeciej – Brazileira autor artykułu odnalazł takie elementy jak: progresja rhythm changes; paralelizm struktur melodycznych i akordowych; politonalność we współbrzmieniach i w strukturach linearnych; struktury rytmiczne wraz z tanecznością muzyki Ernesta Nazaretha; synkopy; formuła call and response; ostinato rytmiczne; rytmika uzupełniająca; eksponowanie słabych części taktu; akcenty w zakończeniu fraz; wzmacnianie efektu rytmicznego poprzez częste zastosowanie repetycji dźwięku oraz konstruowanie melodii po pauzie; naśladowanie efektu perkusyjnego; przesuwanie naturalnych akcentów w takcie poprzez grupowanie regularnych wartości rytmicznych utrzymanych w metrum parzystym – w następujące po sobie nieparzyste motywy czy wzory rytmiczne; symultaniczna prezentacja tematów muzycznych; struktury pentatoniczne w warstwie melicznej; figura rytmiczna ewokująca swingowanie: ósemka z kropką i szesnastka; charakterystyczny dla muzyki latynoamerykańskiej plan rytmiczny: ósemka z kropką, ósemka z kropką i ósemka; żywiołowy klimat (część pierwsza); nastrój pełen melancholii, nawiązujący do aury wokalnego bluesa, a więc nastroju smutku, wewnętrznego płaczu (część druga); przeszywające, podskórne, zaraźliwe rytmy, czarujące melodie, werwa, motoryka (część trzecia). Przekonania interpretacyjne autora artykułu sięgają do korzeni gatunku wraz z jego inspiracjami, wskazując drogę prawdy w sztuce wykonawczej.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Radosław Stefański
Keywords
Related Articles
- EP ID EP517751
- DOI -
- Views 48
- Downloads 0
Music in The Architect of Ruins, a postmodern novel by Herbert Rosendorfer
Herbert Rosendorfer’s work entitled The Architect of Ruins fits in the postmodern novel trend. Its connections with culture texts include references to literary texts and music pieces. The most important references of th...
Ruggero Gerlin. A portrait sketch
The article is an attempt to introduce the figure of Ruggero Gerlin, an outstanding harpsichordist from the last century (1899–1983), a legendary student of Wanda Landowska, a virtuoso and a well-regarded teacher of many...
Franz Liszt – a world citizen or a Hungarian patriot? Hungarian Rhapsodies as an example of implementing the concept of national music
The article is an attempt to determine the attitude of Franz Liszt to Hungary – the country where the composer was born, which in the 19th century was part of the Austrian Empire. The artist was shaped in accordance with...
The rhetorical concept of the form in Jasna Góra’s 18th century passional works
Monastery of the Order of St Paul in Jasna Góra had an important place in the music culture of the 18th century Poland. Pilgrims to St Mary’s shrine were Polish kings, nobility, clergy, but first of all – common town and...
Artystyczny obraz dzieła muzycznego i duchowy aspekt sztuki z perspektywy muzyka XXI wieku
W niniejszym artykule autor postanowił poddać analizie proces powstawania artystycznego obrazu dzieła muzycznego w pracy wykonawcy, jak również wskazać dwutorowość tej pracy – pracę pod kątem emocjonalnym i intelektualny...