Elementy jazzowe i brazylijskie w suicie „Scaramouche” op. 165b Dariusa Milhauda
Journal Title: Notes Muzyczny - Year 2015, Vol 1, Issue 3
Abstract
Artykuł składa się z kilku sekcji. We wstępie autor przedstawia życiorys Dariusza Mihauda ze szczególnym uwzględnieniem afiliacji jazzowych. W dalszej części autor prezentuje stylistykę kompozytora oraz wymienia kompozycje Milhauda zaliczane do kameralistyki fortepianowej. Autor opisuje okoliczności powstania dzieła oraz zwraca uwagę na jego ogromną popularność. Kluczowym składnikiem artykułu jest analiza, w której autor wyszczególnia i omawia w świetle sztuki wykonawczej najważniejsze elementy jazzowe i brazylijskie suity Scaramouche op. 165b Dariusa Milhauda. Typowo brazylijska muzyka popularna i jazz mają bardzo podobne korzenie – są mieszanką tradycji afrykańskiej i europejskiej na kontynencie amerykańskim. W trzech częściach utworu: pierwszej – Vif, drugiej – Modéré oraz trzeciej – Brazileira autor artykułu odnalazł takie elementy jak: progresja rhythm changes; paralelizm struktur melodycznych i akordowych; politonalność we współbrzmieniach i w strukturach linearnych; struktury rytmiczne wraz z tanecznością muzyki Ernesta Nazaretha; synkopy; formuła call and response; ostinato rytmiczne; rytmika uzupełniająca; eksponowanie słabych części taktu; akcenty w zakończeniu fraz; wzmacnianie efektu rytmicznego poprzez częste zastosowanie repetycji dźwięku oraz konstruowanie melodii po pauzie; naśladowanie efektu perkusyjnego; przesuwanie naturalnych akcentów w takcie poprzez grupowanie regularnych wartości rytmicznych utrzymanych w metrum parzystym – w następujące po sobie nieparzyste motywy czy wzory rytmiczne; symultaniczna prezentacja tematów muzycznych; struktury pentatoniczne w warstwie melicznej; figura rytmiczna ewokująca swingowanie: ósemka z kropką i szesnastka; charakterystyczny dla muzyki latynoamerykańskiej plan rytmiczny: ósemka z kropką, ósemka z kropką i ósemka; żywiołowy klimat (część pierwsza); nastrój pełen melancholii, nawiązujący do aury wokalnego bluesa, a więc nastroju smutku, wewnętrznego płaczu (część druga); przeszywające, podskórne, zaraźliwe rytmy, czarujące melodie, werwa, motoryka (część trzecia). Przekonania interpretacyjne autora artykułu sięgają do korzeni gatunku wraz z jego inspiracjami, wskazując drogę prawdy w sztuce wykonawczej.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Radosław Stefański
Keywords
Related Articles
- EP ID EP517751
- DOI -
- Views 42
- Downloads 0
Utwory klawesynowe Pawła Szymańskiego
The article touches on the harpsichord works written by Paweł Szymański, an outstanding Polish composer. Its short introduction outlines the state of contemporary Polish harpsichord music since 1936. Then in presents com...
Old wine in new bottles – change vs. continuation in Martin Luther’s theology
The breakthrough impact of Martin Luther’s theological discovery of 1517 and its influence on the development of modern humanities have been frequently emphasised in the jubilee year of the 500th anniversary of the Refor...
The liturgical function of Johann Sebastian Bach’s Orgelbüchlein. An introduction for organists
The article starts with a discussion on the problems connected with the writing of the manuscript, especially the issue of dating of each composition. For reference purposes, Russel Stinson’s proposition was adopted, and...
Z historii uczelni – o kształceniu organistów w latach 1945–2000
Kronika: Z historii uczelni – o kształceniu organistów w latach 1945–2000<br/><br/>
„Veni Creator” op. 103 i „Sonate de Requiem” op. 283 na wiolonczelę i fortepian Oliviera Greifa, czyli „homo musicus” w poszukiwaniu formy totalnej
Artykuł powstał w oparciu o zagadnienia interpretacyjne napotkane przez autorkę podczas przygotowywania polskiego prawykonania Veni Creator i drugiej premiery Sonate de Requiem (pierwsza miała miejsce w Warszawie w 1993)...