Ewolucja rozmieszczenia scenicznego orkiestry symfonicznej – od klasycyzmu do współczesności
Journal Title: "Konteksty Kształcenia Muzycznego" - Year 2018, Vol 5, Issue 2
Abstract
W artykule nakreślona została w porządku chronologicznym, od epoki klasycyzmu do XX wieku, historia ewolucji scenicznego rozmieszczania muzyków orkiestrowych. Przedstawiona jest w nim także charakterystyka układów przestrzennych orkiestry symfonicznej, zwanych inaczej antyfonalnymi lub topofonicznymi. W toku ewolucji historycznych typów rozmieszczenia instrumentalistów w orkiestrze symfonicznej we współcześnie i powszechnie znane oraz stosowane zaszły tak poważne zmiany jak np.: rezygnacja z podziału przestrzennego na grupy (np. realizatorów basso continuo, ripieni i soli) na rzecz spójnych sekcji instrumentów tego samego typu, przemieszczenie grupy I skrzypiec z prawej na lewą stronę sceny czy przeniesienie chóru za orkiestrę. Z wielu istniejących w praktyce koncertowej wersji rozmieszczenia orkiestry symfonicznej, wprowadzanych pomiędzy XVII a XIX stuleciem, w wieku XX wyłoniły się tradycyjne cztery układy rozmieszczenia, które swoją strukturę opierają na rotacji w sekcji instrumentów smyczkowych. Jednym z uzasadnionych wyjątków odbiegających od kształtu rozpowszechnionych schematów jest topofoniczne rozmieszczenie muzyków orkiestrowych, które zawsze dostosowywane jest do: zamysłu kompozytora (lub ewentualnie dyrygenta), struktury konkretnego dzieła, akustyki i budowy sali koncertowej oraz idei osiągnięcia zamierzonego efektu antyfonalnego brzmienia zespołu.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Aleksandra Orczykowska
Keywords
Related Articles
- EP ID EP599871
- DOI 10.5604/01.3001.0013.2581
- Views 128
- Downloads 0
O dezintegracji metody Emila Jaques-Dalcroze’a w polskim systemie kształcenia muzycznego. Refleksje na temat roli solfeżu Dalcroze’owskiego w szkole muzycznej I stopnia
Metoda rytmiki Emila Jaques-Dalcroze’a łączy w sobie trzy równorzędne, integralne ogniwa – rytmikę, solfeż oraz improwizację, które uzupełniając się wzajemnie tworzą spójną, kompleksową i polisensoryczną metodę kształcen...
Wybrane zagadnienia z zakresu techniki dyrygenckiej na podstawie repertuaru dętej Orkiestry Reprezentacyjnej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie
Orkiestra Reprezentacyjna AGH jest zespołem wykonującym muzykę rozrywkową, standardy jazzowe oraz muzykę filmową w aranżacjach na orkiestrę dętą. Opracowywanie tego repertuaru wiąże się ze znajomością literatury u dyryge...
Sprawozdanie z VI Konferencji Harmonicznej (ZSM im. S. Moniuszki w Łodzi)
Po raz szósty, w dniach 31 marca – 1 kwietnia 2017 roku, odbyła się w Zespole Szkół Muzycznych im. S. Moniuszki w Łodzi Ogólnopolska Konferencja Harmoniczna.
Sprawozdanie z III Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Konteksty Sztuki Dyrygenckiej”
W dniach 17–18 marca 2017 r. po raz trzeci Katedra Edukacji Muzycznej oraz Katedra Dyrygentury Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi były organizatorami Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej Konteksty Sztuki Dy...
The process of developing movement interpretations of musical works
The process of developing movement interpretations of musical works is a creative act of a very individual character. Is it therefore possible to make any generalizations about activities pursued before and during the de...