Fenomenologia procesem autokonstytucji, tj. zradzania się podmiotu do właściwego mu bycia? Refleksja wokół antropologiczno-mistycznych wątków twórczości Edmunda Husserla
Journal Title: Ruch Filozoficzny - Year 2016, Vol 72, Issue 1
Abstract
W świetle licznych, chociaż całkowicie rozproszonych wypowiedzi Husserla, fenomenologię – co być może dziwi i zaskakuje – można odczytywać jako proces autokonstytucji podmiotu we właściwym mu byciu. Tym sposobem fenomenologia byłaby już nie tylko – jak przyzwyczaiła nas do tego jej wykładnia w duchu teorii poznania – metodą mającą umożliwić jej adeptowi widzenie jasne i niczym niezmącone, lecz procesem wydobywania właściwego nam statusu ontologicznego. Szczególne narzędzie owej pracy na rzecz wydobycia z nas naszego „ukrytego ja” – „ja prawdziwego i autentycznego” stanowiłaby z kolei redukcja fenomenologiczna, która w przekonaniu Husserla umożliwia nie tylko dekonstrukcję tego, co można byłoby nazwać świadomością potoczną człowieka, lecz dekonstrukcję jego nieautentycznego sposobu bycia. Jako taka redukcja fenomenologiczna byłby bowiem narzędziem zwrotu i stopniowego „wchodzenia” podmiotu do jego własnego wnętrza – narzędziem złożonego procesu osadzania całej jego duchowej aktywności wewnątrz jego bytu, w wyniku czego dochodziłoby koniec końców do „koncentracji” jego ducha w nim samym i przezwyciężenia jego „ja powierzchniowego”, podług którego ten egzystuje w codzienności swego bycia. W tym świetle można byłoby być może postrzegać fenomenologię jako rodzaj „wewnętrznej praxis” czy wręcz techniki życia wewnętrznego. Przy czym owo „ukryte ja”, którego wydobycie jest celem fenomenologicznej pracy jej adepta nad nim samym, jest niczym innym zdaniem filozofa jak naszym „wiecznym Dasein”, pozostającym w szczególnego rodzaju związku z Bogiem, gdyż związku współ-chcenia dobra i współdziałania na rzecz jego nieustannego pomnażania w świecie.
Authors and Affiliations
Monika Adamczyk
Keywords
Related Articles
- EP ID EP321554
- DOI 10.12775/RF.2016.002
- Views 60
- Downloads 0
Granice wspólnoty albo gra z cieniem: brak, sekret i duch przyjaźni w antropologii Plessnera i Derridy
Esej przedstawia konfrontację między Helmuthem Plessnerem i Jacquesem Derridą jako dwoma kontynuatorami antropologii filozoficznej, dyscypliną stworzoną przez Johanna Gottfrieda Herdera, który w słynny sposób zdefiniował...
Konserwatywna krytyka humanitaryzmu. Część druga. Max Scheler, Hannah Arendt
W drugiej części cyklu artykułów poświęcony krytyce humanitaryzmu zostanie przedstawione stanowisko M. Schelera i H. Arendt. Scheler skupia się na ukazaniu fundamentalnej różnicy między etyką chrześcijańską a oświece...
On Contemporary Philosophy of Mind From the 1950s Years to the Present
The aim of the paper is to present the main conceptions in the cotemporary philosophy of mind. The debate is narrated in two ways: The first approach concerns the ontology of mind, with the questions such as: What is the...
Ewolucyjność – Nowa epoka ludzkości: Koncepcja ludzkiej ewolucji według Hoene-Wrońskiego
W artykule przedstawiam koncepcję ewolucji ludzkości Józefa Hoene-Wrońskiego. Staram się pokazać, że idee autora Metapolityki są dla nas nadal aktualne i mogą nam pomóc lepiej zrozumieć ludzką ewolucję i nasze przeznacze...
Good Community
Paper presented at the Second International Conference for Academic Disciplines (Harvard, May 29 – June 2, 2011)