Łojotokowe zapalenie skóry i łupież: konsensus postępowania terapeutycznego. Wytyczne rekomendowane przez Polskie Towarzystwo Dermatologiczne

Journal Title: Dermatologia Kliniczna - Year 2006, Vol 8, Issue 4

Abstract

Łojotokowe zapalenie skóry i łupież sączęstymi chorobami skóry, które powodująspore trudności terapeutyczne. W niniejszym opracowaniu przedstawiono konsensus terapeutyczny obu schorzeń opracowany przez grupę ekspertów Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Leczeniem z wyboru łojotokowego zapalenia skóry owłosionej głowy i łupieżu uznano stosowanie szamponu zawierającego cyklopiroksolaminę. Alternatywnie zaleca się szampon z ketokonazolem lub z pirytonianem cynku. W profilaktyce może być używany zarówno szampon z cyklopiroksolaminą, jak i ketokonazolem. W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry na skórze gładkiej rekomendowana jest terapia skojarzona preparatami imidazolowymi oraz słabo do średnio mocno działającymi kortykosteroidami, przy czym zmiany na twarzy powinny być kontrolowane inhibitorami kalcyneuryny. Jako leczenie alternatywne uznano monoterapię preparatami przeciwgrzybiczymi, kortykosteroidami czy inhibitorami kalcyneuryny. Przy ciężkim i/lub nawrotowym przebiegu zaleca się dodatkowo terapię doustną itrakonazolem lub ketokonazolem. Możliwe jest również stosowane doustnie terbinafiny ze względu na jej przeciwzapalne działanie. W profilaktyce najbardziej skuteczny jest itrakonazol w dawce 200 mg/d podawany przez dwa dni każdego miesiąca.

Authors and Affiliations

Eugeniusz Baran, Jacek Szepietowski, Romuald Maleszka, Waldemar Placek, Zygmunt Adamski, Wiesław Gliński

Keywords

Related Articles

Zespoły znamion naskórkowych 

Znamiona naskórkowe (Epidermal nevus) to rzadko wstępujące zmiany wrodzone o określonym zaburzeniu rozmieszczenia lub składu ilościowego prawidłowych elementów skóry (hamartoma) pochodzenia ektodermalnego. D...

Narzędzia wykorzystywane do oceny jakości życia chorych na łuszczycę

Łuszczyca jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry charakteryzującą się nadmierną proliferacją naskórka. Występuje w populacji z częstością około 2-3%. Oprócz dokuczliwych objawów fizycznych, często towarzyszących zmianom...

Use of laser therapy in the treatment of rhinophyma 

Rhinophyma is the most advanced stadium of rosacea. The presented case report concerns a 68-year-old patient treated due to rhinophyma with the use of CO2 laser. Satisfactory aesthetic and curative effect was obtain...

Expression of neutrophil elastase in lesional skin is not different in patients with dermatitis herpetiformis and bullous pemphigoid

Introduction: Neutrophils most probably degrade dermal-epidermal junction (DEJ) in dermatitis herpetiformis (DH) and bullous pemphigoid (BP) by releasing neutrophil elastase (NE) and MMP-9. Objective: The aim of this st...

Rytuksymab (monoklonalne przeciwciało anty-CD20) w leczeniu opornych na leczenie przypadków pęcherzycy zwykłej i łojotokowej 

W pracy dokonano przeglądu literatury na temat zastosowania rytuksymabu w leczeniu pęcherzycy zwykłej (pemphigus vulgaris, PV) oraz liściastej (pemphigus foliaceus, PF). Rytuksymab jest chimerycznym monoklonalnym przeciw...

Download PDF file
  • EP ID EP83807
  • DOI -
  • Views 215
  • Downloads 0

How To Cite

Eugeniusz Baran, Jacek Szepietowski, Romuald Maleszka, Waldemar Placek, Zygmunt Adamski, Wiesław Gliński (2006). Łojotokowe zapalenie skóry i łupież: konsensus postępowania terapeutycznego. Wytyczne rekomendowane przez Polskie Towarzystwo Dermatologiczne. Dermatologia Kliniczna, 8(4), 229-234. https://europub.co.uk/articles/-A-83807