Nagły niedosłuch czuciowo-nerwowy – stanowisko Polskiego Towarzystwa Audiologicznego i Foniatrycznego dotyczące zaleceń diagnostycznych i terapeutycznych
Journal Title: Otorynolaryngologia - Przegląd Kliniczny - Year 2015, Vol 14, Issue 2
Abstract
Nagły niedosłuch czuciowo-nerwowy (NNCN) (zwany również nagłą głuchotą) definiowany jest jako rozwijające się gwałtownie, na przestrzeni okresu do 72 godzin (3 dni), pogorszenie słuchu w jednym uchu lub rzadziej w obu uszach. Najczęściej stosowanym kryterium audiometrycznym jest przesuniecie progu słuchu o głębokości ≥30 dB w zakresie co najmniej 3 sąsiadujących częstotliwości. Przyczyna choroby w większości przypadków jest nieznana (niedosłuch idiopatyczny). Celem tego dokumentu jest przedstawienie, opartych na faktach naukowych rekomendacji, dotyczących oceny i postępowania z pacjentami z NNCN. Objawem prodromalnym NNCN jest uczucie pełności w uchu. Niemal u wszystkich chorych nagłej głuchocie towarzyszą szumy uszne. Zawroty głowy obecne są u 30-40% chorych. Rozpoznanie NNCN, będące warunkiem włączenia leczenia, stawiane jest w oparciu o badanie podmiotowe, ukierunkowane badanie przedmiotowe, badania słuchu oraz, w przypadku występowania zawrotów głowy, ocenę układu równowagi. W przypadku podejrzenia, że nagły niedosłuch jest objawem udaru mózgu konieczna jest konsultacja neurologiczna i dalsze postępowanie, zależne od indywidualnych wskazań. Terapią I rzutu jest kortykosteroidoterapia ogólna, stosowana bezzwłocznie po wystąpieniu objawów, nie później niż w ciągu pierwszych 14 dni. Przez pierwsze 7-14 dni leki podawane są w dawce uderzeniowej, a następnie w dawkach zmniejszających się przez podobnie długi okres czasu. Kortykosteroidoterapia dobębenkowa stosowana jest u chorych, u których nie uzyskano poprawy po leczeniu ogólnym (tzw. „leczenie ratunkowe”) lub alternatywnie w stosunku do kortykosteroidów doustnych jako leczenie I rzutu. Działanie wspomagające może mieć hyperbaria tlenowa, zwłaszcza gdy włączona jest w okresie pierwszych 2 tygodni od początku wystąpienia NNCN. Nie zalecane jest natomiast rutynowe stosowanie innych leków niż kortykosteroidy, w tym leków przeciwwirusowych, trombolitycznych, poprawiających krążenie, substancji wazoaktywnych czy antyoksydacyjnych, ze względu na brak dowodów na ich skuteczność i możliwe objawy uboczne. W 1/3 do 2/3 części przypadków NNCN może ulec spontanicznej poprawie.
Authors and Affiliations
Mariola Śliwińska-Kowalska, Waldemar Narożny, Alicja Sekula, Katarzyna Pawlak-Osińska, Krzysztof Morawski, Jacek Kot, Ireneusz Kantor, Bartosz Karaszewski, Wiesław Konopka
Keywords
Related Articles
- EP ID EP192725
- DOI -
- Views 65
- Downloads 0
Zaburzenia równowagi i zawroty głowy jako objaw niedokrwienia mózgu u pacjentki z zagięciem kątowym tętnicy szyjnej wewnętrznej
Zaburzenia równowagi i zawroty głowy, ze względu na złożoną etiopatogenezę, stanowią skomplikowany i interdyscyplinarny problem diagnostyczny i leczniczy. Często pojawiają się na skutek przejściowego lub utrwalonego nied...
Ocena skuteczności, bezpieczeństwa i satysfakcji rodziców z użycia aspiratorów nosowych u dzieci Efficacy,
Wprowadzenie. Aspiratory nosowe ułatwiają oczyszczanie nosa u dzieci. Literatura dotycząca skuteczności i bezpieczeństwa ich stosowania u najmłodszych dzieci jest bardzo skąpa. Cel pracy. Porównanie skuteczności, bezpiec...
Odczyn popromienny u chorego z rakiem krtani poddanego pooperacyjnej uzupełniającej radioterapii, w trakcie leczenia immunosupresyjnego po przeszczepie nerki
Radioterapia stanowi ważną opcję terapeutyczną w leczeniu raka krtani, zarówno jako leczenie uzupełniające, jak i leczenie radykalne, jednakże u chorych po przeszczepie nerki może być trudna do przeprowadzenia. Autorzy o...
Salivary duct carcinoma – case report
Z gruczołów ślinowych wywodzą się przynajmniej 24 różne typy nowotworów, które stanowią ok. 2% wszystkich pierwotnych raków ślinianek. Dostępne dane epidemiologiczne wskazują, że osobami najbardziej narażonymi są osoby p...
Rola wybranych microRNA w procesie neoplazmatycznym
Praca prezentuje rolę wybranych cząsteczek microRNA (miRNA) i ich udział w mechanizmach wewnątrzkomórkowych determinujących zjawisko kancerogenezy i progresję zmian nowotworowych. Koncentruje się na problematyce związane...