Metoda zanikających podpowiedzi w diagnozie i terapii logopedycznej osób z otępieniem
Journal Title: Logopedia - Year 2010, Vol 0, Issue 39
Abstract
W artykule wskazano sposoby zastosowania metody zanikającego znaku w postępowaniu logopedycznym w przypadkach otępienia – na etapie diagnozy oraz terapii. Proponowany przeze mnie sposób postępowania terapeutycznego, w odniesieniu do leksyki, na etapie przygotowawczym zakłada następujące kroki: 1) wybór materiału leksykalnego do ćwiczeń – odpowiednio do fazy choroby i potrzeb indywidualnych chorego, na podstawie aktualnej oceny sprawności leksykalnej pacjenta; 2) wybór optymalnych form wspomagania aktualizacji materiału leksykalnego (rodzaju udzielanych pacjentowi wskazówek i sposobu ich stosowania w toku terapii) – na podstawie propozycji zawartych w literaturze przedmiotu weryfikowanych w kontakcie z chorym; 3) opracowanie materiału wyrazowego w aspekcie strukturalnym – zgodnie z zasadą minimalizacji podpowiedzi i regułami budowy wyrazów. Na etapie pracy z pacjentem działanie logopedy organizują następujące zasady: 1) stopień trudności ćwiczeń (wzrastający w zaplanowanym przez logopedę układzie, a z punktu widzenia pacjenta redukowany dzięki metodzie zanikających podpowiedzi) kontrolowany jest tak, by minimalizować liczbę nieprawidłowych skojarzeń prowokowanych w sytuacji zadaniowej, mogących potem interferować z odpowiedziami prawidłowymi; 2) ćwiczenia leksykalne prowadzone są w obszarze wybranego pola leksykalno-semantycznego tak, by ukierunkować wysiłki pacjenta na aktualizację dookreślonego materiału leksykalnego, aktywizować przetwarzanie głębokie poprzez działania dotyczące wskazanej uprzednio kategorii znaczeniowej. Wskazany sposób postępowania logopedycznego objaśniam na przykładzie wybranej pacjentki z otępieniem.
Authors and Affiliations
ANETA DOMAGAŁA
Keywords
Related Articles
- EP ID EP73417
- DOI -
- Views 103
- Downloads 0
Połykanie jako jedna z niewerbalnych czynności kompleksu ustno-twarzowego
Przygotowane opracowanie przedstawia logopedyczne podstawy diagnozy i terapii osób z zaburzeniami połykania. Uwzględnianie w diagnozie logopedycznej połykania jest konieczne, gdyż jest to jedna z istotnych niewerbalnych...
Zaburzenia percepcji muzyki a odbiór prozodii mowy (na przykładzie badań polskojęzycznych sześcioletnich dzieci)
Istnienie licznych podobieństw zachodzących między muzyką i mową skłania do obserwacji związków mechanizmów percepcji obu zjawisk. Jednym ze sposobów ich śledzenia jest badanie osób dotkniętych amuzją związaną z trudnośc...
Przyswajanie słów i ich znaczeń przez dzieci niesłyszące i słyszące – analiza porównawcza
Artykuł poświęcony jest problematyce przyswajania słów i ich znaczeń przez dzieci z uszkodzeniami słuchu w zestawieniu z umiejętnościami dzieci słyszących. Analizom poddane zostało rozumienie derywatów nieregularnych sem...
Analiza zaburzeń językowych i wybranych funkcji poznawczych wśród osób chorych na schizofrenię
Badania zostały przeprowadzone wśród pacjentów chorych na schizofrenię. Dotyczyły analizy zaburzeń językowych (określanych w tej grupie badawczej jako schizofazja) oraz wybranych funkcji poznawczych. Przeprowadzone bada...
Diagnoza neurologopedyczna i neuropsychologiczna w kontekście teorii interakcji. Studium przypadku mężczyzny z zaburzeniami ogólnomózgowymi
W niniejszym artykule, przyjmując teorię interakcji za metodologiczną podstawę diagnozy i terapii, starano się wykazać mnogość czynników mających wpływ na aktywność językową jednostki. Metodą badawczą było studium indy...