Metoda zanikających podpowiedzi w diagnozie i terapii logopedycznej osób z otępieniem

Journal Title: Logopedia - Year 2010, Vol 0, Issue 39

Abstract

W artykule wskazano sposoby zastosowania metody zanikającego znaku w postępowaniu logopedycznym w przypadkach otępienia – na etapie diagnozy oraz terapii. Proponowany przeze mnie sposób postępowania terapeutycznego, w odniesieniu do leksyki, na etapie przygotowawczym zakłada następujące kroki: 1) wybór materiału leksykalnego do ćwiczeń – odpowiednio do fazy choroby i potrzeb indywidualnych chorego, na podstawie aktualnej oceny sprawności leksykalnej pacjenta; 2) wybór optymalnych form wspomagania aktualizacji materiału leksykalnego (rodzaju udzielanych pacjentowi wskazówek i sposobu ich stosowania w toku terapii) – na podstawie propozycji zawartych w literaturze przedmiotu weryfikowanych w kontakcie z chorym; 3) opracowanie materiału wyrazowego w aspekcie strukturalnym – zgodnie z zasadą minimalizacji podpowiedzi i regułami budowy wyrazów. Na etapie pracy z pacjentem działanie logopedy organizują następujące zasady: 1) stopień trudności ćwiczeń (wzrastający w zaplanowanym przez logopedę układzie, a z punktu widzenia pacjenta redukowany dzięki metodzie zanikających podpowiedzi) kontrolowany jest tak, by minimalizować liczbę nieprawidłowych skojarzeń prowokowanych w sytuacji zadaniowej, mogących potem interferować z odpowiedziami prawidłowymi; 2) ćwiczenia leksykalne prowadzone są w obszarze wybranego pola leksykalno-semantycznego tak, by ukierunkować wysiłki pacjenta na aktualizację dookreślonego materiału leksykalnego, aktywizować przetwarzanie głębokie poprzez działania dotyczące wskazanej uprzednio kategorii znaczeniowej. Wskazany sposób postępowania logopedycznego objaśniam na przykładzie wybranej pacjentki z otępieniem.

Authors and Affiliations

ANETA DOMAGAŁA

Keywords

Related Articles

Dysfunkcja szpary ust zapowiedzią zaburzeń wymowy u chorych po wycięciu nowotworu jamy ustnej?

Rozważano konsekwencje przecięcia mięśnia okrężnego ust u 286 chorych leczonych operacyjnie z powodu raka jamy ustnej. Izolowane przerwanie ciągłości tkanek otoczenia szpary ust, bez utraty ich podparcia kostnego, powodo...

Lingwistyczne podstawy terapii logopedycznej osób niemownych i niemówiących

STRESZCZENIE W artykule zarysowano problematykę językoznawczych i logopedycznych podstaw terapii osób niemownych i niemówiących z wykorzystaniem komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC). Przyjmując metodologiczn...

Dwujęzyczność polsko-angielska na przykładzie wypowiedzi trojga rodzeństwa

STRESZCZENIE Przedmiotem niniejszego artykułu jest dwujęzyczność polsko-angielska oraz jej wpływ na opanowanie przez dziecko systemu językowego. Podstawą mojej pracy badawczej jest opis przypadku trojga polskich dzieci u...

Nazwy żywiołów w języku mężczyzny upośledzonego umysłowo. Próba definicji kognitywnej

W artykule przedstawione zostały możliwości mężczyzny upośledzonego w stopniu lekkim w zakresie konceptualizacji pojęć odnoszących się do czterech żywiołów: wody, ognia, ziemi i powietrza. Zasadniczym celem artykułu był...

Wolna rozmowa jako ważny aspekt diagnozy i terapii osób z afazją

Streszczenie Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi, jak istotnym aspektem w terapii logopedycznej osób z afazją jest wolna rozmowa. Autor przedstawia definicję oraz wykorzystanie wolnej rozmowy w terapii logope...

Download PDF file
  • EP ID EP73417
  • DOI -
  • Views 82
  • Downloads 0

How To Cite

ANETA DOMAGAŁA (2010). Metoda zanikających podpowiedzi w diagnozie i terapii logopedycznej osób z otępieniem. Logopedia, 0(39), 207-218. https://europub.co.uk/articles/-A-73417