Metoda zanikających podpowiedzi w diagnozie i terapii logopedycznej osób z otępieniem
Journal Title: Logopedia - Year 2010, Vol 0, Issue 39
Abstract
W artykule wskazano sposoby zastosowania metody zanikającego znaku w postępowaniu logopedycznym w przypadkach otępienia – na etapie diagnozy oraz terapii. Proponowany przeze mnie sposób postępowania terapeutycznego, w odniesieniu do leksyki, na etapie przygotowawczym zakłada następujące kroki: 1) wybór materiału leksykalnego do ćwiczeń – odpowiednio do fazy choroby i potrzeb indywidualnych chorego, na podstawie aktualnej oceny sprawności leksykalnej pacjenta; 2) wybór optymalnych form wspomagania aktualizacji materiału leksykalnego (rodzaju udzielanych pacjentowi wskazówek i sposobu ich stosowania w toku terapii) – na podstawie propozycji zawartych w literaturze przedmiotu weryfikowanych w kontakcie z chorym; 3) opracowanie materiału wyrazowego w aspekcie strukturalnym – zgodnie z zasadą minimalizacji podpowiedzi i regułami budowy wyrazów. Na etapie pracy z pacjentem działanie logopedy organizują następujące zasady: 1) stopień trudności ćwiczeń (wzrastający w zaplanowanym przez logopedę układzie, a z punktu widzenia pacjenta redukowany dzięki metodzie zanikających podpowiedzi) kontrolowany jest tak, by minimalizować liczbę nieprawidłowych skojarzeń prowokowanych w sytuacji zadaniowej, mogących potem interferować z odpowiedziami prawidłowymi; 2) ćwiczenia leksykalne prowadzone są w obszarze wybranego pola leksykalno-semantycznego tak, by ukierunkować wysiłki pacjenta na aktualizację dookreślonego materiału leksykalnego, aktywizować przetwarzanie głębokie poprzez działania dotyczące wskazanej uprzednio kategorii znaczeniowej. Wskazany sposób postępowania logopedycznego objaśniam na przykładzie wybranej pacjentki z otępieniem.
Authors and Affiliations
ANETA DOMAGAŁA
Keywords
Related Articles
- EP ID EP73417
- DOI -
- Views 98
- Downloads 0
Giełkot w zespole nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Teoretyczny rys dotyczący giełkotu jako jednostki manifestującej centralne zaburzenia mowy został zestawiony z otrzymanymi wynikami badań przeprowadzonymi w tym zakresie wśród dzieci z ADHD. Celem badań było uzyskanie od...
Współczesne aspekty badań mechanizmów zaburzeń pisma
Określenie dysleksji w rosyjskojęzycznej literaturze uwzględnia determinowanie rozwoju psychicznego i jego systemowość, rozpatruje pisanie jako kodowanie mowy w oparciu o zasady fonetyczno-fonematyczne i morfologiczne. D...
Afazja a pragnozja – diagnoza różnicowa
Streszczenie Jednym z etapów diagnozowania logopedycznego jest „diagnoza różnicowa”, czyli odgraniczenie zaburzeń podobnych w swych objawach. Etap ten wymaga od terapeuty ogromnej wiedzy, jak i doświadczenia, gdyż zabur...
Dyskusja po dyskusji na konferencji w Chorzowie, czyli o niektórych problemach logopedii w Polsce
Streszczenie Prezentowany tekst został zainspirowany dyskusją, jaka się odbyła podczas logopedycznej, międzynarodowej konferencji w Chorzowie we wrześniu 2017 roku. Naukowcy dyskutowali na temat ważnych problemów związa...
Zróżnicowanie nauczania dzieci z zaburzeniami mowy w kontekście specjalnego standardu nauczania wczesnoszkolnego.
As we transition to integrative education of children with developmental disorders and facilitate integration of such children into the general education system, innovative approaches to the education of developmentally...